Chcielibyśmy, żeby do kierownictw uczelni dotarła prawda, że warto inwestować w tych ludzi, że dość specyficzny i ważny obszar, jakim jest zarządzanie wizerunkiem uczelni, nie może być pozostawiony samemu sobie czy oddany w przypadkowe ręce, że taki zespół powinien być niezależny od zmieniających się ekip rektorskich. Umiejętności ludzi, którzy tam pracują, powinny być kumulowane i wykorzystywane w maksymalnym stopniu. Istotne jest też to, że to są ludzie przechowujący pamięć uczelni. Jej istnienie i rozwój dokumentowane czy przechowywane są w gazetach uczelnianych, w pamięci rzecznika prasowego czy szefa działu promocji. Ważne zdarzenia, podejmowane akcje, konkretne decyzje – ta ciągłość tam jest. Dobrze byłoby też, żeby to nie był jeden człowiek, który zawsze może odejść czy zachorować, ale żeby ta pamięć gromadziła się właśnie w zespole.

Z dr. Markiem Zimnakiem, prezesem Stowarzyszenia PR i Promocji Polskich Uczelni PRom, rozmawia Andrzej Świć – str. 22-24

W polskiej nauce kwalifikacje sędziowskie (poprawność oceniania) przypisane są do stopni i tzw. pozycji w nauce. Tak więc np. ja znam osobiście co najmniej kilkunastu ludzi, którzy z racji posiadania habilitacji i tytułu profesora mogliby oceniać wielu nieutytułowanych noblistów. Nie czepiam się. Rozumiem, że oceniający nie musi być czynnym fachowcem w recenzowanej przez siebie dziedzinie. (...) Rzecz w tym, by ktoś to jasno powiedział. W nauce – o ile zrozumiałem – przyjęto, że oceniający nie może być „gorszy” (by nie powiedzieć „głupszy”) od ocenianego w dziedzinie, której ocena dotyczy. Nie słyszałem o żadnej finansowo wiążącej ocenie np. fizyka przez naukoznawcę. Jeśli się mylę, proszę o sprostowanie.

Dr Waldemar Korczyński pisze o ocenie działalności i osiągnięć naukowych – str. 36-37

Wśród ankietowanych studentów 91 proc. zadeklarowało, że udziela pomocy osobom, które mają problem ze zrozumieniem zagadnień, realizacją projektów (ogólniej – z realizacją powierzonych zadań). Z tej grupy 59 proc. pomaga osobom, które o to prosiły. Około 1/3 studentów dzieli się wiedzą z bliskimi znajomymi. W najmniejszym stopniu na skłonność do dzielenia się wiedzą ma wpływ to, czy odbiorca i przekazujący wiedzę darzą się sympatią. (...) Najczęściej wskazywanym przez studentów motywem dzielenia się wiedzą było przekonanie, że jeśli pomogą, to w razie pojawienia się w przyszłości takiej konieczności także uzyskają pomoc od osób, z którymi podzielili się swoją wiedzą.

Czy studenci osiągający najlepsze wyniki w nauce będą chętnie dzielić się wiedzą jako pracownicy, zastanawiają się dr Krzysztof Leja i mgr Sabina Stasiak – str. 42-44

Kwestia dostępu do informacji publicznej w zakresie działań komisji dyscyplinarnych w dalszym ciągu rodzi kontrowersje, również w obrębie orzecznictwa. Z uwagi jednak na hierarchię źródeł prawa, istniejące w polskim porządku prawnym przepisy dotyczące dostępu do informacji publicznej, ugruntowane orzecznictwo w zakresie definicji informacji publicznej oraz zasady demokratycznego państwa prawnego, wskazane jest, aby dążyć do utrwalenia poglądu, pozwalającego każdemu obywatelowi na ocenę właściwości pracy komisji dyscyplinarnych po zakończeniu postępowania oraz rzetelności naukowej nauczycieli akademickich.

Mgr Krzysztof Izdebski pisze o konieczności przestrzegania jawności postępowań dyscyplinarnych wobec nauczycieli akademickich – str. 60-62

„Forum Akademickie” jest finansowane w ramach umowy 933/P-DUN/2017 ze środków Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego na działalność upowszechniającą naukę.