Słownik polskiej krytyki literackiej 1764–1918

Trzy obszerne tomy publikacji, efekt ponad pięciu lat badań, sto siedemdziesiąt pięć haseł napisanych przez sto dwoje autorów z różnych ośrodków akademickich – tak w liczbowym skrócie można by scharakteryzować Słownik polskiej krytyki literackiej 1764–1918. Pojęcia – terminy – zjawiska – przekroje pod redakcją naukową Józefa Bachórza, Grażyny Borkowskiej, Teresy Kostkiewiczowej, Magdaleny Rudkowskiej i Mirosława Strzyżewskiego.

W marcu 2017 r. ukazała się bezprecedensowa w polskim literaturoznawstwie książka zawierająca opracowane autorsko, syntetyczne ujęcia najważniejszych problemów krytyki literackiej od czasów oświecenia do Młodej Polski. Warto podkreślić, że krytyka poświęcona literaturze była w tym okresie niezwykle rozproszona w wielu publikacjach: czasopismach, broszurach i książkach. Mimo że słownik dotyczy krytyki literackiej, to uwzględnia również konteksty pozaliterackie: m.in. historyczny, kulturowy, filozoficzny czy edytorski, przez co naturalnie poszerza krąg odbiorców, wykraczając poza badaczy i studentów literatury polskiej.

Publikacja ukazała się pod auspicjami Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk oraz Instytutu Literatury Polskiej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, natomiast opracowaniem redakcyjnym i dystrybucją książki zajęło się Wydawnictwo Naukowe UMK.

Słownik został wydany w ramach nowo utworzonej serii Vademecum Humanisty, kontynuującej tradycję fundamentalnych publikacji dawnej serii Vademecum Polonisty.