Odpowiedzialność menedżera

Każdy człowiek w pracy komunikuje się z innymi, czyniąc to z różnym skutkiem. Czasem wynika z tego porozumienie, a niekiedy spory i kłótnie. Czy możemy zapobiegać owym swarom i lepiej dogadywać się ze sobą? Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy zdać sobie sprawę, że relacje, które zachodzą między ludźmi, rządzą się określonymi prawami i zasadami. W książce Stefana Frydrychowicza znajdziemy podpowiedzi i rozwiązania służące skutecznej komunikacji na płaszczyźnie zawodowej.

Punktem wyjścia i filarem, na którym autor opiera swoje rozważania, jest ukazanie i udowodnienie ścisłej zależności między kompetencjami komunikacyjnymi menedżera a jego zdolnością do efektywnego zarządzania pracownikami. Jak istotną rzeczą jest prawidłowe porozumiewanie się, świadczą przytoczone przez autora słowa Kazimierza Zimniewicza, iż „często porównuje się komunikację w przedsiębiorstwie do systemu nerwowego człowieka. Zakłócenia (…) mogą spowodować poważną chorobę, a nawet prowadzić do śmierci człowieka”.

Novum, które wnosi Frydrychowicz do rozważań na temat komunikacji interpersonalnej, jest eksponowanie i podkreślenie aspektu szczerości i otwartości między ludźmi znajdującymi się w relacji zawodowej. Nie ma w niej miejsca na stosowanie technik manipulacyjnych czy odgrywanie ról, ale jest czas na autentyczną i jawną współpracę, prowadzącą do wspólnych działań, które z kolei stają się przyczyną rzeczywistego zwiększenia efektywności pracy. Frydrychowicz nazywa to współzależnością, podkreślając, że obie strony, zarówno pracownik, jak i pracodawca, mają takie same prawa w tworzeniu sukcesu przedsiębiorstwa poprzez usprawnienie procesu komunikacji, ale ostatecznie odpowiedzialność za jej finalny kształt spoczywa na barkach menedżera, „niewerbalna i werbalna komunikacja interpersonalna jest współtworzona przez menedżera i pracownika. Menedżer musi, a pracownik jedynie powinien znać jej reguły”.

Czytelnik z łatwością porusza się w poszczególnych, klarownie pogrupowanych zagadnieniach, a dodatkowo każdy rozdział kończy się podsumowaniem najważniejszych tez, dokonanym w kilku punktach. Autor daje odbiorcy możliwość zapoznania się z różnymi spojrzeniami i ujęciami poszczególnych wątków, komentarze pozostawiając na koniec.

W dobie, gdy rynek czytelniczy jest zapełniony różnej jakości publikacjami dotyczącymi komunikacji, pozycja Frydrychowicza staje się ważnym głosem, który nie powinien pozostać bez echa. Tym istotniejszym, że nie kusi nikogo szybkim sukcesem, ale namawia do uważnego słuchania drugiego człowieka, do obserwowania jego stanów emocjonalnych, a przede wszystkim do autentycznego wyrażania swojego zdania opierając się na faktach, a nie uprzedzeniach. To wszystko jest możliwe tylko dzięki pracy nad sobą, pozostawaniu człowiekiem niezależnym, co daje szansę na zbudowanie trwałej i szczerej relacji z drugą osobą, gdyż „niezależność jest znacznie wyższą formą rozwoju niż zależność (…) pracownik niezależny jest bardziej przydatny dla organizacji niż zależny”.

Autor, mając świadomość ważności zagadnień, które porusza, kończy przesłaniem, że „warto, aby menedżerowie przeprowadzili radykalne przeprojektowanie własnego myślenia na temat roli komunikacji interpersonalnej w zarządzaniu i stanu własnych kompetencji komunikacyjnych”.

Aneta Zawadzka

Stefan Frydrychowicz, Komunikacja interpersonalna w zarządzaniu, Wydawnictwo Forum Naukowe, Poznań 2009.