Edukacyjny pomost

Uczelnie w Stanach Zjednoczonych dzieli się w zależności od ich uprawnień do nadawania określonych stopni naukowych. Na najniższym stopniu znajdują się instytucje typu community college , czyli dwuletnie uczelnie porównywalne do polskich szkół pomaturalnych. Stanowią one niepunktowany program edukacyjny, po ukończeniu którego zdobywa się tytuł associate .

Zagadnienia kreatywności w edukacji zawodowej oraz innowacyjności w zarządzaniu uczelnią opisuje w swej książce prof. Andrzej Murzyn z Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie.

Instytucje typu community college postrzegane są jako podstawowe źródło rozwoju lokalnej siły roboczej. Z jednej strony mają służyć ludziom z różnych powodów zainteresowanym edukacją, a z drugiej – odpowiadać na potrzeby przedsiębiorstw poszukujących pracowników z różnymi poziomami umiejętności. Większość uczelni oferuje programy w takich dziedzinach, jak: opieka zdrowotna, technologia informacyjna, biznes.

Jak zauważa autor, istotnie jest nie tylko to, żeby osoby rozpoczynające kursy w ramach edukacji niepunktowanej były dobrze przygotowane do podjęcia zatrudnienia na podstawowym poziomie wymagań, ale także umożliwienie im kontynuowania edukacji w ramach kursów prowadzących do uzyskania konkretnych świadectw i tytułów. Wynika to z faktu, iż studenci community colleges traktowani są często jako jednostki, które nie są jeszcze w pełni przygotowane do samodzielnego studiowania. Mogą zatem uczestniczyć w programach niepunktowanych, będących skróconymi wersjami kursów punktowanych i umożliwiających przystąpienie do zajęć punktowanych oraz skuteczne studiowanie. Do community colleges trafiają zarówno osoby zamierzające podjąć pracę w określonym fachu, jak i planujący ukończenie studiów wyższych – instytucje te stanowią rodzaj pomostu, który prowadzi do edukacji punktowanej.

Autor wielokrotnie podkreśla fakt, iż instytucje tego typu są najbardziej elastyczne i najżywiej reagują na edukacyjne potrzeby społeczeństwa. Co więcej – ich specyfika wymaga zdolności do niemal natychmiastowego reagowania na zmieniające się potrzeby gospodarki. W związku z tym władze community colleges kierują się nową filozofią zarządzania: dbaniem o rozwój jakości instytucji, postrzeganiem jej rozwoju w długiej perspektywie czasowej, promowaniem sukcesów studentów oraz działaniem na rzecz bezpieczeństwa i trwałości uczelni, które są oparte na rzetelnej wiedzy o organizacji i otoczeniu. Autor zwraca także uwagę, że dzięki promowaniu uczenia się, a nie dostarczania informacji, ma w nich także swój początek proces edukowania do uczenia się przez całe życie. Władze uczelni nastawione są na takie zarządzanie, które promuje rozwijanie szeroko pojmowanej postawy twórczej („stosowanej wyobraźni”).

W publikacji przytoczony został m.in. raport Perfect Storm , który pokazuje, że „za wzrastającym zróżnicowaniem populacji nie nadążają działania edukacyjne, które powinny prowadzić zwłaszcza do zmniejszania się nierówności między ludźmi pod względem podstawowych kompetencji społecznych”. Władze community colleges starają się odpowiadać na potrzeby studentów, ale przede wszystkim dążą do zaspokajania potrzeb pracodawców. Znajdująca się w książce historia Iowa Central Community College, który dzięki koncentracji na potrzebach studenta, współpracy z biznesem, przemysłem i osobami prywatnymi odniósł sukces na wielu płaszczyznach, może być doskonałą wskazówką dla władz rodzimych uczelni.

Katarzyna Krzyżanowska

Andrzej Murzyn, Community college w XXI wieku. Kreatywność w edukacji zawodowej i innowacyjność w zarządzaniu – odpowiedzi na nowe wyzwania , OFICYNA WYDAWNICZA „IMPULS”, Kraków 2011.