Projekt z dnia 22 stycznia 2004 r.
ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym

Ustawa
z dnia .............................
Prawo o szkolnictwie wyższym

 

Dział I.
System szkolnictwa wyższego


Rozdział 1
Przepisy ogólne


Art. 1

Ustawa reguluje:

1) rodzaje oraz zasady i tryb tworzenia, znoszenia, likwidacji i przekształcania szkół wyższych i ich związków,

2) zasady organizacji i funkcjonowania szkół wyższych, w szczególności zakres regulacji objętych statutem, zasady i tryb jego ustalania oraz zmiany, uprawnienia organów szkół wyższych oraz zasady i tryb ich powoływania i odwoływania,

3) zakres, formy i tryb sprawowania nadzoru nad szkołami wyższymi,

4) zasady przyznawania szkołom wyższym środków z budżetu Państwa,

5) zasady gospodarki finansowej szkół wyższych,

6) formy i tryb zatrudniania oraz status pracowników szkół wyższych,

7) formy studiów i inne formy kształcenia,

8) status studentów i doktorantów, status samorządu studentów i samorządu doktorantów oraz status organizacji studenckich i organizacji doktorantów,

9) zasady utrzymania porządku i bezpieczeństwa na terenie szkół wyższych,

10) kompetencje, zadania, tryb powoływania i organizację Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz Państwowej Komisji Akredytacyjnej,

11) zadania i tryb powoływania Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, Konferencji Rektorów Nieakademickich Szkół Polskich oraz Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej.


Art. 2

1. Ustawę stosuje się do publicznych i niepublicznych szkół wyższych.

2. Ustawy nie stosuje się do szkół wyższych i wyższych seminariów duchownych prowadzonych przez Kościół Katolicki, z wyjątkiem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a także do szkół wyższych i wyższych seminariów duchownych prowadzonych przez inne kościoły i związki wyznaniowe, chyba że ustawa lub umowa między Rządem a właściwymi władzami Kościoła Katolickiego lub właściwymi władzami innych kościołów i związków wyznaniowych stanowią inaczej.


Art. 3

1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) „szkoła wyższa” – szkołę prowadzącą studia wyższe, utworzoną w sposób określony w ustawie, zwaną dalej „uczelnią”,

2) „założyciel uczelni” - osobę prawną lub osobę fizyczną, która tworzy uczelnię,

3) „uczelnia publiczna” - uczelnię utworzoną przez Państwo reprezentowane przez właściwy organ władzy lub administracji publicznej,

4) „uczelnia niepubliczna” - uczelnię utworzoną przez osobę fizyczną lub osobę prawną nie będącą państwową ani samorządową osobą prawną,

5) „studia wyższe” - studia kończące się uzyskaniem, odpowiedniego dla danego poziomu kształcenia, tytułu zawodowego,

6) „tytuł zawodowy” - tytuł licencjata, inżyniera, magistra lub tytuł równorzędny, krajowy lub zagraniczny,

7) „dyplom państwowy ukończenia studiów wyższych” - dyplom wydany przez uczelnię posiadającą w chwili jego wydania uprawnienia do prowadzenia studiów, których dyplom dotyczy, zgodny ze wzorem określonym na podstawie art. 9 ust. 3 pkt 1, na druku wykonanym zgodnie z upoważnieniem, o którym mowa w art. 9 ust. 2,

8) „studia licencjackie albo inżynierskie” - studia umożliwiające uzyskanie podstawowej wiedzy i umiejętności w określonym zakresie kształcenia, mogące przygotowywać do pracy w określonym zawodzie, kończące się uzyskaniem tytułu licencjata albo inżyniera,

9) „studia magisterskie” - studia umożliwiające uzyskanie gruntownej i specjalistycznej wiedzy w określonym zakresie kształcenia, jak również przygotowujące do twórczej pracy w określonym zawodzie, kończące się uzyskaniem tytułu magistra lub równorzędnego,

10) „studia doktoranckie” - studia przygotowujące do uzyskania stopnia naukowego doktora,

11) „student” – studenta studiów pierwszego i drugiego stopnia oraz jednolitych studiów magisterskich, o których mowa w art. 146 ust. 1 i 2,

12) „doktorant” – studenta studiów doktoranckich, o których mowa w art. 169 ust. 1,

13) „studia podyplomowe” - studia przeznaczone dla osób legitymujących się dyplomem ukończenia studiów wyższych,

14) „uczelnia akademicka” - uczelnię, w której przynajmniej jedna jednostka organizacyjna posiada uprawnienie do nadawania stopnia naukowego doktora,

15) „uczelnia nieakademicka” - uczelnię prowadzącą studia magisterskie, nie spełniającą warunku określonego w pkt 14, albo uczelnię zawodową,

16) „uczelnia zawodowa” - uczelnię nieakademicką prowadzącą studia licencjackie lub inżynierskie, ukierunkowane na przygotowanie absolwentów do pracy w określonym zawodzie,

17) „uczelnia wojskowa” - uczelnię nadzorowaną przez Ministra Obrony Narodowej,

18) „uczelnia służb państwowych” - uczelnię nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych,

19) „uczelnia artystyczna” – uczelnię nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

20) „uczelnia medyczna” – uczelnię nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw zdrowia,

21) „uczelnia morska” - uczelnię nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej,

22) „podstawowa jednostka organizacyjna” – wydział lub inną jednostkę organizacyjną uczelni określoną w statucie, prowadzącą co najmniej jeden kierunek studiów lub studia doktoranckie w co najmniej jednej dyscyplinie naukowej,

23) „forma studiów” - tryb studiowania i organizację studiów,

24) „studia stacjonarne” – formę studiów, w której przeważająca część programu studiów realizowana jest w postaci zajęć dydaktycznych wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich i studentów, nie będącą formą studiów, o której mowa w pkt 25,

25) „studia niestacjonarne” – formy studiów, których organizacja zapewnia studentom możliwość zatrudnienia w ramach stosunku pracy,

26) „kierunek studiów” - wyodrębniony zakres kształcenia w ramach studiów wyższych prowadzących do uzyskania określonego tytułu zawodowego,

27) „makrokierunek studiów” - kierunek studiów stanowiący połączenie kierunków studiów, mających podobne ramowe treści nauczania, o których mowa w art. 10 pkt 2 i 3,

28) „nauka i badania naukowe” - także sztukę i twórczość artystyczną,

29) „stopień naukowy doktora” i „stopień naukowy doktora habilitowanego” - także odpowiednio „stopień doktora sztuki” i „stopień doktora habilitowanego sztuki”,

30) „tytuł naukowy profesora” - także „tytuł profesora sztuki”,

31) „podstawowe miejsce pracy” – szkołę wyższą, w której nauczyciel akademicki pozostaje w stosunku pracy w pełnym zakresie obowiązków, wskazaną w akcie stanowiącym podstawę zatrudnienia jako podstawowe miejsce pracy,

32) „funkcjonariusz służb państwowych” – funkcjonariusza Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej,

2. Ilekroć w ustawie mowa jest o studiach bez bliższego określenia, rozumie się przez to studia wyższe, o których mowa w ust. 1 pkt 5.

3. W uczelni, w której nie ma podstawowych jednostek organizacyjnych, przepisy ustawy dotyczące takich jednostek stosuje się odpowiednio do całej uczelni.


Art. 4

1. Wyraz „uniwersytet” może być używany w nazwie uczelni posiadającej uprawnienia do nadawania stopnia doktora w co najmniej dwunastu dyscyplinach, w tym przynajmniej po dwa w dziedzinach nauk: humanistycznych lub społecznych, matematycznych lub fizycznych, biologicznych lub chemicznych oraz prawnych lub ekonomicznych.

2. Wyrazy „uniwersytet techniczny” mogą być używane w nazwie uczelni posiadającej uprawnienia do nadawania stopnia doktora w co najmniej dwunastu dyscyplinach, w tym co najmniej osiem w zakresie nauk technicznych.

3. Wyraz „uniwersytet” uzupełniony innym przymiotnikiem lub przymiotnikami w celu określenia profilu uczelni, może być używany w nazwie uczelni posiadającej co najmniej sześć uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora, w tym co najmniej cztery w zakresie nauk objętych profilem uczelni.

4. Wyraz „politechnika” może być używany w nazwie uczelni posiadającej uprawnienia do nadawania stopnia doktora w co najmniej sześciu dyscyplinach, w tym co najmniej cztery w zakresie nauk technicznych.

5. Wyraz „akademia” może być używany w nazwie uczelni posiadającej co najmniej dwa uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora.


Art. 5

1. Uczelnia jest autonomiczna we wszystkich obszarach jej działania na zasadach określonych w ustawie.

2. W swoich działaniach uczelnie kierują się zasadami wolności nauczania, wolności badań naukowych oraz wolności twórczości artystycznej.

3. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego mogą podejmować decyzje dotyczące uczelni tylko w przypadkach przewidzianych w ustawach.

4. Uczelnie wojskowe są jednocześnie jednostkami wojskowymi w rozumieniu ustawy o powszechnym obowiązku obrony i realizują zadania związane z obroną narodową.


Art. 6

1. Uczelnia ma w szczególności prawo do:

1) ustalania warunków przyjęcia na studia, w tym liczby miejsc na studiach,

2) ustalania planów studiów i programów nauczania, z uwzględnieniem standardów ustalonych na podstawie art. 10 pkt 2 i 3,

3) weryfikowania wiedzy i umiejętności studentów,

4) wydawania dyplomów państwowych ukończenia studiów, potwierdzających uzyskanie tytułu zawodowego, oraz świadectw ukończenia studiów doktoranckich, studiów podyplomowych i kursów dokształcających.

2. Uprawnione jednostki organizacyjne uczelni mogą nadawać stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego oraz występować o nadanie tytułu naukowego profesora na zasadach określonych w ustawie o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

3. Uczelnia może prowadzić, za zgodą ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, szkoły podstawowe, gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne.



Art. 7

Uczelnia może prowadzić wydzieloną działalność gospodarczą w zakresie i formach określonych w statucie.



Art. 8

1. W uczelni mogą być prowadzone studia wyższe i studia doktoranckie, studia podyplomowe oraz kursy dokształcające.

2. Studia wyższe w uczelni są prowadzone w ramach kierunku studiów; przyjęcie studenta na określony kierunek studiów następuje nie później niż po upływie pierwszego roku akademickiego, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. Kierunek studiów może być prowadzony przez jedną albo łącznie przez kilka podstawowych jednostek organizacyjnych uczelni.

3. Uczelnia, za zgodą ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, może prowadzić studia w ramach makrokierunku studiów. Przepisy ustawy dotyczące kierunku studiów stosuje się odpowiednio do makrokierunku studiów.

4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Akredytacyjnej, może wyrazić zgodę na prowadzenie przez uczelnię spełniającą wymagania określone w art. 53 ust. 2 lub w art. 55 ust. 4 studiów mających charakter studiów międzykierunkowych. Wniosek o zgodę na uruchomienie takich studiów powinien zawierać dane niezbędne do ustalenia dla tych studiów standardów nauczania określonych na podstawie art. 10 pkt 2 i 3.

5. Uczelnia może prowadzić studia podyplomowe w zakresie związanym z prowadzonymi przez nią kierunkami studiów.

6. Studia podyplomowe, których ukończenie na podstawie odrębnych przepisów ustawowych jest wymagane do uzyskania uprawnień określonych w tych przepisach, mogą prowadzić jednostki organizacyjne uczelni, spełniające w danej dziedzinie wymagania kadrowe, o których mowa w art. 10 pkt 4, niezbędne do uzyskania uprawnień do prowadzenia studiów magisterskich.


Art. 9

1. Absolwenci studiów wyższych otrzymują dyplomy państwowe potwierdzające uzyskanie odpowiedniego tytułu zawodowego. Absolwenci studiów doktoranckich, studiów podyplomowych i kursów dokształcających otrzymują świadectwa ukończenia tych studiów lub kursów.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego wydaje upoważnienia do drukowania dyplomów i świadectw, o których mowa w ust. 1.

3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego ustali, w drodze rozporządzenia:

1) rodzaje tytułów zawodowych nadawanych absolwentom studiów pierwszego i drugiego stopnia,

2) wzory i zasady wydawania dyplomów i świadectw, o których mowa w ust. 1, oraz dyplomów i certyfikatów, o których mowa w art. 154 ust. 2 i 3, biorąc pod uwagę formę studiów wyższych, studiów podyplomowych lub kursów dokształcających oraz stopień studiów wyższych,

3) wysokość opłat za wydanie dyplomu i świadectwa,

4) warunki wydawania upoważnień, o których mowa w ust. 2, uwzględniając wymagania co do zabezpieczenia dyplomów i świadectw przed ich fałszowaniem.



Art. 10

Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia:

1) nazwy kierunków studiów, uwzględniając nazwy kierunków prowadzonych jako jednolite studia magisterskie,

2) standardy nauczania dla poszczególnych kierunków i form studiów oraz poziomów kształcenia, uwzględniające sylwetkę absolwenta oraz ramowe treści nauczania,

3) standardy kształcenia nauczycieli, uwzględniające sylwetkę absolwenta, przedmioty kształcenia nauczycielskiego, wymiar praktyk oraz treści programowe i wymagane umiejętności,

4) warunki, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, aby prowadzić studia określonego stopnia, a w szczególności liczbę oraz formę zatrudnienia nauczycieli akademickich, posiadających tytuł naukowy lub stopień naukowy, zaliczanych do minimum kadrowego, z uwzględnieniem zasady, że jeden nauczyciel akademicki może być zaliczony do minimum kadrowego niezależnie na jednym kierunku studiów magisterskich i licencjackich lub równorzędnych w podstawowym miejscu pracy i na jednym kierunku studiów licencjackich lub równorzędnych w dodatkowym miejscu pracy, a także proporcje liczby tych pracowników do liczby studentów na danym kierunku studiów,

5) szczegółowe warunki tworzenia i funkcjonowania filii, zamiejscowej podstawowej jednostki organizacyjnej lub zamiejscowego ośrodka dydaktycznego uczelni, uwzględniając w szczególności obowiązek spełnienia, odrębnie dla każdego kierunku studiów:

a) przez filię lub zamiejscową podstawową jednostkę organizacyjną – wymagań kadrowych do utworzenia i prowadzenia kierunku studiów na określonym poziomie kształcenia,

b) przez zamiejscowy ośrodek dydaktyczny – wymagań kadrowych do prowadzenia części zajęć dydaktycznych, o których mowa w art. 81 ust. 1 pkt 3 i ust. 2.




Art. 11

1. Jednostki organizacyjne uczelni lub związku uczelni, jednostki międzyuczelniane lub jednostki wspólne uczelni, spełniające warunki określone na podstawie art. 10 pkt 4, mogą uzyskać uprawnienie do prowadzenia studiów wyższych na określonym kierunku i poziomie kształcenia, na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego wydanej po uzyskaniu opinii Państwowej Komisji Akredytacyjnej.

2. Podstawowa jednostka organizacyjna uczelni spełniającej wymagania określone w art. 53 ust. 2 lub w art. 55 ust. 4, spełniająca warunki określone na podstawie art. 10 pkt 4, może prowadzić studia na określonym kierunku i poziomie kształcenia, bez uzyskania decyzji, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

3. Podstawowa jednostka organizacyjna uczelni spełniającej wymagania określone w art. 53 ust. 2 lub w art. 55 ust. 4 może, za zgodą Państwowej Komisji Akredytacyjnej, prowadzić studia na kierunku innym, niż określony na podstawie art. 10 pkt 1.

4. Rektor zawiadamia ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, w terminie nie dłuższym niż trzy miesiące, o zaprzestaniu spełniania przez jednostkę organizacyjną warunków do prowadzenia studiów wyższych, w tym o zmianach w stanie zatrudnienia, wpływających na uprawnienie do prowadzenia studiów. Jeżeli w ciągu dwunastu miesięcy od zaprzestania spełniania wymaganych warunków jednostka organizacyjna nie spełni tych warunków, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w drodze decyzji, zawiesza uprawnienia jednostki organizacyjnej do prowadzenia studiów wyższych na określonym kierunku i poziomie kształcenia. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może zawiesić uprawnienia jednostki organizacyjnej uczelni do prowadzenia studiów na określonym kierunku studiów w przypadku niezawiadomienia przez rektora w terminie o zaprzestaniu spełniania przez tę jednostkę warunków do prowadzenia studiów wyższych.

5. W przypadku negatywnej oceny kształcenia dokonanej przez Państwową Komisję Akredytacyjną, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, uwzględniając w szczególności rodzaj i zakres stwierdzonych naruszeń, w drodze decyzji, cofa albo zawiesza uprawnienie do prowadzenia studiów wyższych na danym kierunku i poziomie kształcenia.

6. W okresie zawieszenia uprawnień jednostki organizacyjnej do prowadzenia studiów wyższych na danym kierunku i poziomie kształcenia zostają wstrzymane przyjęcia studentów na ten kierunek i poziom kształcenia. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa termin, nie dłuższy niż trzy lata, w którym jednostka organizacyjna zobowiązana jest spełnić warunki do przywrócenia zawieszonych uprawnień, szczegółowe zasady kontynuowania kształcenia przez studentów oraz przeprowadzania w tym okresie egzaminów dyplomowych.

7. Przywrócenie zawieszonego na podstawie ust. 4 uprawnienia do prowadzenia studiów na określonym kierunku i poziomie kształcenia następuje na zasadach i w trybie obowiązujących przy przyznawaniu uprawnienia.

Art. 12

Sprawy związane z funkcjonowaniem uczelni, nie uregulowane w ustawie, reguluje statut uczelni, zwany dalej statutem.


Art. 13

Uczelnia ma osobowość prawną.


Art. 14

1. Podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 – 4, są:

1) kształcenie i wychowywanie studentów oraz ich przygotowanie do wykonywania określonych zawodów,

2) prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych oraz świadczenie usług badawczych,

3) kształcenie i promowanie kadr naukowych,

4) upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych,

5) kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy,

6) stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów,

7) działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych.

2. Uczelnia nieakademicka prowadząca studia magisterskie nie jest zobowiązana do wykonywania zadań określonych w ust. 1 pkt 3.

3. Uczelnia zawodowa nie jest zobowiązana do wykonywania zadań określonych w ust. 1 pkt 2 i 3.

4. Zadaniem uczelni medycznej lub podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni działającej w dziedzinie nauk medycznych albo weterynaryjnych, może być także uczestniczenie w sprawowaniu opieki medycznej albo weterynaryjnej w zakresie i formach określonych w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej i przepisach o zakładach leczniczych dla zwierząt.


Art. 15

1. Władze publiczne, na zasadach określonych w ustawie, zapewniają uczelniom publicznym środki finansowe, niezbędne do wykonywania ich zadań oraz udzielają pomocy uczelniom niepublicznym w zakresie i formach określonych w ustawie.

2. Środki finansowe niezbędne do funkcjonowania Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej i komisji dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, zapewniane są w części budżetu Państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.

3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia, sposób obsługi administracyjnej i finansowej prac Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej i komisji dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego, wysokość wynagrodzenia ich członków oraz wyznaczanych przez nie recenzentów, a także warunki zwrotu kosztów podróży członkom Rady, Komisji i komisji dyscyplinarnej oraz recenzentom, uwzględniając w szczególności, że wysokość wynagrodzenia członków Rady, Komisji i komisji dyscyplinarnej będzie ustalana w relacji do minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego profesora zwyczajnego, określonej na podstawie art. 141 ust. 1.

Art. 16

1. Akademickim tytułem honorowym jest tytuł doktora honoris causa.

2. Tytuł doktora honoris causa nadaje senat, a w uczelni niepublicznej organ kolegialny wskazany w statucie, na wniosek jednostki organizacyjnej tej uczelni uprawnionej do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego.

3. Szczegółowe warunki nadawania tytułu doktora honoris causa oraz tryb postępowania w tych sprawach określa statut uczelni.



Rozdział 2
Tworzenie, znoszenie i likwidacja uczelni




Art. 17

1. Utworzenie publicznej uczelni akademickiej, jej zniesienie, zmiana nazwy oraz połączenie z inną uczelnią publiczną następuje w drodze ustawy.

2. Utworzenie publicznej uczelni nieakademickiej, jej zniesienie, zmiana nazwy oraz połączenie z inną publiczną uczelnią nieakademicką następuje, z zastrzeżeniem art. 221, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów.

3. Zniesienie uczelni publicznej, zmiana jej nazwy oraz połączenie z inną publiczną uczelnią następuje po zasięgnięciu opinii senatu lub senatów uczelni, których akty te dotyczą.

4. Utworzenie publicznej uczelni nieakademickiej, jej zniesienie, zmiana nazwy oraz połączenie z inną publiczną uczelnią nieakademicką następuje na wniosek:

1) ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego,

2) sejmiku województwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego.

5. Do włączenia uczelni publicznej do innej uczelni publicznej stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 – 4; włączenie publicznej uczelni nieakademickiej do publicznej uczelni akademickiej następuje w drodze ustawy.



Art. 18

1. Akt prawny o utworzeniu uczelni publicznej określa jej nazwę oraz siedzibę.

2. Pierwszego rektora uczelni publicznej powołuje, na okres roku, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.

3. Pierwszy statut uczelni publicznej nadaje, na okres roku, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.

4. Pierwsza kadencja organów nowoutworzonej uczelni publicznej trwa jeden rok.

5. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego wykonuje uprawnienia określone w ust. 2 i 3:

1) w odniesieniu do uczelni wojskowych – w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej,

2) w odniesieniu do uczelni służb państwowych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych,

3) w odniesieniu do uczelni artystycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

4) w odniesieniu do uczelni medycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,

5) w odniesieniu do uczelni morskich - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej.

6. Przepisy ust. 1 – 5 stosuje się odpowiednio w przypadku połączenia uczelni publicznej z inną uczelnią publiczną.



Art. 19

1. Utworzenie uczelni niepublicznej oraz uzyskanie przez nią uprawnień do prowadzenia studiów wyższych na określonym kierunku studiów i poziomie kształcenia wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.

2. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, określa się założyciela uczelni, jej nazwę, siedzibę, prowadzone kierunki studiów i poziom kształcenia, a także minimalną wielkość i rodzaj środków majątkowych, które powinny być przeznaczone na jej utworzenie i funkcjonowanie oraz termin ich przekazania uczelni niepublicznej.

3. Minister odmawia udzielenia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli z wniosku o wydanie zezwolenia wynika, że uczelnia niepubliczna nie będzie spełniała warunków niezbędnych do prowadzenia studiów wyższych, określonych w ustawie i aktach wykonawczych.

4. Pierwsze zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na okres pięciu lat.

5. Zezwolenie, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Akredytacyjnej, może zostać przedłużone:

1) na czas określony we wniosku,

2) na czas określony przez ministra,

3) na czas nieokreślony.

6. Minister może odmówić przedłużenia zezwolenia, jeżeli uczelnia niepubliczna działa niezgodnie z przepisami prawa lub jej dotychczasowa działalność w zakresie kształcenia na wszystkich kierunkach studiów uzyskała negatywną ocenę Państwowej Komisji Akredytacyjnej, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 2. Minister odmawia przedłużenia zezwolenia jeżeli uczelnia w sposób rażący narusza porządek prawny.



Art. 20

Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia, warunki, które powinien spełnić założyciel, warunki jakim powinien odpowiadać wniosek o wydanie zezwolenia na utworzenie uczelni niepublicznej oraz sposób pobierania i wysokość opłaty na wydatki związane z kosztami postępowania opiniodawczego, uwzględniając w szczególności wykaz dokumentów, jakie winny być dołączone do wniosku, w tym dokumenty dotyczące zobowiązań i gwarancji finansowych oraz założeń organizacyjnych i dydaktycznych uczelni.



Art. 21

Po uzyskaniu zezwolenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1, założyciel składa w formie aktu notarialnego oświadczenie woli o założeniu uczelni niepublicznej, zwane dalej aktem założycielskim. Akt założycielski określa w szczególności: założyciela, nazwę, siedzibę i szczegółowy zakres działalności uczelni, minimalną wielkość środków majątkowych przeznaczonych na utworzenie uczelni, w tym wartość rzeczy przekazanych jej na własność, i termin ich przekazania oraz sposób dalszego finansowania uczelni.


Art. 22

1. Pierwszy statut uczelni niepublicznej nadaje jej założyciel. Przepisy art. 55 ust. 2 – 4 stosuje się odpowiednio.

2. Pierwszego rektora uczelni niepublicznej powołuje, na okres roku, założyciel uczelni.



Art. 23

Przepisy art. 19 – 22 stosuje się odpowiednio do połączenia uczelni niepublicznej z inną uczelnią niepubliczną oraz do zmiany osoby upoważnionej do wykonywania praw i obowiązków założyciela.



Art. 24

1. Projekt aktu prawnego, na podstawie którego następuje utworzenie uczelni publicznej, jej zniesienie, zmiana nazwy oraz połączenie z inną uczelnią publiczną, jest opiniowany przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego oraz Państwową Komisję Akredytacyjną.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zezwolenia ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, o którym mowa w art. 19 ust. 1, oraz do zgody i odmowy zgody ministra na jego przedłużenie.



Art. 25

1. Założyciel, za zgodą ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, może zlikwidować uczelnię niepubliczną, po zapewnieniu studentom możliwości kontynuowania studiów.

2. Uczelnia niepubliczna ulega likwidacji z dniem, w którym decyzja o odmowie przedłużenia zezwolenia, o której mowa w art. 19 ust. 6, stała się ostateczna albo z dniem określonym w decyzji wydanej na podstawie art. 36 ust. 2 lub ust. 3.

3. Uczelnia niepubliczna może ulec likwidacji także po ogłoszeniu jej upadłości, w przypadkach i na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. nr 60, poz. 535).

4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi w drodze rozporządzenia zasady zapewnienia kontynuowania studiów przez studentów uczelni niepublicznej zlikwidowanej zgodnie z ust. 1 - 3, uwzględniając w szczególności:

1) możliwość kontynuacji studiów na tym samym kierunku,

2) niepodwyższanie odpłatności za studia,

3) zachowania przyznanych świadczeń, w tym stypendium socjalnego i miejsca w domu studenckim,

4) preferencje dla studentów kontynuujących studia w innej miejscowości.


Art. 26

1. Likwidacja uczelni niepublicznej polega na zadysponowaniu składnikami materialnymi i niematerialnymi jej majątku, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, w szczególności pracowników i studentów.

2. Majątek uczelni niepublicznej pozostały po zaspokojeniu wierzycieli przeznacza się na cele określone w statucie.

3. Likwidację uczelni niepublicznej prowadzi likwidator, powołany w trybie określonym w statucie, z zastrzeżeniem art. 36 ust. 3.

4. Z dniem otwarcia likwidacji:

1) kompetencje organów uczelni w zakresie dysponowania jej majątkiem przejmuje likwidator,

2) uczelnia nie prowadzi przyjęć na studia.

5. Studia prowadzone w dniu otwarcia likwidacji mogą być kontynuowane nie dłużej niż do końca roku akademickiego, w którym nastąpiło otwarcie likwidacji.

6. Koszty likwidacji uczelni niepublicznej pokrywane są z jej majątku, z pierwszeństwem przed roszczeniami wierzycieli.

7. Likwidator powiadamia niezwłocznie ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego o zakończeniu likwidacji. Z dniem zakończenia likwidacji uczelnia niepubliczna zostaje wykreślona z rejestru, o którym mowa w art. 28 ust. 1.

8. Tryb likwidacji uczelni niepublicznej, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, określa jej statut.



Art. 27
1. W celu wspólnego wykonywania zadań, o których mowa w art. 14, w trybie właściwym dla utworzenia uczelni publicznych albo niepublicznych, może być utworzony związek uczelni publicznych albo związek uczelni niepublicznych.
2. Związek uczelni posiada osobowość prawną. Związek uczelni może zatrudniać pracowników.

3. Utworzenie związku uczelni następuje w drodze aktu właściwego dla utworzenia uczelni wchodzących w jego skład, z zastrzeżeniem ust. 4, po przyjęciu przez właściwe organy kolegialne zainteresowanych uczelni jednobrzmiącej uchwały o utworzeniu związku, określającej w szczególności uczestników związku, jego zadania oraz składniki mienia przekazywane przez uczestników dla wykonywania zadań związku.

4. Utworzenie związku uczelni akademickich i nieakademickich następuje w drodze aktu właściwego dla utworzenia uczelni akademickiej.

5. Akt tworzący związek uczelni określa jego uczestników, ustrój, w tym organy jednoosobowe i kolegialne, tryb ich wyboru i uzupełniania składu oraz kompetencje, zasady zatrudniania przez związek pracowników, w tym pracowników uczestników związku, a także zasady funkcjonowania oraz zasady finansowania związku ze środków jego uczestników, a nadto zasady i tryb likwidacji związku, w tym przeznaczenie jego majątku pozostałego po likwidacji.

6. Akt tworzący związek uczelni określa zasady działania samorządu studentów i samorządu doktorantów związku. Art. 175 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

7. Związek uczelni może zostać przekształcony w uczelnię w trybie właściwym dla utworzenia uczelni publicznych albo niepublicznych, z odpowiednim zastosowaniem ust. 3.


Art. 28

1. Uczelnia niepubliczna oraz związek uczelni niepublicznych uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru uczelni niepublicznych i związków uczelni niepublicznych.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego odmawia wpisania uczelni niepublicznej lub związku uczelni niepublicznych do rejestru, jeśli akt założycielski lub statut uczelni albo akt tworzący związek jest niezgodny z przepisami prawa lub udzielonym zezwoleniem.

3. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzi minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.

4. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest jawny. Każdy ma prawo:

1) dostępu do danych zawartych w rejestrze,

2) otrzymać poświadczone odpisy, wyciągi i zaświadczenia o danych zawartych w rejestrze.

5. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia:

1) sposób prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności dane, jakie powinien zawierać wniosek o wpisanie uczelni lub związku do rejestru, w tym rodzaj dokumentów, które założyciele powinni dołączyć do wniosku, treść rubryk rejestru, tryb dokonywania wpisów i zmian w rejestrze, warunki wykreślenia uczelni lub związku z rejestru,

2) szczegółowy tryb udostępniania rejestru, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności sposób sporządzania i wydawania odpisów, wyciągów i zaświadczeń, o których mowa w ust. 4 pkt 2.




Art. 29

Udzielenie albo odmowa udzielenia zezwolenia na utworzenie uczelni niepublicznej lub związku uczelni niepublicznych, uzyskanie uprawnień do prowadzenia studiów wyższych na określonym kierunku studiów i poziomie kształcenia, przedłużenie albo odmowa przedłużenia ważności zezwolenia, połączenie uczelni niepublicznej, zatwierdzenie albo odmowa zatwierdzenia jej statutu, wpis albo odmowa wpisu uczelni niepublicznej lub związku uczelni niepublicznych do rejestru, zawieszenie działalności albo nakaz likwidacji uczelni niepublicznej, nakaz zaprzestania i usunięcia skutków działalności niezgodnej z przepisami ustawy, statutem lub zezwoleniem, o którym mowa w art. 19 ust. 1, oraz nakaz zaprzestania działalności prowadzonej bez zezwolenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1, następują w drodze decyzji administracyjnej.



Art. 30

1. Uczelnia może, na podstawie porozumienia z innymi uczelniami, tworzyć jednostki międzyuczelniane i jednostki wspólne.

2. Uczelnia może tworzyć, w trybie określonym w ust. 1, jednostki wspólne także z innymi podmiotami, w szczególności z instytucjami naukowymi, w tym również zagranicznymi.

3. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, określa organizację, sposób funkcjonowania i finansowania jednostki międzyuczelnianej lub jednostki wspólnej oraz zasady prowadzenia studiów i kształcenia w innych formach oraz wydawania dyplomów ukończenia studiów i świadectw ukończenia kształcenia w innych formach.

4. Wydawanie dyplomów ukończenia studiów lub świadectw w przypadku kształcenia w innych formach prowadzonych w jednostkach, o których mowa w ust. 1 i 2, wymaga zgody ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.


Art. 31

Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego ogłasza wykaz uczelni i związków uczelni, obwieszczenia o utworzeniu i likwidacji uczelni, a także informacje o zawieszeniu uprawnień uczelni do prowadzenia studiów.


Rozdział 3
Nadzór nad uczelniami





Art. 32

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego sprawuje nadzór nad zgodnością działań uczelni z przepisami prawa i statutem, oraz z treścią udzielonego zezwolenia na założenie uczelni niepublicznej, a także nad prawidłowością wydatkowania środków publicznych. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może żądać informacji i wyjaśnień od organów uczelni oraz założyciela uczelni niepublicznej, a także dokonywać kontroli działalności uczelni.

2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego sprawuje:

1) w odniesieniu do uczelni wojskowych - w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej; nadzór nad wykonywaniem przez uczelnie wojskowe zadań związanych z obroną narodową wykonuje Minister Obrony Narodowej,

2) w odniesieniu do uczelni służb państwowych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych,

3) w odniesieniu do uczelni artystycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

4) w odniesieniu do uczelni medycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,

5) w odniesieniu do uczelni morskich - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do nadzoru wykonywanego nad podstawowymi jednostkami organizacyjnymi prowadzącymi działalność w zakresie nauk wojskowych, artystycznych, medycznych lub morskich w uczelniach innych, niż wymienione w ust. 2.

4. Publiczne uczelnie teologiczne i wydziały teologiczne uczelni publicznych znajdują się także, w zakresie określonym przez umowy zawierane między Rządem a właściwymi władzami Kościoła Katolickiego albo właściwymi władzami innych kościołów i związków wyznaniowych oraz przez statuty tych uczelni, pod nadzorem władz Kościoła Katolickiego albo władz właściwych kościołów i związków wyznaniowych.

5. Przepisy ust. 1 – 4 stosuje się odpowiednio do nadzoru sprawowanego nad związkami uczelni.


Art. 33

1. Kontrola, o której mowa w art. 32 ust. 1, obejmuje badanie przestrzegania zgodności działania organów uczelni z przepisami prawa i statutem, z uzyskanymi uprawnieniami, a w przypadku uczelni niepublicznej - z treścią udzielonego zezwolenia na jej utworzenie, a także prawidłowości wydatkowania środków publicznych. Przedmiotem kontroli może być również badanie przebiegu i warunków realizacji procesu dydaktycznego. Po zakończeniu kontroli sporządza się protokół. 

2. Protokół zostaje przekazany uczelni w terminie miesiąca od zakończenia kontroli. Uczelnia może zgłosić swoje uwagi i zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole w terminie miesiąca od jego otrzymania.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do kontroli związków uczelni.

4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrami wymienionymi w art. 32 ust. 2 pkt 1 - 5, określa szczegółowy tryb dokonywania kontroli uczelni i związków uczelni, uwzględniając w szczególności:

1) sposób wykonywania i dokumentowania czynności kontrolnych oraz sporządzania protokołu kontroli,

2) tryb rozpatrywania uwag i zastrzeżeń uczelni i związków uczelni.



Art. 34

1. Rektor uczelni przedstawia ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego roczne sprawozdania z działalności uczelni wraz z informacją dotyczącą obsady kadrowej na prowadzonych kierunkach studiów.

2. Rektor uczelni publicznej przedstawia ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego sprawozdanie z wykonania planu rzeczowo-finansowego, a rektor uczelni niepublicznej - sprawozdanie z wykorzystania środków przyznanych na podstawie art. 88 ust. 4 i 5.

3. Rektor uczelni przekazuje ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego, w terminie miesiąca od podjęcia, uchwały w sprawach:

1) uchwalenia lub zmiany statutu,

2) uchwalenia lub zmiany regulaminu studiów oraz regulaminu studiów doktoranckich,

3) zasad i trybu przyjmowania na studia i studia doktoranckie,

4) uruchomienia lub zniesienia kierunku studiów wraz z informacją o obsadzie kadrowej na prowadzonych kierunkach studiów,

5) utworzenia zamiejscowej jednostki organizacyjnej wraz z informacją o bazie materialnej i obsadzie kadrowej tej jednostki,

6) planów studiów i programów nauczania,

7) wyrażenia przez senat uczelni zgody, o której mowa w art. 59 ust. 2 pkt 4 - jeżeli z czynności objętych zgodą senatu wynikają zobowiązania finansowe uczelni przekraczające wartość, o której mowa w art. 59 ust. 2 pkt 4 lit. a.

4. Do uchwał senatu dotyczących regulaminu studiów dołącza się uchwały uczelnianego organu uchwałodawczego samorządu studentów, podjęte na podstawie art. 148 ust. 2, oraz uchwały uczelnianego organu uchwałodawczego samorządu doktorantów, podjęte na podstawie art. 148 ust. 2 w związku z art. 169 ust. 3.

5. Przepisy ust. 1 - 3 stosuje się odpowiednio do organu zarządzającego związku uczelni.


Art. 35

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego stwierdza nieważność uchwały organu kolegialnego uczelni lub decyzji rektora uczelni, z wyłączeniem decyzji administracyjnej, w przypadku stwierdzenia jej niezgodności z przepisami prawa lub statutem uczelni, nie później niż w terminie dwóch miesięcy od otrzymania uchwały lub decyzji. Na rozstrzygnięcie ministra w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały lub decyzji służy skarga do właściwego sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia. Przepisy o zaskarżaniu do sądu administracyjnego decyzji z zakresu administracji publicznej stosuje się odpowiednio.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego wykonuje uprawnienia określone w ust. 1:

1) w odniesieniu do uczelni wojskowych - w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej,

2) w odniesieniu do uczelni służb państwowych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych,

3) w odniesieniu do uczelni artystycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

4) w odniesieniu do uczelni medycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,

5) w odniesieniu do uczelni morskich - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej.

3. W odniesieniu do podstawowych jednostek organizacyjnych uczelni nie wymienionych w ust. 2, prowadzących działalność w zakresie nauk wojskowych, artystycznych, medycznych lub morskich, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego wykonuje uprawnienia określone w ust. 1 w porozumieniu z właściwymi ministrami wymienionymi w ust. 2.

4. Przepis ust. 1, w zakresie określonym w umowach i statutach, o których mowa w art. 32 ust. 4, stosuje się odpowiednio do kompetencji władz właściwych kościołów i związków wyznaniowych w odniesieniu do uczelni teologicznych i wydziałów teologicznych uczelni publicznych.



Art. 36

1. Jeżeli uczelnia publiczna, uczelnia niepubliczna lub założyciel uczelni niepublicznej prowadzą działalność niezgodną z przepisami ustawy, statutem lub zezwoleniem, o którym mowa w art. 19 ust. 1, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego wzywa organy uczelni lub założyciela uczelni niepublicznej do zaprzestania tej działalności i usunięcia jej skutków, wyznaczając w tym celu odpowiedni termin.

2. Jeżeli uczelnia publiczna, uczelnia niepubliczna lub założyciel uczelni niepublicznej w rażący sposób naruszają przepisy ustawy, statut lub zezwolenie, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może wszcząć postępowanie w sprawie zniesienia uczelni publicznej albo nakazać likwidację uczelni niepublicznej przez jej założyciela.

3. Jeżeli założyciel uczelni niepublicznej nie przystąpi we właściwym czasie do likwidacji uczelni zgodnie z nakazem, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego powołuje likwidatora uczelni, który dokonuje jej likwidacji.

4. W przypadku stwierdzenia, że:

1) uczelnia niepubliczna działa bez zezwolenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego nakazuje jej likwidację przez założyciela; postanowienia ust. 3 stosuje się odpowiednio,

2) osoba fizyczna lub osoba prawna prowadzi studia wyższe bez zezwolenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego nakazuje tej osobie zaprzestanie prowadzenia studiów, wyznaczając w tym celu odpowiedni termin.

5. W przypadku stwierdzenia, że uczelnia publiczna lub niepubliczna utworzyła jednostkę zamiejscową niezgodnie z przepisami ustawy, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego nakazuje likwidację tej jednostki. Postanowienia ust. 3 stosuje się odpowiednio.

6. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego wykonuje uprawnienia określone w ust. 1 – 5:

1) w odniesieniu do uczelni wojskowych - w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej,

2) w odniesieniu do uczelni służb państwowych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych,

3) w odniesieniu do uczelni artystycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

4) w odniesieniu do uczelni medycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,

5) w odniesieniu do uczelni morskich - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej.

7. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do nadzoru wykonywanego nad podstawowymi jednostkami organizacyjnymi nauk wojskowych, artystycznych, medycznych lub morskich w uczelniach innych, niż wymienione w ust. 6.

8. Przepisy ust. 1 – 3 i ust. 6 stosuje się odpowiednio w przypadku używania przez uczelnię nazwy z naruszeniem art. 4.


Art. 37

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może wystąpić do senatu uczelni lub do innego właściwego organu kolegialnego uczelni, określonego w statucie, z wnioskiem o odwołanie rektora, w przypadku stwierdzenia istotnych naruszeń przepisów prawa lub statutu. Organ, który otrzymał wniosek, po jego zaopiniowaniu, przekazuje go organowi właściwemu do odwołania rektora albo założycielowi uczelni niepublicznej, jeżeli jest właściwy do odwołania rektora.

2. Wnioski o odwołanie rektora rozpatrywane są w terminie 30 dni od ich złożenia.

3. Do czasu rozpatrzenia wniosku o odwołanie rektora uczelni nieakademickiej, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może zawiesić go w pełnieniu funkcji.

4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego wykonuje uprawnienia określone w ust. 1 i 3:

1) w odniesieniu do uczelni wojskowych - w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej,

2) w odniesieniu do uczelni służb państwowych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych,

3) w odniesieniu do uczelni artystycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

4) w odniesieniu do uczelni medycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,

5) w odniesieniu do uczelni morskich - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej.



Art. 38

Przepisy art. 32, art. 33, art. 35 ust. 1, art. 36 oraz art. 37 stosuje się odpowiednio do związku uczelni.

Rozdział 4
Współpraca międzynarodowa uczelni w zakresie kształcenia i badań naukowych



Art. 39

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: zdrowia, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, nauki, gospodarki morskiej, wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, koordynuje współpracę uczelni z zagranicznymi instytucjami naukowymi w ramach umów międzynarodowych zawieranych przez Rzeczpospolitą Polską, o których treści informuje uczelnie.

2. Minister przekazuje środki finansowe dla wykonania realizowanych przez szkoły wyższe zadań wynikających z umów, o których mowa w ust. 1.


Art. 40

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia, warunki kierowania osób zatrudnionych w uczelniach publicznych za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz ich uprawnienia, uwzględniając w szczególności:

1) warunki, jakie muszą spełniać obywatele polscy, aby ubiegać się o skierowanie,

2) formy pomocy materialnej dla osób skierowanych za granicę, w tym stypendia i zwrot kosztów przejazdów,

3) okresy i zasady wypłacania świadczeń osobom skierowanym za granicę,

4) warunki i tryb odwoływania osób skierowanych za granicę.

2. Szczegółowe warunki i tryb kierowania przez uczelnię za granicę jej pracowników, doktorantów i studentów w celach, o których mowa w ust. 1, określa senat uczelni.

Art. 41

1. Osoby niebędące obywatelami polskimi, zwane dalej „cudzoziemcami”, mogą podejmować i odbywać studia wyższe i studia doktoranckie oraz uczestniczyć w badaniach naukowych, pracach rozwojowych i szkoleniach na zasadach określonych w ustawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Na zasadach obowiązujących obywateli polskich, mogą podejmować i odbywać studia wyższe i studia doktoranckie oraz uczestniczyć w badaniach naukowych, pracach rozwojowych i szkoleniach:

1) cudzoziemcy, którym udzielono zezwolenia na osiedlenie się,

2) cudzoziemcy posiadający status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej,

3) cudzoziemcy korzystający z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

4) pracownicy migrujący, będący obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli są lub byli zatrudnieni w Polsce, a także członkowie ich rodzin, o ile mieszkają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

5) obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej i członkowie ich rodzin, posiadający środki finansowe niezbędne na pokrycie kosztów utrzymania podczas studiów, przy czym osobom tym nie przysługuje prawo do stypendium socjalnego.

3. Cudzoziemcy niewymienieni w ust. 2 mogą podejmować i odbywać studia i studia doktoranckie oraz uczestniczyć w badaniach naukowych, pracach rozwojowych i szkoleniach na podstawie:

1) umów międzynarodowych, na zasadach określonych w tych umowach,

2) umów zawieranych z partnerami zagranicznymi przez jednostki prowadzące kształcenie, na zasadach określonych w tych umowach,

3) decyzji ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego,

4) decyzji kierownika jednostki prowadzącej kształcenie.

4. Cudzoziemcy, o których mowa w ust. 3, mogą podejmować i odbywać studia i studia doktoranckie oraz uczestniczyć w badaniach naukowych, pracach rozwojowych i szkoleniach:

1) jako stypendyści strony polskiej,

2) na zasadach odpłatności,

3) bez odpłatności i świadczeń stypendialnych,

4) jako stypendyści strony wysyłającej, bez ponoszenia opłat za naukę,

5) jako stypendyści jednostki prowadzącej kształcenie albo innych osób prawnych lub fizycznych.

Art. 42

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia:

1) formy studiów i szkoleń, na które mogą być przyjmowani cudzoziemcy,

2) wymagania, jakie powinni spełniać cudzoziemcy ubiegający się o przyjęcie na studia, studia doktoranckie i szkolenia lub uczestniczenie w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, uwzględniając w szczególności poziom wykształcenia odpowiedni do podjęcia danej formy studiów lub szkolenia, stan zdrowia i predyspozycje do studiów na określonych kierunkach oraz rodzaje dokumentów, które są obowiązani przedstawić,

3) sposób ustalania wysokości stypendiów przyznawanych cudzoziemcom, o których mowa w art. 41 ust. 3 pkt 1 i 3, przyjmując za podstawę minimalną stawkę wynagrodzenia zasadniczego asystenta zatrudnionego w uczelni, tryb ich przyznawania i wypłacania oraz zawieszania i cofania,

4) sposób ustalania w uczelniach publicznych odpłatności za studia, studia doktoranckie, szkolenia i uczestniczenie w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, uwzględniając planowane koszty kształcenia, możliwość obniżania i zwalniania z opłat oraz organy uprawnione do podejmowania decyzji w tych sprawach, sposób wnoszenia opłat oraz przypadki, w których opłaty podlegają zwrotowi.

2. Warunki przyznawania stypendiów cudzoziemcom, o których mowa w art. 41 ust. 4 pkt 5, oraz ich wysokość ustala przyznający stypendium.



Rozdział 5
Rada Główna Szkolnictwa Wyższego

Art. 43

1. Rada Główna Szkolnictwa Wyższego, zwana dalej Radą, jest wybieralnym organem przedstawicielskim szkolnictwa wyższego.

2. Rada współdziała z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego oraz innymi organami władzy publicznej w ustalaniu polityki edukacyjnej państwa w zakresie szkolnictwa wyższego, a w szczególności:

1) uczestniczy w opracowywaniu standardów nauczania,

2) wyraża z własnej inicjatywy opinie i przedstawia wnioski we wszystkich sprawach dotyczących szkolnictwa wyższego, nauki i kultury oraz może zwracać się w tych sprawach do organów władzy publicznej i uczelni, w tym o udzielenie wyjaśnień i informacji, powiadamiając o tym ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego,

3) wyraża opinie w sprawach przedstawionych jej przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego oraz inne organy władzy publicznej,

4) wyraża opinie w sprawach projektów aktów prawnych dotyczących szkolnictwa wyższego i nauki, w tym aktów dotyczących utworzenia, przekształcenia, zniesienia i zmiany nazwy uczelni, a także zawieranych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych dotyczących szkolnictwa wyższego i nauki oraz promocji nauki polskiej za granicą,

5) wyraża opinie w sprawach projektu budżetu państwa w zakresie części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, oraz zasady przyznawania uczelniom dotacji z budżetu państwa.

3. Opinie w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 3-5, Rada wyraża w terminie nie dłuższym niż miesiąc od otrzymania projektu przedstawionego przez właściwy organ.

4. Rada może współpracować z krajowymi i międzynarodowymi organizacjami działającymi w obszarze szkolnictwa wyższego.
Art. 44

1. Rada składa się z przedstawicieli:

1) nauczycieli akademickich posiadających tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego - w liczbie dwudziestu jeden,

2) nauczycieli akademickich posiadających stopień naukowy doktora - w liczbie sześciu,

3) studentów - w liczbie trzech.

2. Kadencja Rady trwa cztery lata i rozpoczyna się 1 stycznia.

3. Rada działa na posiedzeniach plenarnych oraz przez swoje organy. Organizację i tryb działania Rady oraz jej organy i ich kompetencje określa statut, uchwalony przez Radę na posiedzeniu plenarnym.

4. Rektor, na wniosek członka Rady, może zwolnić go z części obowiązków dydaktycznych.

5. Obsługę Rady wykonują komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego oraz Biuro Rady.



Art. 45

1. Wyboru członków Rady, o których mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1 i 2, dokonują elektorzy zgromadzeni na ogólnopolskich spotkaniach wyborczych.

2. Elektorów wybiera się w proporcji jeden elektor na każdą grupę pięćdziesięciu nauczycieli akademickich posiadających tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego, zatrudnionych w danej uczelni w pełnym wymiarze czasu pracy, oraz jeden elektor na każdą grupę stu pięćdziesięciu pozostałych nauczycieli akademickich, zatrudnionych w danej uczelni w pełnym wymiarze czasu pracy.

3. Wyboru elektorów w grupie, o której mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1, dokonują nauczyciele akademiccy posiadający tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego, a w grupie, o której mowa w art. 44 ust. 1 pkt 2, nauczyciele akademiccy posiadający stopień naukowy doktora.

4. W uczelniach artystycznych i wojskowych wyboru elektorów w grupach nauczycieli akademickich, o których mowa w ust. 2, dokonuje się odpowiednio w proporcji: jeden elektor na każdą grupę dwudziestu oraz na każdą grupę pięćdziesięciu nauczycieli akademickich.

5. Uczelnie, w których zgodnie z zasadami określonymi w ust. 2 i 3 nie może być dokonany wybór żadnego elektora w danej grupie, tworzą wspólne okręgi wyborcze, zgodnie z regulaminem wyborczym, o którym mowa w ust. 8.

6. Bierne prawo wyborcze nie przysługuje nauczycielom akademickim pełniącym funkcje jednoosobowych organów uczelni oraz prorektora i zastępcy kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej. Członkostwa w Radzie nie można łączyć z członkostwem w Państwowej Komisji Akredytacyjnej.

7. W przypadku wygaśnięcia mandatu członka Rady w trakcie jej kadencji, zwolniony mandat obejmuje osoba, która w wyborach uzyskała kolejną, największą liczbę głosów.

8. Sposób i tryb wyboru elektorów oraz członków Rady określa uchwalony przez nią regulamin wyborczy.

9. Wyboru przedstawicieli studentów do Rady dokonuje Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, w trybie określonym w jego regulaminie, na czas wskazany w tym regulaminie.


Rozdział 6

Państwowa Komisja Akredytacyjna

Art. 46

1. Państwową Komisję Akredytacyjną, zwaną dalej Komisją, powołuje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.

2. Członków Komisji minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego powołuje spośród kandydatów zgłoszonych przez Radę, Konferencję Rektorów Akademickich Szkół Polskich, Konferencję Rektorów Nieakademickich Szkół Polskich, Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, senaty uczelni oraz ogólnokrajowe stowarzyszenia naukowe i organizacje pracodawców. Członkiem Komisji może być nauczyciel akademicki posiadający co najmniej stopień naukowy doktora, zatrudniony w uczelni w pełnym wymiarze czasu pracy. Powołując członków Komisji minister uwzględnia wymóg reprezentowania w składzie Komisji przedstawicieli grup kierunków studiów określonych w art. 48 ust. 4.

3. Członek Komisji może być odwołany przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.

4. Komisja liczy nie mniej niż sześćdziesięciu i nie więcej niż osiemdziesięciu członków.

5. Kadencja Komisji trwa cztery lata i rozpoczyna się 1 stycznia.

6. Rektor, na wniosek członka Komisji, może zwolnić go całkowicie lub częściowo z obowiązku prowadzenia zajęć dydaktycznych.

Art. 47

1. Komisja przedstawia ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego opinie i wnioski dotyczące w szczególności:

1) utworzenia uczelni, przyznania uczelni uprawnienia do prowadzenia studiów wyższych na określonym kierunku i poziomie kształcenia oraz utworzenia przez uczelnię zamiejscowej jednostki organizacyjnej,

2) dokonanej oceny kształcenia na danym kierunku, w tym kształcenia nauczycieli oraz przestrzegania warunków prowadzenia studiów wyższych,

3) projektu budżetu państwa w zakresie części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, oraz zasad przyznawania uczelniom dotacji z budżetu państwa.

2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, Komisja może zwracać się do uczelni o udzielenie wyjaśnień i informacji oraz przeprowadzać wizytację uczelni.

3. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może zwrócić się do Komisji o przeprowadzenie oceny kształcenia we wskazanej uczelni lub jej jednostce organizacyjnej i przedstawienie wniosków wynikających z tej oceny.

4. Opinie w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, Komisja wyraża w terminie nie dłuższym niż cztery miesiące od otrzymania wniosku. W przypadku niewyrażenia opinii w tym terminie minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego podejmuje decyzję bez tej opinii.

5. Oceny, o których mowa w ust. 1 pkt 2 oraz w ust. 3, wraz z wynikającymi z nich wnioskami, Komisja przedstawia w terminie miesiąca od zakończenia procedury oceniania.

6. Komisja może współpracować z krajowymi i międzynarodowymi organizacjami, których przedmiotem działania jest ocena jakości kształcenia i akredytacja.

7. W związku z wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, Komisja może przetwarzać dane osobowe nauczycieli akademickich i studentów ocenianych uczelni w zakresie niezbędnym dla wykonania tych zadań.

Art. 48

1. Komisja działa na posiedzeniach plenarnych oraz przez swoje organy.

2. Organami Komisji są:

1) przewodniczący,

2) sekretarz,

3) prezydium.

3. W skład prezydium wchodzą:

1) przewodniczący Komisji,

2) sekretarz,

3) przewodniczący zespołów.

4. W skład Komisji wchodzą zespoły kierunków studiów:

1) humanistycznych,

2) przyrodniczych,

3) matematyczno-fizyczno-chemicznych,

4) rolniczych, leśnych i weterynaryjnych,

5) medycznych,

6) wychowania fizycznego,

7) technicznych,

8) ekonomicznych,

9) społecznych i prawnych,

10) artystycznych,

11) wojskowych.

5. W skład zespołu wchodzi co najmniej pięciu członków Komisji, będących przedstawicielami grupy kierunków studiów, w tym co najmniej trzech posiadających tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie nauki lub dyscyplinie naukowej związanej z danym kierunkiem studiów.

Art. 49

1. Przewodniczącego Komisji oraz jej sekretarza powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.

2. Przewodniczący Komisji zwołuje posiedzenia plenarne Komisji, przewodniczy jej obradom, reprezentuje ją na zewnątrz oraz podpisuje uchwały Komisji.

3. Sekretarz zapewnia sprawne funkcjonowanie Komisji i wykonywanie przez nią zadań.

4. Przewodniczących zespołów wybierają ich członkowie spośród swego grona.

Art. 50

1. Prezydium podejmuje uchwały w sprawach, o których mowa w art. 47 ust. 1.

2. Strona niezadowolona z uchwały prezydium podjętej w sprawach, o których mowa w art. 47 ust. 1, może zwrócić się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wniosek kieruje się do Komisji w terminie czternastu dni od dnia doręczenia uchwały.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, rozpatrywany jest na wspólnym posiedzeniu zespołu i prezydium Komisji w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od dnia otrzymania wniosku.

4. Organizację i tryb działania Komisji, szczegółowe kompetencje jej organów, tryb dokonywania ocen, o których mowa w art. 47 ust. 1 pkt 2, oraz sposób wyznaczania recenzentów określa statut uchwalony przez Komisję na posiedzeniu plenarnym.

5. Obsługę Komisji wykonują komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego oraz Biuro Komisji.




Rozdział 7
Konferencje rektorów


Art. 51

1. Uczelnie akademickie mogą utworzyć Konferencję Rektorów Akademickich Szkół Polskich, po spełnieniu warunku zrzeszenia się w niej uczelni, w których kształci się więcej niż połowa ogólnej liczby studentów studiujących w uczelniach akademickich.

2. Uczelnie nieakademickie mogą utworzyć Konferencję Rektorów Nieakademickich Szkół Polskich, po spełnieniu warunku zrzeszenia się w niej uczelni, w których kształci się więcej niż połowa ogólnej liczby studentów studiujących w uczelniach nieakademickich.

3. Konferencja, o której mowa w ust. 1 lub ust. 2, nabywa osobowość prawną z chwilą podjęcia przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, na wniosek właściwego organu konferencji, decyzji stwierdzającej spełnienie przez tę konferencję warunku określonego odpowiednio w ust. 1 lub ust. 2. Minister podejmuje decyzję w ciągu jednego miesiąca od złożenia wniosku. Do wniosku należy dołączyć:

1) statut konferencji wraz z protokołem wyboru władz,

2) oświadczenie właściwego organu konferencji o spełnieniu warunku określonego odpowiednio w ust. 1 lub ust. 2,

3) oświadczenia rektorów uczelni członkowskich o liczbie kształconych w nich studentów.

4. Do konferencji rektorów, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 10 ust. 1 i 2, art. 11, art. 25, art. 28 – 29 oraz art. 33 - 39 ustawy – Prawo o stowarzyszeniach, z zachowaniem przepisów niniejszej ustawy.

5. Organem nadzorującym konferencje rektorów, o których mowa w ust. 1 i 2, jest minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.

6. Statuty konferencji rektorów, o których mowa w ust. 1 i 2, określają w szczególności zasady członkostwa zwykłego oraz członkostwa stowarzyszonego – indywidualnego i zbiorowego, a także kryteria reprezentacji uczelni członkowskich różnych typów w organach konferencji.

7. Właściwe organy konferencji rektorów, o których mowa w ust. 1 i 2, niezwłocznie informują ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego o niespełnianiu warunku określonego odpowiednio w ust. 1 lub ust. 2.

8. W organach konferencji rektorów, o których mowa w ust. 1 i 2, uczelnie członkowskie są reprezentowane przez ich rektorów. Członkami organów kolegialnych konferencji mogą być także – na zasadach określonych w statutach tych konferencji – byli rektorzy uczelni członkowskich, z tym że większość członków tych organów muszą stanowić rektorzy aktualnie pełniący swe funkcje w uczelniach członkowskich.

9. Kadencja organów konferencji rektorów, o których mowa w ust. 1 i 2, jest zgodna z kadencją organów uczelni publicznych



Art. 52

1. Konferencje rektorów, o których mowa w art. 51 ust. 1 i 2, działają na rzecz rozwoju szkolnictwa wyższego, nauki i kultury, a w szczególności:

1) występują do organów władzy publicznej w istotnych sprawach szkolnictwa wyższego, nauki i kultury oraz w żywotnych sprawach środowiska akademickiego,

2) wyrażają z własnej inicjatywy opinie i przedstawiają wnioski w sprawach dotyczących szkolnictwa wyższego, nauki i kultury.

2. Organy władzy publicznej zasięgają opinii konferencji rektorów, o których mowa w art. 51 ust. 1 i 2, w sprawach:

1) zasad działania i kierunków rozwoju szkolnictwa wyższego, systemu badań naukowych, kształcenia i pomocy materialnej dla studentów, zarządzania uczelniami, kształcenia kadr i polityki naukowej oraz bazy materialnej szkół wyższych,

2) projektu budżetu państwa w części dotyczącej szkolnictwa wyższego i nauki,

3) projektów aktów prawnych dotyczących szkolnictwa wyższego, nauki i kultury, a także promocji nauki polskiej za granicą,

4) rozwiązań w systemie oświaty mających znaczenie dla szkół wyższych.

3. Termin wyrażania opinii w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 2 – 4, wynosi jeden miesiąc. W przypadku bezskutecznego upływu tego terminu wymóg zasięgnięcia opinii uważa się za spełniony.


Dział II.
Ustrój uczelni


Rozdział 1
Statut uczelni



Art. 53

1. Statut uczelni publicznej uchwala jej senat większością co najmniej dwóch trzecich głosów swego statutowego składu, po zasięgnięciu opinii związków zawodowych działających w uczelni.

2. Statut uczelni publicznej, która posiada co najmniej cztery uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora, wchodzi w życie z dniem określonym w uchwale senatu.

3. Statut uczelni publicznej nie spełniającej wymagań określonych w ust. 2 wchodzi w życie z dniem zatwierdzenia przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, chyba że w statucie został określony termin późniejszy. Statut wchodzi w życie po upływie dwóch miesięcy od doręczenia ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego, jeżeli w tym terminie minister nie odmówił zatwierdzenia statutu lub nie wezwał uczelni publicznej do usunięcia uchybień.

4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego odmawia zatwierdzenia statutu w razie stwierdzenia jego niezgodności z prawem. Przed podjęciem decyzji o odmowie zatwierdzenia statutu minister wzywa uczelnię do usunięcia niezgodności z prawem. Minister zatwierdza statut nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania statutu w prawidłowym brzmieniu.

5. Przepisy ust. 1 – 4 stosuje się odpowiednio do uczelni wojskowych, uczelni służb państwowych, uczelni artystycznych, uczelni medycznych i uczelni morskich, z tym że uprawnienia ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego przysługują odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej oraz ministrom właściwym do spraw: wewnętrznych, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zdrowia i gospodarki morskiej.



Art. 54

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego zatwierdza statut teologicznej publicznej uczelni nieakademickiej oraz teologicznej publicznej uczelni akademickiej nie spełniającej wymagań określonych w art. 53 ust. 2, w porozumieniu z władzami właściwych kościołów i związków wyznaniowych.

2. Statut publicznej uczelni teologicznej spełniającej wymagania określone w art. 53 ust. 2 jest ustalany przez właściwy organ uczelni w porozumieniu z władzami właściwych kościołów i związków wyznaniowych.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do innych uczelni publicznych, w których działa teologiczna podstawowa jednostka organizacyjna, z tym że porozumienie z władzami właściwych kościołów i związków wyznaniowych dotyczy tylko postanowień statutu związanych z funkcjonowaniem teologicznej podstawowej jednostki organizacyjnej.



Art. 55

1. Statut uczelni niepublicznej nadaje jej założyciel albo uchwala organ kolegialny uczelni wskazany w statucie, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1.

2. Statut uczelni niepublicznej określa sposób przejmowania funkcji założyciela w razie rezygnacji założyciela, jego śmierci – gdy jest osobą fizyczną albo ustania – gdy jest osobą prawną, oraz zasady i tryb likwidacji uczelni.

3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego zatwierdza statut uczelni niepublicznej po stwierdzeniu jego zgodności z przepisami prawa i wydanym zezwoleniem, o którym mowa w art. 19 ust. 1.

4. Statut uczelni niepublicznej, która posiada co najmniej cztery uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora, wchodzi w życie z dniem określonym w uchwale senatu lub w decyzji założyciela.

5. Do statutu uczelni niepublicznej stosuje się odpowiednio przepisy art. 53 ust. 3 - 5.


Art. 56

Przepisy art. 53 – 55 stosuje się odpowiednio do zmiany statutu.






Rozdział 2
Organy uczelni



Art. 57

1. Organami kolegialnymi uczelni publicznej są senat i rady podstawowych jednostek organizacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Statut publicznej uczelni nieakademickiej może przewidywać zamiast senatu inny organ kolegialny.

3. Przepisy ustawy dotyczące senatu stosuje się do organu kolegialnego, o którym mowa w ust. 2.

4. W publicznej uczelni zawodowej, jeżeli statut tak stanowi, obok senatu lub organu, o którym mowa w ust. 2, może działać konwent.

5. Organy kolegialne uczelni niepublicznej określa jej statut. Przepisy ustawy dotyczące senatu stosuje się odpowiednio do najwyższego organu kolegialnego uczelni niepublicznej.

6. Organami jednoosobowymi uczelni publicznej i uczelni niepublicznej są rektor i kierownicy podstawowych jednostek organizacyjnych. Kierownikiem wydziału jest dziekan.

7. Statut uczelni niepublicznej może przewidywać istnienie innego, oprócz rektora, organu jednoosobowego.

8. Organami wyborczymi uczelni publicznej są kolegia elektorów.

9. W organach kolegialnych i wyborczych uczelni są reprezentowani nauczyciele akademiccy, doktoranci, studenci oraz pracownicy nie będący nauczycielami akademickimi.



Art. 58

1. Skład senatu uczelni publicznej i najwyższego organu kolegialnego uczelni niepublicznej określa statut.

2. Statut uczelni publicznej określa tryb wyboru i procentowy udział w składzie senatu przedstawicieli nauczycieli akademickich, doktorantów, studentów oraz pracowników nie będących nauczycielami akademickimi, z uwzględnieniem postanowień ust. 3.

3. Udział przedstawicieli studentów i doktorantów w senacie uczelni publicznej lub najwyższym organie kolegialnym uczelni niepublicznej nie może być mniejszy niż 15%. Liczbę przedstawicieli studentów i doktorantów ustala się proporcjonalnie do liczebności obu tych grup w uczelni, z tym że studenci i doktoranci są reprezentowani przez co najmniej jednego przedstawiciela z każdej z tych grup.

4. W uczelni publicznej innej niż zawodowa, nauczyciele akademiccy posiadający tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego stanowią więcej niż połowę statutowego składu senatu.

5. Przewodniczącym senatu jest rektor.

6. W posiedzeniach senatu uczelni publicznej uczestniczą, z głosem doradczym, dyrektor administracyjny i kwestor oraz przedstawiciele związków zawodowych działających w tej uczelni, po jednym z każdego związku.



Art. 59

1. Do kompetencji senatu uczelni publicznej i najwyższego organu kolegialnego uczelni niepublicznej należy w szczególności:

1) uchwalanie statutu, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 1,

2) uchwalanie regulaminu studiów, regulaminu studiów doktoranckich, regulaminu studiów podyplomowych oraz zasad przyjęć na studia i studia doktoranckie,

3) ustalanie głównych kierunków działalności uczelni,

4) ustalanie zasad działania uczelni oraz wytycznych dla rad podstawowych jednostek organizacyjnych, w zakresie wykonywania podstawowych zadań uczelni, określonych w art. 14,

5) ocena działalności uczelni, zatwierdzanie rocznych sprawozdań rektora z jej działalności oraz ocena działalności rektora,

6) podejmowanie uchwał w sprawie utworzenia filii, zamiejscowej podstawowej jednostki organizacyjnej lub zamiejscowego ośrodka dydaktycznego oraz w sprawie utworzenia i likwidacji kierunku studiów,

7) wyrażanie zgody na zawarcie przez rektora umowy o współpracy z partnerem zagranicznym, chyba że statut stanowi inaczej,

8) nadawanie tytułu doktora honoris causa,

9) podejmowanie uchwał w sprawach określonych w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej,

10) wyrażanie opinii społeczności akademickiej uczelni oraz wyrażanie opinii w sprawach przedłożonych przez rektora, radę podstawowej jednostki organizacyjnej albo członków senatu lub organu kolegialnego, w liczbie określonej w statucie.

2. Do kompetencji senatu uczelni publicznej należy ponadto:

1) uchwalanie planu rzeczowo-finansowego uczelni,

2) zatwierdzanie sprawozdania finansowego uczelni zgodnie z przepisami o rachunkowości,

3) ustalanie zasad nabywania, zbywania i obciążania papierów wartościowych w zakresie nieuregulowanym w przepisach o finansach publicznych oraz o obrocie papierami wartościowymi,

4) wyrażanie, z zastrzeżeniem art. 85 ust. 4, zgody na:

a) nabycie, zbycie lub obciążenie mienia o wartości określonej w statucie,

b) przystąpienie do spółki, spółdzielni lub innej organizacji gospodarczej oraz na utworzenie spółki lub fundacji.

3. W uczelni, w której nie ma podstawowych jednostek organizacyjnych, senat pełni również funkcję rady takiej jednostki.



Art. 60

1. W skład konwentu publicznej uczelni zawodowej mogą wchodzić w szczególności przedstawiciele:

1) organów państwowych,

2) organów samorządu terytorialnego i zawodowego,

3) instytucji i stowarzyszeń naukowych, zawodowych oraz twórczych,

4) organizacji pracodawców oraz, jeżeli statut tak stanowi, organizacji samorządu gospodarczego,

5) uczelni, z którymi publiczna uczelnia zawodowa współdziała.

2. Szczegółowy skład konwentu oraz sposób powoływania jego członków, w tym przedstawicieli wymienionych w ust. 1 pkt 1 – 5, określa statut.



Art. 61

1. Kompetencje konwentu publicznej uczelni zawodowej określa statut.

2. Statut publicznej uczelni zawodowej może określać wspólne kompetencje senatu i konwentu, ustalając tryb zwoływania i prowadzenia wspólnych posiedzeń oraz podejmowania wspólnych uchwał.




Art. 62

1. Uchwały senatu uczelni publicznej są wiążące dla innych organów uczelni, jej pracowników i studentów.

2. Rektor uczelni publicznej zawiesza wykonanie uchwały senatu naruszającej przepisy ustawy lub statutu uczelni i w terminie czternastu dni zwołuje posiedzenie senatu w celu ponownego rozpatrzenia uchwały. Jeżeli senat nie zmieni bądź nie uchyli zawieszonej uchwały, rektor przekazuje ją ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego oraz właściwemu ministrowi wskazanemu w art. 35 ust. 2, w celu rozpatrzenia w trybie określonym w art. 35 ust. 1 i 2.

3. Rektor uczelni publicznej zawiesza wykonanie uchwały senatu naruszającej ważny interes uczelni i w terminie czternastu dni zwołuje posiedzenie senatu w celu ponownego rozpatrzenia uchwały. Zawieszona uchwała wchodzi w życie, jeżeli senat wypowie się za jej utrzymaniem większością co najmniej trzech czwartych głosów, w obecności co najmniej dwóch trzecich swojego statutowego składu.

4. Przepisy ust. 2 – 3 stosuje się do uczelni niepublicznej, jeżeli jej statut nie stanowi inaczej.



Art. 63

1. Rektor kieruje działalnością uczelni i reprezentuje ją na zewnątrz, jest przełożonym pracowników, studentów i doktorantów tej uczelni.

2. Rektor uczelni publicznej podejmuje decyzje we wszystkich sprawach dotyczących uczelni, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych przez ustawę lub statut do kompetencji innych organów uczelni, a w szczególności:

1) podejmuje decyzje dotyczące mienia i gospodarki uczelni,

2) sprawuje nadzór nad działalnością dydaktyczną i badawczą uczelni,

3) sprawuje nadzór nad administracją i gospodarką uczelni,

4) dba o przestrzeganie prawa oraz zapewnienie bezpieczeństwa na terenie uczelni,

5) określa zakres obowiązków prorektorów.

3. Rektor uczelni publicznej odpowiada za naruszenie w uczelni dyscypliny finansów publicznych, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

4. Do kompetencji rektora uczelni niepublicznej należą sprawy, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 4, oraz inne sprawy określone w statucie uczelni.

5. Statut uczelni niepublicznej może przekazać kompetencje określone w ust. 2 pkt 1 i 3, do właściwości organu, o którym mowa w art. 57 ust. 7.



Art. 64

1. Skład rady podstawowej jednostki organizacyjnej określa statut.

2. Statut określa tryb wyboru i procentowy udział w składzie podstawowej jednostki organizacyjnej przedstawicieli nauczycieli akademickich, doktorantów, studentów oraz pracowników nie będących nauczycielami akademickimi jednostki, z uwzględnieniem ust. 3 i 4.

3. Udział przedstawicieli studentów i doktorantów w radzie podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni nie może być mniejszy niż 15%. Liczbę przedstawicieli studentów i doktorantów ustala się proporcjonalnie do liczebności obu tych grup w podstawowej jednostce organizacyjnej, z tym że studenci i doktoranci są reprezentowani przez co najmniej jednego przedstawiciela z każdej z tych grup.

4. W uczelni innej niż uczelnia zawodowa, nauczyciele akademiccy posiadający tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego stanowią więcej niż połowę statutowego składu rady podstawowej jednostki organizacyjnej.




Art. 65

1. Do kompetencji rady podstawowej jednostki organizacyjnej należy w szczególności:

1) ustalanie ogólnych kierunków działalności jednostki,

2) uchwalanie, po zasięgnięciu opinii właściwego organu samorządu studenckiego, zgodnie z wytycznymi ustalonymi przez senat uczelni publicznej lub organ kolegialny uczelni niepublicznej, planów studiów i programów nauczania,

3) uchwalanie, zgodnie z wytycznymi ustalonymi przez senat uczelni publicznej lub organ kolegialny uczelni niepublicznej, planów i programów studiów doktoranckich, studiów podyplomowych oraz kursów dokształcających.

2. Szczegółowe kompetencje rady podstawowej jednostki organizacyjnej określa statut.

3. Uchwały rady podstawowej jednostki organizacyjnej są wiążące dla kierownika, pracowników, doktorantów i studentów jednostki.

4. Od uchwały rady podstawowej jednostki organizacyjnej kierownikowi tej jednostki służy odwołanie do senatu.

5. Senat uchyla uchwałę rady podstawowej jednostki organizacyjnej sprzeczną z ustawą, statutem, uchwałą senatu lub najwyższego organu kolegialnego uczelni niepublicznej, regulaminami i innymi przepisami wewnętrznymi uczelni lub naruszającą ważny interes uczelni.



Art. 66

1. Tryb zwoływania posiedzeń i pracy organów kolegialnych uczelni określa jej statut.

2. Uchwały organów kolegialnych uczelni zapadają zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy statutowej liczby ich członków, chyba że ustawa lub statut określają wyższe wymagania.



Art. 67

1. Kompetencje kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni określa statut.

2. Od decyzji kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej służy adresatom decyzji odwołanie do rektora.

3. Rektor uchyla decyzję kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej sprzeczną z ustawą, statutem, uchwałą senatu lub najwyższego organu kolegialnego uczelni niepublicznej, uchwałą rady tej jednostki organizacyjnej, regulaminami i innymi przepisami wewnętrznymi uczelni lub naruszającą ważny interes uczelni.



Art. 68

1. Statut uczelni publicznej określa tryb wyboru organów jednoosobowych, przedstawicieli do organów kolegialnych oraz osób pełniących inne funkcje z wyboru, z zachowaniem następujących zasad:

1) jednoosobowe organy wybierane są przez kolegia elektorów; nie mniej niż 15% składu kolegium elektorów stanowią przedstawiciele studentów i doktorantów; liczbę przedstawicieli studentów i doktorantów ustala się proporcjonalnie do liczebności obu tych grup odpowiednio w uczelni lub jednostce organizacyjnej, z tym że studenci i doktoranci są reprezentowani przez co najmniej jednego przedstawiciela z każdej z tych grup,

2) czynne prawo wyborcze przysługuje nauczycielom akademickim zatrudnionym w uczelni jako podstawowym miejscu pracy, pracownikom nie będącym nauczycielami akademickimi zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, studentom oraz doktorantom,

3) bierne prawo wyborcze przysługuje nauczycielom akademickim, którzy nie osiągnęli wieku emerytalnego, zatrudnionym w uczelni jako podstawowym miejscu pracy, pracownikom nie będącym nauczycielami akademickimi, zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, studentom oraz doktorantom, z zastrzeżeniem art. 69 ust 1 i 2 oraz art. 71 ust. 2 i art. 72 ust. 2,

4) każdy wyborca, o którym mowa w pkt 2, ma prawo do zgłaszania kandydatów,

5) głosowanie jest tajne,

6) wybór uważa się za dokonany, jeżeli kandydat uzyskał więcej niż połowę ważnych głosów, chyba że statut szkoły wymaga innej większości kwalifikowanej,

7) czas i miejsce wyborów podaje się do wiadomości w takim terminie i w taki sposób, aby wyborca miał możliwość wzięcia udziału w wyborach,

8) wybory przeprowadzają komisje wyborcze, powołane w trybie określonym w statucie.

2. Tryb wyboru oraz czas trwania kadencji przedstawicieli studentów i doktorantów określają odpowiednio regulamin samorządu studentów i regulamin samorządu doktorantów.

3. W publicznych uczelniach zawodowych czynne prawo wyborcze przysługuje także nauczycielom akademickim zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, a bierne prawo wyborcze - nauczycielom akademickim zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, którzy nie osiągnęli wieku emerytalnego.

4. W publicznych uczelniach artystycznych oraz w artystycznych podstawowych jednostkach organizacyjnych innych uczelni publicznych czynne i bierne prawo wyborcze przysługuje także pracownikom zatrudnionym co najmniej w połowie pełnego wymiaru czasu pracy, a bierne prawo wyborcze - pracownikom zatrudnionym co najmniej w połowie pełnego wymiaru czasu pracy, którzy nie osiągnęli wieku emerytalnego.



Art. 69

1. Rektor uczelni publicznej jest wybierany spośród nauczycieli akademickich posiadających tytuł naukowy profesora bądź stopień naukowy doktora habilitowanego. Warunkiem pełnienia funkcji rektora jest zatrudnienie w uczelni jako podstawowym miejscu pracy.

2. Rektor uczelni publicznej, nie spełniający w chwili wyboru wymogu zatrudnienia w uczelni, jest zatrudniany na warunkach określonych w ust. 1 najpóźniej w dniu poprzedzającym objęcie funkcji rektora.

3. W publicznej uczelni morskiej rektor może być także wybrany spośród osób zatrudnionych w tej uczelni na stanowisku profesora nadzwyczajnego lub posiadających najwyższy stopień oficerski, ustalony w przepisach o kwalifikacjach zawodowych i składzie załóg polskich statków morskich, zwany dalej „najwyższym stopniem oficerskim”. W publicznej uczelni artystycznej rektor może być także wybrany spośród osób zatrudnionych w tej uczelni na stanowisku profesora nadzwyczajnego i posiadających wybitne osiągnięcia artystyczne.

4. Przewodniczący komisji wyborczej stwierdza na piśmie wybór rektora i niezwłocznie powiadamia o wyborze ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego oraz właściwego ministra wymienionego w art. 36 ust. 6 pkt 1 - 5.



Art. 70

1. W uczelni wojskowej wybór rektora nie będącego żołnierzem zawodowym wymaga zatwierdzenia przez Ministra Obrony Narodowej, a wybór rektora będącego żołnierzem zawodowym – wyznaczenia go na to stanowisko przez Ministra Obrony Narodowej. W uczelni służb państwowych wybór rektora nie będącego funkcjonariuszem służb państwowych wymaga zatwierdzenia przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, a wybór rektora będącego funkcjonariuszem służb państwowych – wyznaczenia go na to stanowisko przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

2. Rektorem uczelni wojskowej albo uczelni służb państwowych może zostać wybrany także odpowiednio: żołnierz zawodowy albo funkcjonariusz służb państwowych, spełniający warunki określone w art. 69 ust. 1, nie zatrudniony w tej uczelni.

3. W szczególnych przypadkach Minister Obrony Narodowej może powołać rektora uczelni wojskowej spośród generałów nie spełniających warunków określonych w art. 69 ust. 1.
Art. 71

1. Statut uczelni określa wymagania kwalifikacyjne stawiane kandydatowi na prorektora, nie wyższe niż wymagania ustawy dotyczące rektora.

2. Prorektor lub prorektorzy, w tym prorektor właściwy do spraw studenckich, w liczbie określonej przez statut uczelni publicznej, wybierani są przez kolegium elektorów spośród kandydatów przedstawionych przez rektora, pochodzących z grona nauczycieli akademickich zatrudnionych w uczelni.

3. Kandydatura na prorektora właściwego do spraw studenckich wymaga zgody większości przedstawicieli studentów w organie dokonującym wyboru. Niezajęcie stanowiska w terminie wskazanym w statucie uważa się za wyrażenie zgody

4. Jeżeli nowo wybrany rektor wyższej szkoły morskiej nie posiada najwyższego stopnia oficerskiego, co najmniej jeden z prorektorów powinien posiadać taki stopień.



Art. 72

1. Statut uczelni określa wymagania kwalifikacyjne stawiane kandydatowi na kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej i kandydatowi na jego zastępcę, nie wyższe niż wymagania ustawy dotyczące rektora.

2. Warunkiem pełnienia funkcji kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej lub jego zastępcy jest zatrudnienie w uczelni w pełnym zakresie obowiązków.

3. Tryb wyboru lub powoływania oraz odwoływania kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych i ich zastępców, z zastrzeżeniem ust. 3, określa statut.

4. W uczelni publicznej dziekan wydziału i prodziekani pochodzą z wyboru.

5. Przepis art. 71 ust. 2 stosuje się odpowiednio do wyboru prodziekana właściwego do spraw studenckich, a jeżeli statut przewiduje wybór zastępców kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych nie będących wydziałami, także do wyboru zastępcy właściwego do spraw studenckich.

6. Jeżeli statut przewiduje powoływanie kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych i ich zastępców, kandydatura zastępcy właściwego do spraw studenckich wymaga zgody organu samorządu studentów danej jednostki organizacyjnej wskazanego w regulaminie samorządu.



Art. 73

1. Kadencja kolegialnych i jednoosobowych organów uczelni publicznej trwa cztery lata i rozpoczyna się 1 września w roku wyborów, a kończy 31 sierpnia w roku, w którym upływa kadencja.

2. W uczelni publicznej rektor, prorektor, kierownik podstawowej jednostki organizacyjnej i jego zastępca, nie mogą być wybrani do pełnienia tej samej funkcji na więcej niż dwie kolejne, następujące po sobie kadencje.

3. Statut uczelni publicznej określa przypadki wygaśnięcia mandatu członka organu kolegialnego i organu jednoosobowego przed upływem kadencji oraz tryb dokonywania wyborów uzupełniających.

4. Organy kolegialne uczelni publicznej pełnią swoje funkcje do czasu ukonstytuowania się organów nowej kadencji.



Art. 74

1. Rektor i prorektor uczelni publicznej mogą być odwołani przez organ, który dokonał wyboru.

2. Wniosek o odwołanie rektora może być zgłoszony przez co najmniej połowę statutowego składu senatu. Wniosek o odwołanie prorektora może być zgłoszony przez rektora, a pisemny wniosek o odwołanie prorektora właściwego do spraw studenckich może być zgłoszony również przez wszystkich przedstawicieli studentów wchodzących w skład senatu.

3. Uchwała o odwołaniu rektora jest podejmowana większością co najmniej trzech czwartych głosów, w obecności co najmniej dwóch trzecich statutowego składu organu, który dokonał wyboru.

4. Uchwała o odwołaniu prorektora jest podejmowana bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej dwóch trzecich statutowego składu organu, który dokonał wyboru.



Art. 75

1. W uczelni publicznej funkcji organu jednoosobowego lub jego zastępcy nie może pełnić osoba pełniąca funkcję organu jednoosobowego w innej uczelni publicznej lub organu jednoosobowego w uczelni niepublicznej albo będąca założycielem uczelni niepublicznej.

2. Statut uczelni publicznej może zakazać łączenia funkcji członka organu kolegialnego tej uczelni z funkcją organu jednoosobowego innej uczelni publicznej lub organu jednoosobowego uczelni niepublicznej, ze statusem założyciela uczelni niepublicznej będącego osobą fizyczną albo ze statusem członka organu osoby prawnej będącej założycielem uczelni niepublicznej.



Art. 76

Organy jednoosobowe uczelni niepublicznej i ich zastępców powołuje i odwołuje założyciel lub organ wskazany w statucie. Tryb powoływania i odwoływania organów jednoosobowych określa statut.



Art. 77

1. Dyrektor administracyjny uczelni publicznej kieruje jej administracją i gospodarką w zakresie określonym przez statut oraz rektora.

2. Dyrektora administracyjnego uczelni publicznej zatrudnia rektor po zasięgnięciu opinii senatu.

3. Dyrektor administracyjny uczelni publicznej odpowiada za swoją działalność przed rektorem.


Art. 78

1. Kwestor uczelni publicznej pełni funkcję głównego księgowego uczelni.

2. Kwestora uczelni publicznej zatrudnia rektor po zasięgnięciu opinii senatu.

3. Kwestor uczelni publicznej odpowiada za swoją działalność przed rektorem.



Art. 79

1. Organizację oraz zasady działania administracji uczelni publicznej określa regulamin organizacyjny, chyba że statut stanowi inaczej. Tryb ustalania regulaminu organizacyjnego określa statut.

2. Organizację oraz zasady działania administracji uczelni niepublicznej określa jej regulamin organizacyjny nadany przez założyciela lub organ wskazany w statucie.


Rozdział 3
Organizacja uczelni



Art. 80

1. W uczelni publicznej spełniającej wymagania określone w art. 53 ust. 2 podstawowe jednostki organizacyjne uczelni tworzy, przekształca i znosi senat, a w pozostałych uczelniach publicznych – w drodze decyzji - minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego na wniosek senatu.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego wykonuje uprawnienia określone w ust. 1:

1) w odniesieniu do uczelni wojskowych - w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej,

2) w odniesieniu do uczelni służb państwowych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych,

3) w odniesieniu do uczelni artystycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

4) w odniesieniu do uczelni medycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,

5) w odniesieniu do uczelni morskich - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej.

3. W uczelni publicznej mogą być tworzone inne jednostki organizacyjne; rodzaje, warunki i tryb tworzenia, znoszenia i przekształcania tych jednostek, z zastrzeżeniem art. 81, określa statut.

4. Rodzaje jednostek organizacyjnych uczelni niepublicznej oraz warunki i tryb ich tworzenia, znoszenia i przekształcania, z zastrzeżeniem art. 81, określa statut.


Art. 81

1. Uczelnia może utworzyć poza swoją siedzibą zamiejscową jednostkę organizacyjną w formie:

1) podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni,

2) filii, w skład której wchodzą co najmniej dwie podstawowe jednostki organizacyjne uczelni,

3) zamiejscowego ośrodka dydaktycznego, w którym podstawowa jednostka organizacyjna uczelni, posiadająca uprawnienie do nadawania stopnia naukowego doktora, a za zgodą ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego wydaną po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Akredytacyjnej – także jednostka posiadająca uprawnienia do prowadzenia studiów magisterskich, realizuje część zajęć dydaktycznych w ramach prowadzonych studiów licencjackich lub inżynierskich, o ile spełnione są wymagania kadrowe, o których mowa w art. 10 pkt 5 lit b.

2. Uczelnia, w której nie ma podstawowych jednostek organizacyjnych, posiadająca uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora, a za zgodą ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego wydaną po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Akredytacyjnej – także uczelnia posiadająca uprawnienia do prowadzenia studiów magisterskich, może utworzyć zamiejscowy ośrodek dydaktyczny, w którym realizuje część zajęć dydaktycznych w ramach prowadzonych studiów licencjackich lub inżynierskich, o ile spełnione są wymagania kadrowe, o których mowa w art. 10 pkt 5 lit. b.

3. Uczelnia może utworzyć poza swoją siedzibą zamiejscową jednostkę organizacyjną o zadaniach innych niż dydaktyczne, także w formie innej niż określona w ust. 1 pkt 1 i 2.

4. Tworzenie, przekształcanie i znoszenie zamiejscowych jednostek organizacyjnych w uczelni publicznej odbywa się na zasadach określonych w art. 80 ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6.

5. Utworzenie za granicą zamiejscowej jednostki organizacyjnej uczelni wymaga zgody ministra właściwego do spraw zagranicznych i ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.

6. Zagraniczne uczelnie mogą tworzyć jednostki organizacyjne z siedzibą na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego wydanej po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Akredytacyjnej. Do tworzenia, prowadzenia działalności i likwidacji jednostki organizacyjnej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zakładania, prowadzenia działalności i likwidacji uczelni niepublicznej.



Art. 82

Status szpitali klinicznych oraz zasady współdziałania z uczelniami medycznymi lub innymi uczelniami prowadzącymi działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych regulują przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. nr 91, poz. 408 z późn. zm.).



Art. 83

1. W uczelni działa system biblioteczno-informacyjny, którego podstawę stanowi biblioteka. Organizację i funkcjonowanie systemu biblioteczno-informacyjnego uczelni, w tym zasady korzystania z niego przez osoby nie będące pracownikami, doktorantami lub studentami uczelni określa statut.

2. Dyrektora biblioteki zatrudnia rektor po zasięgnięciu opinii senatu lub innego najwyższego organu kolegialnego uczelni. W uczelni akademickiej dyrektorem biblioteki może być osoba posiadająca uprawnienia do zajmowania stanowisk wymienionych w art. 104 lub tytuł naukowy.

3. W uczelni akademickiej działa rada biblioteczna jako organ opiniodawczy rektora. Skład i kompetencje rady bibliotecznej oraz tryb jej powoływania określa statut uczelni.

4. W związku z funkcjonowaniem systemu biblioteczno-informacyjnego uczelnia może przetwarzać określone w jej statucie dane osobowe osób korzystających z tego systemu.

5. Zbiór danych osobowych, o których mowa w ust. 2, jest zwolniony z obowiązku rejestracji zbiorów danych osobowych, o których mowa w art. 40 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883 z późn. zm.).

6. Uczelnia prowadzi archiwum. Działalność archiwum regulują przepisy ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2002 r. nr 171, poz. 1396 z późn. zm.).




Rozdział 4
Mienie i finanse uczelni



Art. 84

Mienie uczelni obejmuje własność i inne prawa majątkowe.



Art. 85

1. Uczelnia publiczna jest wyposażana w nieruchomości niezbędne do jej funkcjonowania przez organ wskazany w akcie o jej utworzeniu.

2. Na wyposażenie, o którym mowa w ust. 1, nowoutworzonej uczelni przeznacza się nieruchomości z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. Na wyposażenie uczelni tworzonej z przekształcenia istniejącej uczelni przeznacza się nieruchomości stanowiące własność przekształcanej uczelni, a na wyposażenie uczelni tworzonej z połączenia kilku uczelni przeznacza się nieruchomości stanowiące własność łączonych uczelni; na wyposażenie tych uczelni mogą być przeznaczone także nieruchomości z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa.

3. Skarb Państwa oraz jednostki samorządu terytorialnego mogą przekazywać uczelniom nieruchomości w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. nr 46, poz. 543 z późn. zm.).

4. Rozporządzanie przez uczelnię składnikami aktywów trwałych w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w zakresie określonym w ustawie o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa, wymaga zgody ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa.

5. W przypadku zniesienia uczelni publicznej, jej mienie, po spłaceniu długów, staje się odpowiednio do źródła pochodzenia tego mienia zgodnie z ust. 3, mieniem Skarbu Państwa albo mieniem jednostki samorządu terytorialnego. O przeznaczeniu mienia zniesionej uczelni publicznej decyduje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, a w przypadku uczelni wojskowej, uczelni służb państwowych, uczelni artystycznej, uczelni medycznej i uczelni morskiej odpowiednio Minister Obrony Narodowej lub minister właściwy do spraw: wewnętrznych, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zdrowia i gospodarki morskiej.

6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do mienia przekazanego uczelni niepublicznej w trybie ust. 3.

7. W przypadku likwidacji publicznego szpitala klinicznego utworzonego na zasadach i w trybie określonym w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej, jego majątek, po zaspokojeniu wierzytelności, staje się własnością Skarbu Państwa lub własnością publicznej uczelni medycznej albo publicznej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, a o jego przeznaczeniu decyduje podmiot, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej.



Art. 86

1. Działalność statutowa uczelni nie podlega opodatkowaniu. Zwolnienie z podatku od nieruchomości, podatku rolnego i podatku leśnego dokonuje się na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

2. Zwolnieniu z podatków nie podlega wydzielona działalność gospodarcza, o której mowa w art. 7.

3. Uczelnia jest zwolniona z opłat z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, z wyjątkiem opłat określonych w przepisach o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.



Art. 87

Działalność uczelni publicznej finansowana jest z dotacji z budżetu państwa na zadania ustawowo określone oraz może być finansowana z przychodów własnych.



Art. 88

1. Z budżetu państwa uczelnia publiczna otrzymuje dotacje na:

1) zadania związane z kształceniem studentów studiów stacjonarnych, kształceniem doktorantów stacjonarnych studiów doktoranckich i kształceniem kadr naukowych oraz utrzymaniem uczelni, w tym odtwarzaniem środków trwałych, zwane dalej „działalnością dydaktyczną”,

2) zadania uczelni wojskowej związane z obroną narodową,

3) zadania uczelni artystycznej związane z działalnością kulturalną w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

4) zadania uczelni morskiej związane z utrzymaniem statków szkolnych, specjalistycznych ośrodków szkoleniowych dla kadr morskich oraz ze szkoleniem wojskowym studentów,

5) zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów, w zakresie określonym w art. 159 ust. 1, oraz dla doktorantów, w zakresie określonym w art. 172 ust. 1,

6) zadania związane ze świadczeniami zdrowotnymi, wykonywanymi w ramach kształcenia studentów studiów stacjonarnych w podstawowej jednostce organizacyjnej uczelni medycznej lub innej uczelni publicznej prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych pod bezpośrednim nadzorem lekarzy, lekarzy stomatologów posiadających prawo wykonywania zawodu lekarza albo wykonywania zawodu lekarza stomatologa, będących pracownikami tej uczelni,

7) zadania związane z prowadzeniem podyplomowego kształcenia w celu zdobywania specjalizacji przez lekarzy, lekarzy stomatologów, lekarzy weterynarii oraz pielęgniarki i położne,

8) finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji służących działalności dydaktycznej i pomocy materialnej dla studentów.

2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, udzielane są z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, z tym że:

1) dla uczelni wojskowej, dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 – udzielana jest z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej, ze środków przewidzianych na obronę narodową,

2) dla uczelni artystycznej dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 3 – udzielana jest z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, ze środków przewidzianych w budżecie państwa na kulturę,

3) dla uczelni morskiej dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 4 – udzielana jest z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, ze środków przewidzianych w budżecie państwa na gospodarkę morską,

4) dla uczelni medycznej lub innej uczelni publicznej prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 6 – udzielana jest z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia, ze środków przewidzianych w budżecie państwa na ochronę zdrowia.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do przyznawania przez właściwych ministrów wymienionych w tym przepisie dotacji z budżetu państwa podstawowym jednostkom organizacyjnym nauk wojskowych, artystycznych, medycznych lub morskich w uczelniach innych, niż wymienione w ust. 2, na wykonywane przez te jednostki zadania określone w ust. 1 pkt 2, 3, 4, 6, 7.

4. Uczelnia niepubliczna otrzymuje dotację na zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów, w zakresie określonym w art. 159 ust.1.

5. Uczelnia niepubliczna spełniająca warunki określone w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 89 ust. 1, może otrzymać:

1) dotację przeznaczoną na pokrycie części opłat wnoszonych przez studentów studiów stacjonarnych oraz doktorantów stacjonarnych studiów doktoranckich,

2) dotacje na dofinansowanie kosztów realizacji zadań wymienionych w ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4, 6, 7 i 8, nie związanych z kształceniem studentów studiów stacjonarnych i doktorantów stacjonarnych studiów doktoranckich. 

6. Uczelnia może otrzymywać inne środki finansowe z budżetu państwa oraz z budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.

7. Przepisy ust. 3 i 5 stosuje się odpowiednio do związku uczelni.
Art. 89

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego ustala dla uczelni niepublicznych, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich i Konferencji Rektorów Nieakademickich Szkół Polskich, warunki i tryb występowania o dotacje, o których mowa w art. 88, oraz zasady kontroli ich wykorzystania, uwzględniając w szczególności jakość kształcenia w uczelni, liczbę nauczycieli akademickich, dla których uczelnia jest podstawowym miejscem pracy, liczbę kształconych w uczelni studentów studiów stacjonarnych i doktorantów stacjonarnych studiów doktoranckich, zaangażowanie własnych środków w rozwój bazy materialnej uczelni oraz osiągnięcia uczelni w dotychczasowym kształceniu.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego przyznaje dotacje, o których mowa w art. 88 ust. 1, 4, 5, określając ich wysokość i przeznaczenie. Dotacje, o których mowa w art. 88 ust. 2 i 3, przyznaje właściwy minister wymieniony w art. 88 ust. 2, określając ich wysokość i przeznaczenie.

3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, niezależnie od dotacji, o których mowa w art. 88, może przyznać uczelni prowadzącej studia na szczególnie wysokim poziomie, potwierdzonym oceną Państwowej Komisji Akredytacyjnej, dodatkowe środki na kształcenie studentów w określonych zawodach. Środki przeznaczone na te cele nie mogą łącznie przekraczać 5% środków przeznaczonych na działalność dydaktyczną tej uczelni.



Art. 90

Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: zdrowia, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, gospodarki morskiej, spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, Konferencji Rektorów Nieakademickich Szkół Polskich oraz Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, określa w drodze rozporządzenia:

1) wskaźniki kosztochłonności poszczególnych kierunków studiów stacjonarnych oraz wskaźniki kosztochłonności stacjonarnych studiów doktoranckich w poszczególnych dziedzinach nauki,

2) zasady podziału dotacji, o których mowa w art. 88, z uwzględnieniem w szczególności:

a) w zakresie działalności dydaktycznej oraz zadań związanych ze świadczeniami zdrowotnymi – danych o liczbie studentów studiów stacjonarnych i doktorantów stacjonarnych studiów doktoranckich, o kadrze akademickiej oraz o kosztochłonności studiów na poszczególnych kierunkach studiów stacjonarnych i kosztochłonności stacjonarnych studiów doktoranckich w poszczególnych dziedzinach nauki,

b) w zakresie świadczeń pomocy materialnej dla studentów – danych o liczbie studentów oraz o liczbie studentów uprawnionych do zakwaterowania w domach studenckich.



Art. 91

Zasady i tryb finansowania badań naukowych i prac rozwojowych prowadzonych w uczelni, zakwalifikowanych do finansowania ze środków przewidzianych w budżecie państwa na naukę, określają przepisy o finansowaniu nauki.
Art. 92

1. Przychodami uczelni publicznej są w szczególności:

1) dotacje z budżetu państwa, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4, 6, 7 i 8,

2) uzyskane z budżetu państwa środki na naukę, o których mowa w art. 91,

3) odpłatność za świadczone usługi edukacyjne, w szczególności za kształcenie na studiach wyższych i studiach doktoranckich prowadzonych w formach niestacjonarnych, oraz za świadczone przez uczelnie artystyczne usługi artystyczne,

4) jednorazowe opłaty wpisowe i opłaty za postępowanie związane z przyjęciem na studia,

5) jednorazowe opłaty za wydanie dyplomu, świadectwa oraz innego dokumentu związanego z tokiem studiów, w tym sporządzonego w języku obcym suplementu, o którym mowa w art. 153 ust. 1,

6) odpłatność za usługi badawcze i specjalistyczne, specjalistyczne i wysokospecjalistyczne diagnostyczne i terapeutyczne usługi medyczne oraz opłaty licencyjne,

7) przychody z wydzielonej działalności gospodarczej,

8) przychody z udziałów, akcji, odsetek oraz z obrotu papierami wartościowymi,

9) przychody ze sprzedaży składników swojego mienia oraz z odpłatności za korzystanie z tych składników przez osoby trzecie na podstawie umowy najmu, dzierżawy albo innej umowy,

10) przychody z tytułu darowizn, dziedziczenia, zapisów oraz ofiarności publicznej,

11) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, nie podlegające zwrotowi,

12) środki, o których mowa w art. 88 ust. 6.

2. Maksymalną wysokość opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, ustala na rok akademicki, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, uwzględniając zasadę, że nie mogą one przekraczać kosztów ponoszonych w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności związanych z dokonywaniem wpisu i przyjmowaniem na studia na określonym kierunku studiów i poziomie kształcenia lub kosztów związanych z wydaniem odpowiedniego dokumentu.

3. Niewykorzystane w danym roku środki finansowe pozostają w dyspozycji uczelni.



Art. 93

1. Uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z:

1) kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych oraz doktorantów niestacjonarnych studiów doktoranckich,

2) powtarzaniem określonych zajęć na stacjonarnych studiach wyższych oraz stacjonarnych studiach doktoranckich z powodu niezadowalających wyników w nauce,

3) prowadzeniem studiów w języku obcym,

4) prowadzeniem zajęć nie objętych planem studiów,

5) realizacją programu studiów stacjonarnych w zakresie wykraczającym poza nominalny czas trwania studiów, określony zgodnie z art. 152,

6) realizacją programu studiów podyplomowych oraz kursów dokształcających.

2. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, ustala rektor uczelni publicznej, z tym że opłata, o której mowa w ust. 1 pkt. 1 i 2, nie może przekraczać kosztów ponoszonych w zakresie niezbędnym do uruchomienia i prowadzenia w danej uczelni, odpowiednio studiów wyższych i studiów doktoranckich, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz zajęć na studiach wyższych i studiach doktoranckich, o których mowa w ust. 1 pkt 2, z uwzględnieniem kosztów amortyzacji i remontów.

3. Senat uczelni publicznej określa szczegółowe zasady pobierania opłat, o których mowa w ust. 1, w tym tryb i warunki zwalniania - w całości lub w części - z tych opłat studentów i doktorantów, w szczególności tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej.

4. Zasady pobierania i wysokość opłat w uczelni niepublicznej określa organ wskazany w jej statucie.



Art. 94

1. Uczelnia publiczna pokrywa koszty swej działalności i zaciągniętych zobowiązań oraz wydatki na rozwój i inne potrzeby, z przychodów określonych w art. 92 ust.1.

2. Uczelnia publiczna prowadzi samodzielną gospodarkę finansową na podstawie planu rzeczowo-finansowego, zgodnie z przepisami o finansach publicznych i o rachunkowości.

3. Uczelnia publiczna przekazuje plan rzeczowo-finansowy ministrowi, który sprawuje nad nią nadzór oraz ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w terminie 14 dni od jego uchwalenia.



Art. 95

1. Uczelnia publiczna może utworzyć ze środków innych niż określone w art. 88 ust. 1 i 6, własny fundusz stypendialny na stypendia dla pracowników i studentów oraz doktorantów. Stypendia z tego funduszu mogą być przyznawane, jeżeli statut uczelni tak stanowi, niezależnie od stypendiów, o których mowa w art. 159 ust. 1 oraz w art. 172 ust. 1.

2. Stypendia, o których mowa w ust. 1, przyznawane są studentom i doktorantom w uzgodnieniu odpowiednio: z uczelnianym organem wykonawczym samorządu studenckiego wskazanym w regulaminie samorządu studentów lub z uczelnianym organem wykonawczym samorządu doktorantów wskazanym w regulaminie samorządu doktorantów.


Art. 96

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady gospodarki finansowej uczelni, z uwzględnieniem:

1) zasad sporządzania planu rzeczowo-finansowego, w tym ustalania i podziału wyniku finansowego,

2) zasad tworzenia funduszy, w tym funduszu zasadniczego, funduszu z aktualizacji wyceny, funduszu pomocy materialnej dla studentów studiów pierwszego i drugiego stopnia oraz jednolitych studiów magisterskich, funduszu pomocy materialnej dla doktorantów i zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

3) sposobu ujmowania przychodów i kosztów, w tym rolniczych i leśnych zakładów doświadczalnych, a także zmian w stanie funduszy,

4) zasad gospodarowania środkami finansowymi przeznaczonymi na pomoc materialną dla studentów oraz zasad dofinansowania prowadzenia stołówek i domów studenckich,

5) sposobu dostosowania dotychczasowych zasad gospodarki finansowej uczelni do postanowień ustawy.



Art. 97

Prowadzenie przez uczelnię działalności wymienionej w art. 92 ust. 1 pkt 3 i 6 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo o działalności gospodarczej.




Dział III
Pracownicy uczelni


Rozdział 1
Przepisy ogólne



Art. 98

Pracownikami uczelni są nauczyciele akademiccy oraz pracownicy nie będący nauczycielami akademickimi.


Art. 99

Nauczycielami akademickimi są:

1) pracownicy naukowo-dydaktyczni,

2) pracownicy dydaktyczni,

3) pracownicy naukowi,

4) dyplomowani pracownicy biblioteczni, dyplomowani pracownicy dokumentacji i informacji naukowej, dyplomowani informatycy.



Art. 100

1. Nauczycielem akademickim może zostać osoba, która:

1) posiada kwalifikacje określone w ustawie,

2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,

3) nie została ukarana prawomocnym wyrokiem sądowym za przestępstwo umyślne,

4) nie została ukarana karą dyscyplinarną wymienioną w art. 130 ust.1 pkt 4,

5) korzysta z pełni praw publicznych.

2. Nauczyciel akademicki może pozostawać w tym samym czasie w stosunku pracy tylko w jednym podstawowym miejscu pracy.

3. Zatrudnienie w uczelni w charakterze nauczyciela akademickiego osoby nie będącej obywatelem polskim następuje bez konieczności uzyskania zezwolenia i zgody organu zatrudnienia. Zezwolenia i zgody nie wymaga także powierzenie osobie nie będącej obywatelem polskim innej pracy zarobkowej, w zakresie zadań określonych w art. 102.

4. Osoba, o której mowa w ust. 3, podlega obowiązkowi ubezpieczeń społecznych i ubezpieczeń zdrowotnych, a także korzysta z uprawnień przewidzianych w ustawie oraz innych uprawnień – na zasadach obowiązujących obywateli polskich pozostających w stosunku pracy.



Art. 101

1. Pracownicy naukowo-dydaktyczni i naukowi są zatrudniani na stanowiskach:

1) profesora zwyczajnego,

2) profesora nadzwyczajnego,

3) profesora wizytującego,

4) adiunkta,

5) asystenta.

2. Pracownicy dydaktyczni są zatrudniani na stanowiskach:

1) starszego wykładowcy,

2) wykładowcy,

3) lektora lub instruktora.

3. W uczelni zawodowej pracownicy dydaktyczni mogą być także zatrudniani na stanowiskach wskazanych w ust. 1 pkt 1 – 3.

4. Statut uczelni może przewidywać możliwość zatrudniania pracowników dydaktycznych na stanowisku docenta. Do pracowników tych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy dotyczące pracowników dydaktycznych zatrudnionych na stanowisku starszego wykładowcy, chyba że szczególny przepis ustawy stanowi inaczej.


Art. 102

1. Pracownicy naukowo-dydaktyczni są obowiązani:

1) kształcić i wychowywać studentów,

2) prowadzić badania naukowe i prace rozwojowe, rozwijać twórczość naukową albo artystyczną,

3) uczestniczyć w pracach organizacyjnych uczelni.

2. Pracownicy naukowi mają obowiązki określone w ust. 1 pkt 2 i 3.

3. Do obowiązków nauczycieli akademickich posiadających tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego należy również kształcenie kadry naukowej.

4. Pracownicy dydaktyczni są obowiązani:

1) kształcić i wychowywać studentów,

2) podnosić swoje kwalifikacje zawodowe,

3) uczestniczyć w pracach organizacyjnych uczelni.

5. Nauczyciele akademiccy zatrudnieni w uczelni zawodowej mogą uczestniczyć w pracach badawczych. Warunki prowadzenia tych prac określa organ kolegialny uczelni wskazany w statucie.



Art. 103

1. Nauczyciele akademiccy zatrudnieni w uczelni medycznej lub innej uczelni prowadzącej działalność w dziedzinie nauk medycznych uczestniczą w sprawowaniu opieki zdrowotnej poprzez wykonywanie zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w szpitalach klinicznych lub oddziałach innych zakładów opieki zdrowotnej (szpitali), udostępnianych tym uczelniom na zasadach określonych w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej.

2. W udzielaniu świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1, nauczyciele akademiccy uczestniczą na podstawie umowy o pracę albo umowy cywilnoprawnej zawartej ze szpitalem klinicznym albo innym zakładem opieki zdrowotnej (szpitalem).

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do podstawowych jednostek organizacyjnych uczelni publicznych działających w zakresie nauk weterynaryjnych.



Art. 104

Dyplomowani pracownicy biblioteczni, dyplomowani pracownicy dokumentacji i informacji naukowej oraz dyplomowani informatycy są zatrudniani na stanowiskach:

1) starszego kustosza dyplomowanego, starszego dokumentalisty dyplomowanego,

2) kustosza dyplomowanego, dokumentalisty dyplomowanego,

3) adiunkta bibliotecznego, adiunkta dokumentacji i informacji naukowej,

4) asystenta bibliotecznego, asystenta dokumentacji i informacji naukowej,

5) informatyka dyplomowanego.



Art. 105

1. Na stanowisku profesora zwyczajnego może być zatrudniona osoba posiadająca tytuł naukowy profesora.

2. Na stanowisku profesora nadzwyczajnego może być zatrudniona osoba posiadająca co najmniej stopień naukowy doktora habilitowanego.

3. Na stanowisku profesora wizytującego może być zatrudniona osoba będąca pracownikiem innej uczelni, posiadająca co najmniej stopień naukowy doktora habilitowanego.

4. W uczelni morskiej na stanowisku profesora nadzwyczajnego może być zatrudniona także osoba posiadająca stopień naukowy doktora oraz najwyższy stopień morski.

5. Na stanowisku adiunkta może być zatrudniona osoba, która posiada co najmniej stopień naukowy doktora.

6. Na stanowisku asystenta może być zatrudniona osoba, która posiada co najmniej tytuł zawodowy magistra lub tytuł równorzędny.

7. Na stanowiskach pracowników dydaktycznych, o których mowa w art. 101 ust. 2, może być zatrudniona osoba posiadająca tytuł zawodowy magistra lub tytuł równorzędny.

8. Na stanowisku docenta, o którym mowa w art. 101 ust. 4, może być zatrudniona osoba posiadająca co najmniej stopień naukowy doktora.



Art. 106

1. Na stanowisku profesora nadzwyczajnego lub profesora wizytującego może być zatrudniona osoba nie spełniająca wymagań określonych odpowiednio w art. 105 ust. 2 i 3, jeżeli posiada stopień naukowy doktora oraz wybitne i twórcze osiągnięcia w pracy zawodowej lub artystycznej, potwierdzone w trybie określonym w statucie.

2. Warunkiem zatrudnienia osoby, o której mowa w ust. 1, na stanowisku profesora nadzwyczajnego w uczelni akademickiej jest uzyskanie opinii Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów.

3. W uczelni wojskowej na stanowisku profesora wizytującego może być zatrudniona osoba posiadająca stopień generała rezerwy lub admirała rezerwy.

4. Zatrudnienie na stanowisku profesora nadzwyczajnego osoby, o której mowa w ust. 1, może nastąpić wyłącznie na podstawie umowy o pracę.



Art. 107

Statut uczelni może określać dodatkowe wymagania i kwalifikacje zawodowe osób zatrudnianych na stanowiskach, o których mowa w art. 101.



Art. 108

Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia:

1) warunki, jakie powinien spełniać kandydat na dyplomowanego bibliotekarza, dyplomowanego pracownika dokumentacji i informacji naukowej oraz na dyplomowanego informatyka, uwzględniając w szczególności wymagania w zakresie posiadanego wykształcenia, stażu pracy i osiągnięć naukowych, warunkujące dopuszczenie do postępowania kwalifikacyjnego oraz możliwość zwolnienia z tego postępowania,

2) szczegółowe zasady, formę i tryb postępowania kwalifikacyjnego przyznającego uprawnienia bibliotekarza dyplomowanego, dyplomowanego pracownika dokumentacji i informacji naukowej oraz dyplomowanego informatyka, uwzględniając w szczególności tryb powoływania oraz zasady funkcjonowania komisji egzaminacyjnej,

3) szczegółowe zasady awansowania dyplomowanego bibliotekarza i dyplomowanego pracownika dokumentacji i informacji naukowej oraz dyplomowanego informatyka, uwzględniając w szczególności wymagania kwalifikacyjne warunkujące awans zawodowy, wykaz specjalizacji zawodowych oraz ich zakres tematyczny,

4) wzór zaświadczenia o uzyskaniu kwalifikacji zawodowych.




Rozdział 2
Stosunek pracy pracowników uczelni



Art. 109

1. Nawiązanie stosunku pracy z nauczycielem akademickim następuje na podstawie umowy o pracę, z zastrzeżeniem art. 111 ust. 1.

2. Stosunek pracy z nauczycielem akademickim w uczelni publicznej nawiązuje i rozwiązuje rektor w trybie określonym w statucie, z zastrzeżeniem art. 111 ust. 5.

3. Stosunek pracy z nauczycielem akademickim w uczelni niepublicznej nawiązuje i rozwiązuje organ uczelni wskazany w statucie, z zastrzeżeniem art. 111 ust. 6, w trybie określonym w statucie. 

4. Tryb postępowania poprzedzającego zatrudnienie nauczyciela akademickiego określa statut.

5. W uczelni wojskowej żołnierzy zawodowych wyznacza się na stanowiska nauczycieli akademickich na zasadach i w trybie określonym w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z zachowaniem przepisów niniejszej ustawy.





Art. 110

Okres zatrudnienia na stanowisku asystenta osoby nie posiadającej stopnia naukowego doktora oraz okres zatrudnienia na stanowisku adiunkta osoby nie posiadającej stopnia naukowego doktora habilitowanego, a także warunki skracania i przedłużania oraz zawieszania tych okresów, określa statut.



Art. 111

1. Nawiązanie stosunku pracy z nauczycielem akademickim na stanowisku profesora zwyczajnego i profesora nadzwyczajnego następuje na podstawie mianowania lub umowy o pracę, z zastrzeżeniem art. 106 ust. 4.

2. Uczelnia, w której nauczyciel akademicki jest zatrudniony na podstawie mianowania, jest jego podstawowym miejscem pracy.

3. Mianowanie następuje na czas nieokreślony lub określony.

4. Pierwsze mianowanie w danej uczelni następuje po zakwalifikowaniu w drodze konkursu. Zasady i tryb przeprowadzania oraz kryteria kwalifikacyjne konkursu określa statut.

5. Mianowania na stanowisko profesora zwyczajnego lub profesora nadzwyczajnego osoby pełniącej funkcję rektora uczelni publicznej dokonuje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego na wniosek senatu tej uczelni.

6. Przepis ust. 5 stosuje się do uczelni niepublicznej, o ile statut tej uczelni nie stanowi inaczej.

7. Uprawnienia ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego określone w ust. 5 przysługują:

1) w odniesieniu do uczelni wojskowych - Ministrowi Obrony Narodowej,

2) w odniesieniu do uczelni służb państwowych - ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych,

3) w odniesieniu do uczelni artystycznych - ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

4) w odniesieniu do uczelni medycznych - ministrowi właściwemu do spraw zdrowia,

5) w odniesieniu do uczelni morskich - ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej.


Art. 112

1. Rektor, na wniosek nauczyciela akademickiego, wystawia nauczycielowi akademickiemu legitymację służbową.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, wzór oraz tryb wystawiania legitymacji służbowej, o której mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności potrzebę poświadczenia zatrudnienia na stanowisku nauczyciela akademickiego, a także możliwość pobierania opłaty za wydanie legitymacji w wysokości nieprzekraczającej kosztów wytworzenia dokumentu.



Art. 113

1. Stosunek pracy z mianowanym nauczycielem akademickim może być rozwiązany:

1) w drodze porozumienia stron,

2) przez wypowiedzenie dokonane przez jedną ze stron, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia,

3) bez wypowiedzenia.

2. Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym nauczycielem akademickim za wypowiedzeniem następuje z końcem semestru.

3. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do mianowania na czas określony.

4. W uczelni wojskowej rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym nauczycielem akademickim będącym żołnierzem zawodowym następuje na zasadach i w trybie określonym w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z zachowaniem przepisów niniejszej ustawy.



Art. 114

Nauczycielowi akademickiemu mianowanemu na czas nieokreślony rektor może wypowiedzieć stosunek pracy w przypadku:

1) czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej niezdolności przekracza rok, a w przypadku stwierdzenia przez uprawnionego lekarza poprawy stanu zdrowia i możliwości powrotu do pracy, jeżeli okres ten przekracza dwa lata,

2) wszczęcia postępowania w sprawie zniesienia lub likwidacji uczelni albo przekształcenia jej struktury uniemożliwiającego dalsze zatrudnienie nauczyciela akademickiego,

3) otrzymania przez nauczyciela akademickiego dwukrotnie, w odstępie nie krótszym niż sześć miesięcy, negatywnej oceny, o której mowa w art. 122,

4) wykonywania dodatkowego zatrudnienia, świadczenia dodatkowej pracy lub prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 119 ust. 1 i 2, bez uprzedniego powiadomienia właściwego organu zgodnie z art. 119 ust. 1 lub wbrew prawomocnej decyzji zakazującej, podjętej na podstawie art. 119 ust. 2 lub 3.



Art. 115

1. Stosunek pracy z mianowanym nauczycielem akademickim może być rozwiązany w razie zniesienia uczelni lub przekształcenia jej struktury w sposób uniemożliwiający dalsze zatrudnienie na dotychczas zajmowanym stanowisku; rozwiązanie stosunku pracy następuje z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia.

2. Stosunek pracy z nauczycielem akademickim mianowanym na czas nie określony może być rozwiązany również z innych ważnych przyczyn, po uzyskaniu zgody organu kolegialnego wskazanego w statucie uczelni. Okres wypowiedzenia stosunku pracy z nauczycielem akademickim wynosi trzy miesiące.



Art. 116

Rektor może rozwiązać stosunek pracy z mianowanym nauczycielem akademickim bez wypowiedzenia w przypadku:

1) trwałej utraty zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej orzeczeniem lekarza prowadzącego badania okresowe lub kontrolne, jeżeli nie ma możliwości zatrudnienia pracownika na innym stanowisku, odpowiednim do jego stanu zdrowia i kwalifikacji zawodowych albo gdy nauczyciel odmawia przejścia do takiej pracy,

2) niedostarczenia w wyznaczonym terminie orzeczenia potwierdzającego zdolność do pracy na zajmowanym stanowisku, wydanego przez lekarza prowadzącego badania okresowe lub kontrolne,

3) dopuszczenia się plagiatu lub innego oszustwa naukowego, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądowym lub prawomocnym orzeczeniem komisji dyscyplinarnej.


Art. 117

1. Stosunek pracy mianowanego nauczyciela akademickiego wygasa z mocy prawa w przypadku:

1) stwierdzenia, że mianowanie nastąpiło na podstawie fałszywych lub nieważnych dokumentów,

2) prawomocnego orzeczenia przez sąd utraty praw publicznych,

3) prawomocnego ukarania karą pozbawienia prawa wykonywania zawodu nauczyciela akademickiego na stałe lub na czas określony,

4) upływu trzymiesięcznego okresu nieobecności w pracy z powodu tymczasowego aresztowania,

5) upływu okresu mianowania,

6) śmierci nauczyciela akademickiego.

2. Stosunek pracy mianowanego nauczyciela akademickiego wygasa z końcem roku akademickiego, w którym ukończył 70 rok życia.

3. Wygaśnięcie stosunku pracy stwierdza rektor.

4. Stosunek pracy mianowanego nauczyciela akademickiego pełniącego funkcję rektora, z końcem roku akademickiego, w którym ukończył 70 rok życia, przekształca się - na czas pozostały do zakończenia pełnienia tej funkcji - w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę.



Art. 118

Rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy o pracę z nauczycielem akademickim następuje na zasadach określonych w Kodeksie pracy. Przepisy art. 113 ust. 2, art. 115, art. 116 oraz art. 117 ust. 1 i 3 ustawy stosuje się odpowiednio.


Art. 119

1. Wykonywanie przez nauczyciela akademickiego dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy, świadczenie przez niego dodatkowej pracy na innej podstawie lub prowadzenie działalności gospodarczej, wymaga powiadomienia, z co najmniej trzymiesięcznym wyprzedzeniem, rektora uczelni będącej podstawowym miejscem pracy nauczyciela, a w odniesieniu do rektora – senatu albo wskazanego w statucie organu kolegialnego uczelni niepublicznej, na zasadach i w trybie określonych w statucie.

2. Rektor, w terminie dwóch tygodni od powiadomienia, może zakazać nauczycielowi akademickiemu, ze skutkiem na koniec roku akademickiego, w którym decyzja o zakazie została podjęta:

1) wykonywania zatrudnienia lub świadczenia pracy, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

a) wykonywanie dodatkowego zatrudnienia lub świadczenie dodatkowej pracy prowadziłoby do nienależytego wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 102,

b) dodatkowe zatrudnienie lub dodatkowa praca świadczone byłyby na rzecz podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną wobec uczelni,

2) prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 1, jeżeli:

a) prowadzenie tej działalności prowadziłoby do nienależytego wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 102,

b) działalność ta miałaby charakter działalności konkurencyjnej wobec uczelni.

3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, nauczycielowi akademickiemu służy, w terminie dwóch tygodni od doręczenia decyzji, odwołanie do senatu albo wskazanego w statucie organu kolegialnego uczelni niepublicznej.

4. Decyzję, o której mowa w ust. 2, wobec rektora podejmuje senat lub wskazany w statucie organ kolegialny uczelni niepublicznej. Rektor, w terminie dwóch tygodni od doręczenia decyzji, może złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez ten sam organ.

5. Tryb i szczegółowe warunki podejmowania decyzji, o której mowa w ust. 2, oraz postępowania odwoławczego, o którym mowa w ust. 3 i 4, a także szczegółowe wskazanie zakresu działalności konkurencyjnej, o której mowa w ust. 2 pkt 1, określa statut.

6. Możliwość wydania zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy osób podejmujących zatrudnienie w ramach stosunku pracy w centralnych urzędach administracji publicznej, w organach towarzystw naukowych i zawodowych, organach wymiaru sprawiedliwości oraz w zespołach doradczych organów władzy i administracji publicznej, a także we władzach Polskiej Akademii Nauk. Osoby te zawiadamiają rektora o podjętym zatrudnieniu.

7. Przepis ust. 6 stosuje się także do osób posiadających tytuł naukowy lub stopień naukowy w zakresie dziedziny sztuki podejmujących zatrudnienie w instytucjach kultury.



Art. 120

1. Czas pracy nauczyciela akademickiego jest określony zakresem jego obowiązków dydaktycznych, naukowych i organizacyjnych. Czas pracy nauczyciela akademickiego uczestniczącego w sprawowaniu opieki zdrowotnej, o której mowa w art. 103, jest określony ponadto zakresem jego obowiązków związanych z zapewnieniem ciągłej opieki nad pacjentami szpitali klinicznych lub oddziałów innych zakładów opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 103 ust. 1.

2. Zasady ustalania zakresu obowiązków nauczycieli akademickich, rodzaje zajęć dydaktycznych objętych zakresem tych obowiązków, w tym wymiar zadań dydaktycznych dla poszczególnych stanowisk, oraz zasady obliczania godzin dydaktycznych określa senat.

3. Roczny wymiar zadań dydaktycznych wynosi:

1) od 120 do 240 godzin dydaktycznych – dla pracowników naukowo-dydaktycznych,

2) od 240 do 360 godzin dydaktycznych – dla pracowników dydaktycznych, z zastrzeżeniem pkt 3,

3) od 300 do 540 godzin dydaktycznych – dla pracowników dydaktycznych zatrudnionych na stanowiskach lektorów i instruktorów lub równorzędnych.

4. Rektor, powierzając nauczycielowi akademickiemu wykonywanie ważnych zadań dla uczelni, może - w zakresie i na warunkach określonych w statucie - obniżyć wymiar jego obowiązków dydaktycznych w okresie wykonywania powierzonych zadań poniżej dolnej granicy zakresu ustalonego zgodnie z ust. 3.

5. Szczegółowy zakres i wymiar obowiązków nauczyciela akademickiego ustala kierownik jednostki organizacyjnej określonej w statucie.

6. Obowiązki dydaktyczne mogą być również wykonywane poza uczelnią, a w szczególności w gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej, na zasadach określonych przez senat.

7. Obowiązkowy wymiar czasu pracy pracowników, o których mowa w art. 104, a także pracowników bibliotecznych oraz pracowników dokumentacji i informacji naukowej, zatrudnionych na stanowiskach: kustosza bibliotecznego, starszego bibliotekarza i starszego dokumentalisty, wynosi 36 godzin tygodniowo.


Art. 121

1. W szczególnych przypadkach, uzasadnionych koniecznością realizacji programu nauczania, nauczyciel akademicki może być zobowiązany do prowadzenia zajęć dydaktycznych w godzinach ponadwymiarowych, w rozmiarze nie przekraczającym dla pracownika naukowo-dydaktycznego 1/4, a dla pracownika dydaktycznego 1/2 wymiaru obowiązków dydaktycznych, określonego zgodnie z art. 120 ust. 3 i 4.

2. Nauczycielowi akademickiemu, za jego zgodą, może być powierzone prowadzenie zajęć dydaktycznych w wymiarze przekraczającym liczbę godzin ponadwymiarowych określoną w ust. 1. Zasady oraz tryb powierzania tych zajęć określa senat.

3. Nauczyciela akademickiego w ciąży lub wychowującego dziecko do jednego roku nie można zatrudniać w godzinach ponadwymiarowych bez jego zgody.



Art. 122

1. Wszyscy nauczyciele akademiccy podlegają okresowej ocenie, w szczególności w zakresie należytego wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 102.

2. Oceny dokonuje podmiot wskazany w statucie, nie rzadziej niż raz na cztery lata lub na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej, w której nauczyciel akademicki jest zatrudniony. Kryteria oceny oraz tryb jej dokonywania określa statut.

3. Do okresu, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się okresu nieobecności w pracy wynikającego z przebywania na urlopie macierzyńskim, urlopie wychowawczym lub urlopie dla poratowania zdrowia oraz okresu służby wojskowej lub służby zastępczej.



Art. 123

1. Nauczycielowi akademickiemu przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze 36 dni roboczych w ciągu roku. Urlop wypoczynkowy powinien być wykorzystany w okresie wolnym od zajęć dydaktycznych.

2. Nauczyciel akademicki uzyskuje prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego w ostatnim dniu poprzedzającym letnią przerwę w zajęciach dydaktycznych, a prawo do drugiego i dalszych urlopów – z początkiem każdego następnego roku kalendarzowego.

3. Nauczyciel akademicki zatrudniony w uczelni na czas określony, krótszy niż dziesięć miesięcy, ma prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym do przepracowanego okresu.

4. Dni wolnych od pracy, wynikających z rozkładu czasu pracy w pięciodniowym tygodniu pracy nie wlicza się do urlopu wypoczynkowego.

5. W przypadku niewykorzystania urlopu wypoczynkowego z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy nauczycielowi akademickiemu przysługuje ekwiwalent pieniężny za okres niewykorzystanego urlopu.

6. W roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy, nauczyciel akademicki ma prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym do okresu zatrudnienia.

7. Urlop wypoczynkowy w wymiarze proporcjonalnym do okresu zatrudnienia w danym roku kalendarzowym przysługuje także w roku, w którym nauczyciel akademicki podjął pracę po powrocie z urlopu bezpłatnego, wychowawczego lub zdrowotnego.

8. Tryb udzielana urlopu wypoczynkowego określa senat lub organ wskazany w statucie.



Art. 124

1. Mianowany nauczyciel akademicki, nie częściej niż co siedem lat zatrudnienia w danej uczelni, może otrzymać płatny urlop dla celów naukowych, w wymiarze do jednego roku.

2. Nauczyciel akademicki przygotowujący rozprawę habilitacyjną może otrzymać płatny urlop naukowy w wymiarze nie przekraczającym sześciu miesięcy.

3. Nauczyciel akademicki może, za zgodą rektora, uzyskać urlop bezpłatny dla celów naukowych.

4. Nauczyciel akademicki zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, po przepracowaniu co najmniej dwudziestu lat w uczelni, ma prawo do płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, w wymiarze nie przekraczającym jednorazowo sześciu miesięcy, jeżeli stan jego zdrowia wymaga powstrzymania się od pracy w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia. Łączny wymiar urlopu dla poratowania zdrowia w okresie całego zatrudnienia nauczyciela akademickiego nie może przekraczać dwóch lat.

5. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb orzekania o potrzebie udzielenia nauczycielowi akademickiemu urlopu dla poratowania zdrowia, o którym mowa w ust. 4, oraz sposób prowadzenia dokumentacji związanej z wydawaniem orzeczeń o potrzebie udzielenia tego urlopu.

6. Rektor udziela nauczycielowi akademickiemu urlopu, o którym mowa w ust. 4, na jego pisemny wniosek. Do wniosku nauczyciel akademicki dołącza orzeczenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego leczącego tego nauczyciela akademickiego.

7. Prawidłowość wydanych orzeczeń podlega kontroli na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

8. Nauczyciel nie ponosi kosztów związanych z orzekaniem o stanie jego zdrowia w związku z potrzebą udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia.

9. Pracownicy korzystający z płatnych urlopów, o których mowa w ust. 1 – 4, nie mogą w tym czasie wykonywać pracy w ramach stosunku pracy ani prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek.

10. Wynagrodzenie za czas płatnych urlopów, o których mowa w ust. 1 - 4, oblicza się jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.

11. Szczegółowe zasady i tryb udzielania urlopów, o których mowa w ust. 1 - 3, określa statut.



Art. 125

1. Pracownicy uczelni nie będący nauczycielami akademickimi zatrudniani są na podstawie umowy o pracę. Umowę o pracę zawiera rektor lub inny organ uczelni wskazany w statucie.

2. Do pracowników nie będących nauczycielami akademickimi stosuje się odpowiednio art. 127 ust. 2.



Art. 126

1. W sprawach dotyczących stosunku pracy pracowników uczelni, nie uregulowanych w niniejszej ustawie, stosuje się przepisy Kodeksu pracy.

2. Spory o roszczenia ze stosunku pracy pracownika uczelni rozpatrują sądy pracy.




Rozdział 3

Emerytury i renty nauczycieli akademickich
Art. 127

1. Mianowani nauczyciele akademiccy przechodzący na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy mają prawo do jednorazowej odprawy, w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia obliczanego jak za urlop wypoczynkowy.

2. Nauczyciele akademiccy, zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, przechodzący na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, mają prawo do odprawy w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia obliczanego jak za urlop wypoczynkowy.

3. Mianowany nauczyciel akademicki przechodzący na emeryturę w związku z osiągnięciem 65 roku życia nie może zostać ponownie mianowany.



Art. 128

1. Nauczyciel akademicki oraz członkowie jego rodziny mają prawo do zaopatrzenia emerytalnego na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem przepisów ust. 2 i 3.

2. Nauczyciel akademicki będący żołnierzem zawodowym ma prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.

3. Nauczyciel akademicki będący funkcjonariuszem służb państwowych ma prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, jeżeli spełnia warunki określone w tych przepisach.




Rozdział 4
Odpowiedzialność dyscyplinarna nauczycieli akademickich



Art. 129

1. Nauczyciel akademicki podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie uchybiające obowiązkom nauczyciela akademickiego lub godności zawodu nauczycielskiego.

2. Odpowiedzialność, o której mowa w niniejszym rozdziale, nie wyłącza odpowiedzialności dyscyplinarnej lub zawodowej przewidzianej w odrębnych przepisach, jeżeli zachodzą przesłanki określone w tych przepisach.



Art. 130

1. Karami dyscyplinarnymi są:

1) upomnienie,

2) nagana,

3) nagana z pozbawieniem prawa do pełnienia funkcji kierowniczych w uczelni na okres do pięciu lat,

4) pozbawienie prawa do wykonywania zawodu nauczyciela akademickiego na stałe lub na czas określony.

2. Odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem włącza się do akt osobowych nauczyciela akademickiego. Prawomocne orzeczenie komisji dyscyplinarnej, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, jest publikowane przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.



Art. 131

1. Karę upomnienia, za przewinienia dyscyplinarne mniejszej wagi, nakłada rektor po uprzednim wysłuchaniu nauczyciela akademickiego.

2. Nauczyciel akademicki ukarany przez rektora karą upomnienia może wnieść odwołanie do uczelnianej komisji dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich. Odwołanie wnosi w terminie czternastu dni od doręczenia mu zawiadomienia o ukaraniu.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, komisja nie może wymierzyć kary surowszej.



Art. 132

1. W sprawach dyscyplinarnych nauczycieli akademickich orzekają:

1) w pierwszej instancji – uczelniana komisja dyscyplinarna do spraw nauczycieli akademickich w składzie:

a) trzech członków, gdy rzecznik wniósł o zastosowanie kary określonej w art. 130 ust. 1 pkt 1-3,

b) pięciu członków, gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o zastosowanie kary określonej w art. 130 ust. 1 pkt 4,

2) w drugiej instancji – komisja dyscyplinarna do spraw nauczycieli akademickich przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego w składzie:

a) trzech członków, gdy rozpatrywana jest sprawa, w której orzeczono karę określoną w art. 130 ust. 1 pkt 1-3,

b) pięciu członków, gdy rozpatrywana jest sprawa, w której orzeczono karę określoną w art. 130 ust. 1 pkt 4.

2. Jeżeli w toku postępowania ujawniają się okoliczności uzasadniające rozpoznanie sprawy w składzie pięcioosobowym, komisja orzekająca wydaje postanowienie o rozpoznaniu sprawy w takim składzie. Nowych członków komisji wyznacza przewodniczący uczelnianej komisji dyscyplinarnej bądź komisji dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego.

3. W składzie orzekającym komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, co najmniej jeden z członków powinien mieć wyższe wykształcenie prawnicze oraz jeden powinien być studentem.

4. Przewodniczącym składu orzekającego powinien być nauczyciel akademicki zatrudniony na stanowisku nie niższym niż obwiniony.



Art. 133

1. Komisja dyscyplinarna, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 1, pochodzi z wyboru. Tryb wyboru określa statut.

2. Komisję dyscyplinarną, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 2, wybiera Rada Główna. Tryb wyboru określa regulamin uchwalony przez Radę.

3. Komisje dyscyplinarne są niezawisłe w zakresie orzekania.

4. Komisje dyscyplinarne rozstrzygają samodzielnie wszelkie zagadnienia faktyczne oraz prawne i nie są związane rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego skazującego wyroku sądu.

5. Postanowienia i orzeczenia składu orzekającego zapadają zwykłą większością głosów.

6. Kadencja komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 1, trwa cztery lata i rozpoczyna się z początkiem kadencji organów uczelni.

7. Kadencja komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 2, trwa cztery lata i rozpoczyna się w dniu 1 stycznia.

8. Obsługę komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 2, wykonują komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego oraz biuro Rady Głównej.



Art. 134

1. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie sześciu miesięcy od dnia powzięcia odpowiednio przez rektora lub ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego nałożenie kary i po upływie pięciu lat od popełnienia tego czynu. Jeżeli czyn stanowi przestępstwo, okres ten nie może być krótszy od okresu przedawnienia ścigania tego przestępstwa, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, wszczęto postępowanie dyscyplinarne, karalność czynu uzasadniającego nałożenie kary ustaje z upływem dwóch lat od dnia wszczęcia postępowania.

3. Nie stosuje się przedawnienia w odniesieniu do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego wobec nauczyciela akademickiego, któremu zarzuca się popełnienie plagiatu lub innego oszustwa naukowego.

4. Kary dyscyplinarne określone w art. 130 ust. 1 pkt 1-2 ulegają zatarciu, a odpis orzeczenia o ukaraniu, dołączony do akt osobowych nauczyciela akademickiego, podlega usunięciu po upływie trzech lat od dnia doręczenia mu prawomocnego orzeczenia o ukaraniu, jeżeli w tym okresie nie został on ukarany dyscyplinarnie lub sądownie za przestępstwo umyślne.



Art. 135

1. Rzeczników dyscyplinarnych w uczelni powołuje rektor, a rzeczników dyscyplinarnych przy komisji, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 2 – minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, spośród nauczycieli akademickich posiadających co najmniej stopień naukowy doktora habilitowanego.

2. Rzecznik dyscyplinarny jest związany poleceniami organu, który go powołał.

3. Kadencja rzeczników dyscyplinarnych powoływanych przez rektora trwa cztery lata i rozpoczyna się z początkiem kadencji organów uczelni.

4. Kadencja rzeczników dyscyplinarnych powoływanych przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego trwa cztery lata i rozpoczyna się w dniu 1 stycznia.



Art. 136

1. Obwiniony ma prawo do korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy. W przypadku, gdy rzecznik dyscyplinarny wnosi o orzeczenie kary, o której mowa w art. 130 ust. 1 pkt 4, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę z urzędu spośród nauczycieli akademickich uczelni.

2. W przypadku gdy obwiniony uchyla się od uczestnictwa w postępowaniu, postępowanie może toczyć się pod jego nieobecność.

3. Od orzeczenia uczelnianej komisji dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich strony mogą się odwołać do komisji, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 2, w ciągu czternastu dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

4. Od prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 132 ust.1 pkt 2, służy stronom odwołanie do Sądu Apelacyjnego w Warszawie - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Do odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji. Od orzeczenia Sądu Apelacyjnego nie służy kasacja.

5. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem można wznowić, jeżeli:

1) w związku z postępowaniem dopuszczono się rażącego naruszenia prawa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia,

2) po wydaniu orzeczenia ujawniały się nowe fakty lub dowody nie znane przy jego wydaniu, wskazujące na to, że obwiniony jest niewinny, skazano go za popełnienie innego czynu lub komisja bezpodstawnie umorzyła postępowanie,

3) w razie ujawnienia, że w trakcie postępowania naruszono przepisy, przez co uniemożliwiono lub w poważnym stopniu utrudniono obwinionemu korzystanie z prawa do obrony, albo skład komisji nie odpowiadał warunkom określonym w art. 133, albo zasiadała w niej osoba podlegająca wyłączeniu.

6. Wznowienie nie może nastąpić z przyczyny wymienionej w ust. 5 pkt 1, jeżeli była ona przedmiotem rozpoznania przez sąd apelacyjny w trybie określonym w ust. 4.

7. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść obwinionego nie jest dopuszczalne po jego śmierci albo po upływie 3 lat od popełnienia czynu będącego podstawą orzeczenia, a gdy czyn stanowił przestępstwo - po upływie okresu przedawnienia ścigania tego przestępstwa lub w razie wykonania kary i jej zatarcia.

8. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego mogą składać, w terminie 30 dni od dnia powzięcia wiadomości o przyczynie uzasadniającej wznowienie: obwiniony, obrońca, rzecznik dyscyplinarny, a po śmierci obwinionego lub gdy zachodzą uzasadnione wątpliwości co do jego poczytalności - także jego małżonek, krewny w linii prostej, brat lub siostra.



Art. 137

1. Rektor może zawiesić w pełnieniu obowiązków nauczyciela akademickiego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub dyscyplinarne, a także w toku postępowania wyjaśniającego, jeżeli ze względu na wagę i wiarygodność przedstawionych zarzutów celowe jest odsunięcie go od wykonywania obowiązków.

2. Nauczyciel akademicki zostaje z mocy prawa zawieszony w pełnieniu obowiązków w przypadku jego tymczasowego aresztowania.

3. Zawieszenie w pełnieniu obowiązków nie może trwać dłużej niż sześć miesięcy, chyba że przeciwko nauczycielowi akademickiemu toczy się nadal postępowanie karne.



Art. 138

1. Wynagrodzenie zasadnicze nauczyciela akademickiego w okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków może ulec obniżeniu, a tymczasowo aresztowanego ulega ograniczeniu, najwyżej do połowy w zależności od stanu rodzinnego nauczyciela akademickiego, począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zawieszenie. W okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków nie przysługują dodatki do wynagrodzenia oraz wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe. W okresie odbywania kary pozbawienia wolności nauczycielowi akademickiemu nie przysługuje wynagrodzenie.

2. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne lub karne zakończy się umorzeniem z braku dowodów winy albo wydaniem orzeczenia lub wyroku uniewinniającego, nauczycielowi akademickiemu należy wypłacić pozostałą część pełnego wynagrodzenia.




Art. 139

1. Ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego w postępowaniu wyjaśniającym przysługują uprawnienia rektora, jeżeli przewinienie zarzucane jest rektorowi, prorektorom, przewodniczącemu komisji, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 1 oraz przewodniczącemu i członkom komisji, o której mowa w art. 132 ust 1 pkt 2.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb:

1) postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego,

2) wznawiania postępowania dyscyplinarnego,

3) wykonywania kar dyscyplinarnych i ich zatarcia,

4) wzywania i przesłuchiwania obwinionego, świadków i biegłych oraz przeprowadzania innych dowodów.



Art. 140

Do postępowania dyscyplinarnego wobec nauczycieli akademickich, w sprawach nieuregulowanych w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, z wyłączeniem art. 82.


Rozdział 5
Wynagrodzenia i inne świadczenia dla pracowników uczelni



Art. 141

1. Warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w uczelni publicznej, do czasu objęcia ich uczelnianym układem zbiorowym pracy lub regulaminem wynagradzania, określi w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, ustalając w szczególności:

1) wysokość minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w odniesieniu do poszczególnych stanowisk,

2) wysokość i warunki przyznawania innych składników wynagrodzenia,

3) składniki wynagrodzenia, które wypłacane są nauczycielowi akademickiemu miesięcznie z góry, z uwzględnieniem zasady, iż prawo do wypłaconego z góry wynagrodzenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym ustał stosunek pracy, a pracownik zachowuje wypłacone za ten miesiąc wynagrodzenie,

4) wykaz podstawowych stanowisk pracy i wymagania kwalifikacyjne dla pracowników nie będących nauczycielami akademickimi,

5) przypadki, w których nauczyciel akademicki nie ma prawa do dodatku funkcyjnego.

2. Z dniem wejścia w życie uczelnianego układu zbiorowego pracy lub regulaminu wynagradzania do pracowników objętych układem lub regulaminem wynagradzania nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.

3. Wynagrodzenie przysługujące rektorowi uczelni publicznej ustala minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.

4. W uczelni publicznej wynagrodzenia rektorów, prorektorów, dyrektorów administracyjnych i kwestorów są jawne, nie podlegają ochronie danych osobowych.

5. Senat uczelni publicznej może przeznaczyć dodatkowe środki na zwiększenie wynagrodzeń, jeżeli uczelnia posiada na ten cel środki pochodzące z innych źródeł niż określone w art. 88 ust. 1 i 6.

6. Wynagrodzenie i inne świadczenia dla pracowników uczelni wojskowych będących żołnierzami zawodowymi określają przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

7. Wynagrodzenie i inne świadczenia dla pracowników uczelni służb państwowych będących funkcjonariuszami służb państwowych określają przepisy właściwe dla tych służb.

8. Koszty uzyskania przychodu z tytułu wynagrodzenia za pracę nauczyciela akademickiego ustala się w wysokości 50%, z tym że koszty te oblicza się od czterech piątych przychodu pomniejszonego o potrącone w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

9. W okresie wykonywania zadań powierzonych zgodnie z art. 120 ust. 4, część wynagrodzenia za pracę związana z wykonywaniem tych zadań, może być finansowana także ze środków pozabudżetowych, w tym przyznanych na ten cel przez podmioty zagraniczne.



Art. 142

1. Nauczycielowi akademickiemu przysługuje w okresie urlopu wypoczynkowego wynagrodzenie, jakie otrzymywałby, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia są obliczane na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z okresu dwunastu miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu. Jeżeli zatrudnienie trwało krócej, to przeciętne wynagrodzenie oblicza się z całego okresu zatrudnienia z uwzględnieniem stawek wynagrodzenia obowiązującego w okresie urlopu.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy oraz ekwiwalentu za okres niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego, uwzględniając w szczególności, iż wysokość ekwiwalentu pieniężnego jest ustalana zgodnie z zasadami stosowanymi przy obliczaniu wynagrodzenia za okres urlopu wypoczynkowego.



Art. 143

1. Nauczyciele akademiccy mogą otrzymywać za osiągnięcia naukowe, dydaktyczne lub organizacyjne albo za całokształt dorobku nagrody rektora oraz nagrody ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.

2. Nauczyciele akademiccy zatrudnieni w uczelni wojskowej, uczelni służb państwowych, uczelni artystycznej, uczelni morskiej lub uczelni medycznej mogą otrzymywać za osiągnięcia naukowe, dydaktyczne lub organizacyjne nagrody rektora oraz nagrody odpowiednio: Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej lub ministra właściwego do spraw zdrowia, na zasadach i w trybie określonych w ust. 3 – 7.

3. Środki budżetowe na nagrody ministra, o których mowa w ust. 1 i 2, określa się w wysokości 0,1% planowanej rocznej dotacji na działalność dydaktyczną. Środki te pozostają w budżetach właściwych ministrów wymienionych w ust. 1 i 2.

4. Uczelnia publiczna nalicza środki na nagrody rektora, o których mowa w ust. 1, w wysokości 2% planowanych rocznych wynagrodzeń osobowych dla nauczycieli akademickich.

5. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z ministrami, o których mowa w ust. 2, określi w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przyznawania nagród ministrów wymienionych w ust. 1 i 2, uwzględniając w szczególności:

1) rodzaje nagród oraz ich wysokość, ustalaną w relacji do minimalnej stawki wynagrodzenia profesora zwyczajnego, określonej na podstawie art. 141 ust. 1 pkt 1,

2) tryb postępowania kwalifikacyjnego.

6. Zasady i tryb przyznawania nagród rektora, określa regulamin ustalony przez senat uczelni publicznej.

7. Dla pracowników nie będących nauczycielami akademickimi tworzy się specjalny fundusz nagród za osiągnięcia w pracy zawodowej w wysokości 1% planowanych rocznych wynagrodzeń osobowych dla tej grupy pracowników. Zasady podziału funduszu oraz przyznawania nagród z tego funduszu określa senat.



Art. 144

1. Pracownicy uczelni publicznej mają prawo do nagród jubileuszowych, z tytułu wieloletniej pracy, w wysokości:

1) za 20 lat pracy – 75% wynagrodzenia miesięcznego,

2) za 25 lat pracy – 100% wynagrodzenia miesięcznego,

3) za 30 lat pracy – 150% wynagrodzenia miesięcznego,

4) za 35 lat pracy – 200% wynagrodzenia miesięcznego,

5) za 40 lat pracy – 300% wynagrodzenia miesięcznego,

6) za 45 lat pracy – 400% wynagrodzenia miesięcznego.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, okresy pracy i inne okresy, uprawniające do nagrody jubileuszowej oraz zasady jej obliczania i wypłacania, uwzględniając w szczególności:

1) ustalenie, iż pracownikowi pozostającemu jednocześnie w więcej niż jednym stosunku pracy okresy uprawniające do nagrody ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy,

2) podstawę do obliczenia wysokości nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu jej wypłaty, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze – wynagrodzenie przysługujące w dniu nabycia prawa do nagrody, przy czym uwzględnia się składniki wynagrodzenia i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczania ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,

3) wypłata nagrody następuje niezwłocznie po nabyciu przez pracownika do niej prawa,

4) w przypadku rozwiązania stosunku pracy z powodu przejścia na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy, jeżeli do nabycia prawa do nagrody brakuje mniej niż dwanaście miesięcy.

3. Pracownikowi uczelni publicznej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne na zasadach określonych w ustawie o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym pracowników sfery budżetowej.



Art. 145

1. Dla pracowników uczelni publicznych tworzy się odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 6,5% planowanych rocznych wynagrodzeń osobowych brutto.

2. Odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na każdego byłego pracownika uczelni publicznej będącego emerytem lub rencistą, na dany rok kalendarzowy wynosi 5% rocznej sumy brutto przeciętnej emerytury lub renty z roku poprzedniego, ustalonej zgodnie z art. 94 ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. nr 162, poz. 1118 z późn. zm.).

3. Odpisy, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią w uczelni publicznej jeden fundusz.

4. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1 – 3 stosuje się przepisy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.




Dział IV
Studia i studenci


Rozdział 1
Organizacja studiów



Art. 146

1. Studia w uczelni są prowadzone jako studia pierwszego lub drugiego stopnia albo jako jednolite studia magisterskie.

2. Studiami pierwszego stopnia są studia licencjackie i inżynierskie.

3. Studiami drugiego stopnia są studia magisterskie.

4. Jednolite studia magisterskie, stanowiące połączenie studiów pierwszego i drugiego stopnia, prowadzone są na kierunkach studiów określonych na podstawie art. 10 pkt 1.


Art. 147

1. Organizację i tok studiów oraz związane z nimi prawa i obowiązki studenta określa regulamin studiów.

2. Studia w uczelni są prowadzone według planów studiów i programów nauczania.



Art. 148

1. Regulamin studiów uchwala senat uczelni publicznej i najwyższy organ kolegialny uczelni niepublicznej co najmniej na pięć miesięcy przed początkiem roku akademickiego.

2. Regulamin wchodzi w życie z początkiem roku akademickiego, po uzgodnieniu z uczelnianym organem uchwałodawczym samorządu studenckiego. Jeżeli w ciągu miesiąca od uchwalenia regulaminu senat i uczelniany organ uchwałodawczy samorządu studenckiego nie dojdą do porozumienia w sprawie jego treści, regulamin wchodzi w życie na mocy ponownej uchwały senatu podjętej większością co najmniej dwóch trzecich głosów jego statutowego składu.

3. W uczelniach nie spełniających wymagań określonych w art. 53 ust. 2 lub w art. 55 ust. 4, regulamin wchodzi w życie po zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego. Minister odmawia zatwierdzenia regulaminu z powodu jego niezgodności z przepisami prawa lub statutem. Przepisy art. 53 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

4. Regulamin studiów wymaga zatwierdzenia przez działających w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego:

1) w uczelni wojskowej - Ministra Obrony Narodowej,

2) w uczelni służb państwowych - ministra właściwego do spraw wewnętrznych,

3) w uczelni artystycznej - ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

4) w uczelni medycznej - ministra właściwego do spraw zdrowia,

5) w uczelni morskiej - ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.

5. Do zmiany regulaminu studiów stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 – 4.



Art. 149

1. Wykłady w uczelni są otwarte, jeżeli jej statut nie stanowi inaczej.

2. Przyjęcia na studia i studia doktoranckie, nauczanie oraz sprawdzanie wiedzy i umiejętności, mogą być prowadzone w uczelni w języku obcym na zasadach określonych w statucie oraz regulaminie studiów i regulaminie studiów doktoranckich.

3. Zajęcia dydaktyczne na studiach i studiach doktoranckich mogą być prowadzone także z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość.

4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, warunki jakie powinny być spełnione, aby mogły być prowadzone zajęcia dydaktyczne, o których mowa w ust. 3, uwzględniając w szczególności zapewnienie przez uczelnię odpowiedniej dostępności dla studentów i doktorantów zajęć prowadzonych z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość oraz właściwej proporcji czasu tych zajęć, odpowiednio: na studiach stacjonarnych i stacjonarnych studiach doktoranckich oraz studiach niestacjonarnych i niestacjonarnych studiach doktoranckich, do całkowitego czasu zajęć na studiach i studiach doktoranckich.



Art. 150

1. Studia w uczelni są prowadzone jako studia stacjonarne lub niestacjonarne.

2. W uczelni publicznej liczba studentów studiujących na studiach stacjonarnych nie może być niższa od liczby studentów studiujących na studiach niestacjonarnych.


Art. 151
1. Organizacja i tok studiów uwzględnia przenoszenie i uznawanie wyników osiąganych przez studenta w innej uczelni, w tym zagranicznej, zgodnie z zasadami systemu przenoszenia osiągnięć.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej, Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, Konferencji Rektorów Nieakademickich Szkół Polskich i Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej określa, w drodze rozporządzenia, zasady systemu przenoszenia osiągnięć, uwzględniając w szczególności, przy zapewnieniu porównywalności i odpowiedniości standardów nauczania i nominalnego czasu trwania studiów odbywanych w różnych uczelniach, krajowych i zagranicznych: punktowe metody wyrażania osiągnięć studenta, warunki ich przenoszenia i akumulacji oraz tryb uznawania tych osiągnięć.



Art. 152

1. Studia licencjackie trwają 6 lub 7 semestrów, a studia inżynierskie 7 lub 8 semestrów.

2. Okres studiów pierwszego stopnia, obejmujących zgodnie z obowiązującymi standardami nauczania praktykę zawodową (studia zawodowe), może być przedłużony o czas trwania praktyki.

3. Senat uczelni może określić warunki zwalniania studenta studiów zawodowych z obowiązku odbycia praktyki.

4. Studia drugiego stopnia trwają 3 lub 4 semestry.

5. Jednolite studia magisterskie trwają 9 lub 10 semestrów.

6. Studia na kierunkach lekarskich, farmaceutycznych, weterynaryjnych i artystycznych trwają 10-12 semestrów.

7. Studia niestacjonarne mogą trwać o dwa semestry dłużej niż odpowiednie studia stacjonarne.

8. Okresy studiów, o których mowa w ust. 1 – 7, oznaczają nominalne okresy wynikające z programu studiów odbywanych w zwykłym trybie.
Art. 153
1. Do dyplomu studiów pierwszego i drugiego stopnia dołącza się suplement, zawierający zwięzły opis odbytych studiów.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego ustali, w drodze rozporządzenia, wzór suplementu do dyplomu, uwzględniając w szczególności:

1) wykaz języków obcych, w których wydawany jest suplement,

2) sposób opisu systemu studiów, z uwzględnieniem ogólnej charakterystyki systemu szkolnictwa wyższego,

3) sposób opisu zrealizowanego programu studiów,

4) rodzaje i sposób określania indywidualnych osiągnięć studenta, umieszczanych w suplemencie.



Art. 154

1. Studia mogą być realizowane wspólnie przez różne uczelnie i instytucje naukowe, w tym zagraniczne, na podstawie zawartego przez nie porozumienia.

2. Zasady i tryb organizacji studiów, o których mowa w ust. 1, oraz zasady wydawania wspólnego dyplomu ukończenia tych studiów, określa regulamin tych studiów ustalony w porozumieniu, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 3 pkt 1.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, może być także wydawany dyplom jednej uczelni oraz odpowiedni certyfikat, potwierdzający udział pozostałych uczelni i instytucji naukowych w realizacji programu studiów.

4. Zawarcie porozumienia, o którym mowa w ust. 1, oraz wydanie dyplomu lub certyfikatu, o których mowa w ust. 3, przez uczelnię nie spełniającą wymagań określonych w art. 53 ust. 2 lub w art. 55 ust. 4, wymaga zgody ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.



Art. 155

1. Do studiowania w uczelni może być dopuszczona osoba, która:

1) posiada świadectwo dojrzałości – w przypadku ubiegania się o przyjęcie na studia pierwszego stopnia lub jednolite studia magisterskie,

2) posiada tytuł licencjata, inżyniera lub równorzędny albo spełnia warunki określone na podstawie ust. 2 – w przypadku ubiegania się o przyjęcie na studia drugiego stopnia,

oraz spełnia warunki rekrutacji, ustalone przez uczelnię.

2. Senat uczelni publicznej lub organ kolegialny wskazany w statucie uczelni niepublicznej ustala warunki i tryb rekrutacji oraz formy studiów na poszczególnych kierunkach. Uchwałę podaje się do wiadomości publicznej nie później niż do dnia 31 maja roku poprzedzającego rok akademicki, którego uchwała dotyczy, i przesyła ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego.

3. Jeżeli warunki rekrutacji przewidują egzaminy wstępne z przedmiotów zdawanych przez kandydata na egzaminie maturalnym, podstawę przyjęcia na studia, w ramach miejsc dostępnych w danej uczelni, stanowią wyniki egzaminu maturalnego. W tym przypadku senat uczelni publicznej lub organ kolegialny wskazany w statucie uczelni niepublicznej ustala, w trybie określonym w ust. 3, jakie wyniki egzaminu maturalnego stanowią podstawę przyjęcia na studia.

4. Szczegółowe zasady przyjmowania na studia w uczelni publicznej laureatów oraz finalistów olimpiad stopnia centralnego określa senat na okres co najmniej trzech lat.

5. W przypadku gdy wstęp na studia nie jest wolny, rekrutację przeprowadzają komisje rekrutacyjne powołane przez kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej lub inny organ wskazany w statucie uczelni. Komisje rekrutacyjne podejmują decyzje w sprawach przyjęcia na studia.

6. Od decyzji komisji rekrutacyjnej służy odwołanie, w terminie czternastu dni od daty doręczenia decyzji o nieprzyjęciu na studia, do uczelnianej komisji rekrutacyjnej, powołanej w trybie określonym przez statut uczelni. Decyzję podejmuje rektor po rozpatrzeniu wniosku uczelnianej komisji rekrutacyjnej. Decyzja rektora jest ostateczna.

7. Wyniki postępowania rekrutacyjnego są jawne.

8. W uczelni wojskowej i w uczelni służb państwowych warunki i tryb przyjęcia na studia żołnierzy zawodowych ustala, na wniosek senatu, odpowiednio Minister Obrony Narodowej lub minister właściwy do spraw wewnętrznych.



Art. 156

Osoba przyjęta na studia nabywa prawa studenta z chwilą immatrykulacji i złożenia ślubowania, którego treść określa statut uczelni.




Rozdział 2
Prawa i obowiązki studentów



Art. 157

1. Student może studiować, poza swoim kierunkiem podstawowym, na innym kierunku lub inne przedmioty, także w różnych uczelniach, jeżeli wypełnia wszystkie obowiązki związane z tokiem studiów na kierunku podstawowym, po uzyskaniu zgody kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych, właściwych dla kierunku podstawowego oraz dla dodatkowego kierunku lub dodatkowych przedmiotów. Zasady i tryb podejmowania przez studenta tego rodzaju studiów określa regulamin studiów.

2. Student może studiować według indywidualnego planu studiów i programu nauczania na zasadach ustalonych przez radę podstawowej jednostki organizacyjnej lub inny organ wskazany w statucie uczelni.

3. Student może przenieść się z innej uczelni, w tym także zagranicznej, za zgodą kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni przyjmującej, jeżeli wypełnił wszystkie obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących w uczelni, którą opuszcza.



Art. 158

1. Student może uzyskać urlop od zajęć w uczelni w trybie i na zasadach określonych w regulaminie studiów.

2. W okresie korzystania z urlopu student zachowuje prawa studenckie, chyba że regulamin studiów lub przepisy o pomocy materialnej stanowią inaczej.



Art. 159

1. Student może otrzymać pomoc materialną w formie następujących świadczeń:

1) stypendium socjalnego,

2) stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych,

3) zapomogi,

4) stypendium za wyniki w nauce.

2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przyznaje się ze środków funduszu pomocy materialnej dla studentów studiów pierwszego i drugiego stopnia oraz jednolitych studiów magisterskich, o którym mowa w art. 96 pkt 2, na zasadach określonych przez rektora w uzgodnieniu z uczelnianym organem samorządu studentów i uczelnianym organem samorządu doktorantów.



Art. 160

1. Stypendium socjalne może otrzymać student znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej.

2. Stypendium specjalne dla osób niepełnosprawnych może otrzymać student, którego niepełnosprawność została ustalona na podstawie odrębnych przepisów i powoduje konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów związanych ze studiowaniem.

3. Zapomogę może otrzymać student, który z przyczyn losowych znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej.

4. Stypendium za wyniki w nauce może otrzymać student, który uzyskał wysoką średnią ocen za semestr.


Art. 161

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może przyznać studentowi stypendium za wybitne osiągnięcia naukowe, sportowe bądź artystyczne.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego wykonuje uprawnienie określone w ust. 1:

1) w odniesieniu do uczelni wojskowych - w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej,

2) w odniesieniu do uczelni służb państwowych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych,

3) w odniesieniu do uczelni artystycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

4) w odniesieniu do uczelni medycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,

5) w odniesieniu do uczelni morskich - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej.


Art. 162

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, Konferencji Rektorów Nieakademickich Szkół Polskich i Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, tryb, warunki, wysokość i kryteria przyznawania świadczeń pomocy materialnej dla studentów.

2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności:

1) kryteria przyznawania stypendiów socjalnych, uzależnione od sytuacji materialnej studenta, w relacji do wysokości dochodu na osobę w rodzinie studenta,

2) tryb składania i rodzaje dokumentów potwierdzających dochody studenta i członków jego rodziny,

3) okresy przyznawania świadczeń,

4) maksymalną i minimalną wysokość świadczeń, w relacji do wysokości minimalnego wynagrodzenia zasadniczego asystenta, ustalonego na podstawie art. 141 ust. 1 pkt 1,

5) tryb opiniowania wniosków przez organy samorządu studenckiego.



Art. 163

1. Studentowi przysługuje prawo do korzystania z 49% ulgi w opłatach za przejazdy publicznymi środkami komunikacji miejskiej.

2. Uprawnienia do korzystania z ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego określają odrębne przepisy.



Art. 164

1. Student zobowiązany jest postępować zgodnie z treścią ślubowania i regulaminem studiów.

2. Student zobowiązany jest w szczególności do:

1) uczestniczenia w zajęciach dydaktycznych i organizacyjnych zgodnie z regulaminem studiów,

2) składania egzaminów, odbywania praktyk i spełniania innych wymogów przewidzianych w programie studiów,

3) przestrzegania przepisów obowiązujących w uczelni.



Art. 165

Kierownik podstawowej jednostki organizacyjnej może skreślić studenta z listy studentów w przypadkach określonych w regulaminie studiów.



Art. 166

Student ostatniego roku studiów magisterskich może odbywać staż przygotowujący do podjęcia obowiązków nauczyciela akademickiego i otrzymywać stypendium stażowe, na zasadach określonych w statucie uczelni.



Art. 167

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia przez uczelnie dokumentacji przebiegu studiów, dokonywania sprostowań i wydawania duplikatów, legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz wysokość i sposób pobierania opłat za wykonywanie tych czynności, a także za wydanie indeksu, legitymacji studenckiej, suplementu do dyplomu i dokumentów stwierdzających ukończenie studiów, określając w szczególności:

1) sposób prowadzenia teczki akt osobowych studenta,

2) sposób prowadzenia albumu studenta i księgi dyplomów,

3) wzór indeksu i legitymacji studenckiej,

4) obowiązek i sposób dokumentowania przebiegu studiów w protokołach egzaminacyjnych, indeksie, karcie egzaminacyjnej, dzienniku lub kartotece studentów,

5) sposób sporządzania i wydawania duplikatów dokumentów,

6) sposób dokonywania sprostowań dokumentów oraz zmian danych osobowych studenta lub absolwenta w dokumentach prowadzonych i wydawanych przez uczelnie,

7) tryb i sposób legalizacji dokumentów,

8) sposób przechowywania i zasady wydawania dokumentów.

2. Zasady uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych uzyskanych za granicą za równorzędne z dyplomami uzyskiwanymi w kraju określają umowy międzynarodowe.

3. W przypadku braku umów międzynarodowych dyplomy ukończenia studiów wyższych uzyskane za granicą mogą być uznane, w drodze nostryfikacji, za równorzędne z dyplomami uzyskiwanymi w kraju, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt. 1 i 3. 

4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia:

1) tryb nostryfikacji, w tym możliwość zwalniania z całości lub części postępowania,

2) organy przeprowadzające postępowanie nostryfikacyjne,

3) warunki, w których dla celów dalszego kształcenia dyplomy mogą być uznawane bez przeprowadzania postępowania nostryfikacyjnego.




Rozdział 3
Studia doktoranckie



Art. 168

1. Jednostki organizacyjne uczelni posiadające uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego albo co najmniej dwa uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora w tej samej dziedzinie nauk, mogą prowadzić studia doktoranckie.

2. Studia doktoranckie mogą być studiami środowiskowymi prowadzonymi przez jednostki, o których mowa w ust. 1, przy udziale innych jednostek organizacyjnych. Zadania poszczególnych jednostek organizacyjnych oraz sposób finansowania studiów doktoranckich określają umowy zawarte między tymi jednostkami.

3. Studia doktoranckie są prowadzone jako studia stacjonarne lub niestacjonarne.

4. Przeważająca cześć programu stacjonarnych studiów doktoranckich wymaga obecności studentów tych studiów w prowadzącej je jednostce organizacyjnej i realizowana jest w formie zajęć dydaktycznych i pracy naukowej wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich lub opiekunów naukowych i doktorantów. Organizacja niestacjonarnych studiów doktoranckich zapewnia możliwość odbywania studiów doktoranckich osobom zatrudnionym w ramach stosunku pracy.

5. Studia doktoranckie są tworzone przez rektora na wniosek rady jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1.

6. Nadzór merytoryczny nad studiami doktoranckimi sprawuje rada jednostki organizacyjnej prowadzącej te studia.

7. Studia doktoranckie stacjonarne są bezpłatne.

8. Wysokość opłat za studia doktoranckie niestacjonarne, jeżeli są one odpłatne, ustala rektor.


Art. 169

1. Studia doktoranckie są studiami trzeciego stopnia.

2. Do studiowania na studiach doktoranckich może być dopuszczona osoba, która posiada tytuł magistra lub równorzędny oraz spełnia warunki rekrutacji, ustalone przez uczelnię. Przepisy art. 155 ust. 2, 3, 6, 7 i 8 oraz art. 156 stosuje się odpowiednio.

3. Organizację i tok studiów doktoranckich, w zakresie nie uregulowanym w ustawie oraz w odrębnych przepisach, określa regulamin studiów doktoranckich. Przepisy art. 150 stosuje się odpowiednio.





Art. 170

1. Doktorant zobowiązany jest postępować zgodnie z treścią ślubowania i regulaminem studiów doktoranckich. Przepis art. 164 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2. Do podstawowych obowiązków doktorantów, poza obowiązkami określonymi zgodnie z ust. 1, należy ponadto prowadzenie badań naukowych i składanie sprawozdań z ich przebiegu.

3. Doktoranci mają także obowiązek prowadzenia zajęć dydaktycznych lub uczestniczenia w ich prowadzeniu. Maksymalny wymiar zajęć dydaktycznych prowadzonych przez studenta studiów doktoranckich nie może przekraczać 90 godzin dydaktycznych rocznie.

4. Doktoranci, którzy nie wywiązują się z obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą zostać skreśleni z listy studentów. Decyzję o skreśleniu podejmuje kierownik studiów.

5. Od decyzji, o której mowa w ust. 3, służy odwołanie do rektora.



Art. 171

1. Doktoranci mają prawo do:

1) corocznej przerwy w okresie wakacji, w wymiarze ośmiu tygodni;

2) ubezpieczenia społecznego i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

2. Okres odbywania studiów doktoranckich, niezależnie od daty ich zakończenia, nie dłuższy niż cztery lata, zalicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, jeżeli obrona rozprawy doktorskiej nastąpiła w ciągu roku od daty zakończenia tych studiów.

3. Do okresu, od którego zależą uprawnienia pracownicze, zalicza się również okres odbywania stacjonarnych studiów doktoranckich, jeżeli zostały one przerwane z powodu podjęcia zatrudnienia w charakterze nauczyciela akademickiego lub pracownika naukowego i w okresie przewidzianym dla tych studiów został uzyskany stopień doktora. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.


Art. 172

1. Doktorant może otrzymać pomoc materialną w formie następujących świadczeń:

1) stypendium socjalnego,

2) stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych,

3) zapomogi,

4) stypendium naukowego.

2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przyznaje się ze środków funduszu pomocy materialnej dla doktorantów, o którym mowa w art. 96 pkt 2, na zasadach określonych przez rektora w uzgodnieniu z uczelnianym organem samorządu doktorantów.

3. Do przyznawania świadczeń, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 160.



Art. 173

1. Doktorant stacjonarnych studiów doktoranckich może otrzymać stypendium doktoranckie.

2. Minimalna wysokość stypendium, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższa niż 60% minimalnego wynagrodzenia zasadniczego asystenta ustalonego w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli akademickich.

3. Decyzję o przyznaniu stypendium doktoranckiego oraz jego wysokości podejmuje organ tworzący studia doktoranckie.

4. Doktoranci otrzymujący stypendium mogą podejmować pracę zarobkową wyłącznie w niepełnym wymiarze czasu pracy.



Art. 174

Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb organizowania studiów doktoranckich, ich prowadzenia i odbywania oraz tryb, warunki, wysokość i kryteria przyznawania stypendiów doktoranckich i świadczeń pomocy materialnej dla doktorantów, uwzględniając w szczególności:

1) określenie czasu trwania studiów i możliwość przedłużania go, w tym prawo do dodatkowego przedłużenia okresu odbywania studiów doktoranckich o czas trwania urlopu macierzyńskiego określonego w odrębnych przepisach,

2) sposób przeprowadzania rekrutacji,

3) szczegółowe uprawnienia organu tworzącego studia doktoranckie, rady jednostki organizacyjnej i kierownika studiów doktoranckich,

4) szczegółowe zasady powierzania doktorantom stacjonarnych studiów doktoranckich prowadzenia zajęć dydaktycznych,

5) wzór legitymacji doktoranta i wysokość opłat za wydanie legitymacji,

6) kryteria przyznawania stypendiów socjalnych, uzależnione od sytuacji materialnej doktoranta, w relacji do wysokości dochodu na osobę w rodzinie doktoranta,

7) tryb składania i rodzaje dokumentów potwierdzających dochody doktoranta i członków jego rodziny,

8) okresy przyznawania świadczeń oraz maksymalną i minimalną wysokość świadczeń, w relacji do wysokości minimalnego wynagrodzenia zasadniczego asystenta, ustalonego na podstawie art. 141 ust. 1 pkt 1,

9) tryb opiniowania wniosków przez organy samorządu doktorantów.


Rozdział 4
Samorząd i organizacje studenckie


Art. 175

1. Wszyscy studenci studiów pierwszego i drugiego stopnia oraz jednolitych studiów magisterskich prowadzonych przez uczelnię tworzą samorząd studencki.

2. Organy samorządu studenckiego są jedynym reprezentantem ogółu studentów uczelni.

3. Samorząd studencki działa na podstawie ustawy i uchwalonego przez uczelniany organ uchwałodawczy samorządu regulaminu, określającego zasady organizacji i tryb działania samorządu, w tym rodzaje organów kolegialnych i jednoosobowych, sposób ich wyłaniania oraz kompetencje. Samorząd studentów działa zgodnie ze statutem uczelni.

4. Regulamin samorządu studenckiego wchodzi w życie po stwierdzeniu przez senat lub najwyższy organ kolegialny uczelni niepublicznej jego zgodności z ustawą i statutem uczelni. Pierwszy regulamin samorządu studenckiego w nowoutworzonej uczelni uchwala senat lub najwyższy organ kolegialny uczelni niepublicznej na wniosek organu wskazanego w regulaminie, o którym mowa w art. 176 ust. 4.

5. Samorząd studencki prowadzi na terenie uczelni działalność w zakresie spraw studenckich oraz socjalno-bytowych i kulturalnych studentów.

6. Organy samorządu studenckiego decydują w sprawach rozdziału środków przeznaczonych przez organy uczelni na cele studenckie. Organy samorządu przedstawiają organom uczelni sprawozdanie i rozliczenie tych środków nie rzadziej niż raz w roku akademickim.

7. Rektor uchyla uchwałę organu samorządu studenckiego niezgodną z przepisami prawa, statutem uczelni, regulaminem studiów lub regulaminem samorządu.

8. Uczelnia zapewnia niezbędne środki materialne na funkcjonowanie organów samorządu studenckiego.



Art. 176

1. Przedstawiciele samorządów studenckich w uczelniach tworzą Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „Parlamentem Studentów”, reprezentujący ogół studentów w kraju.

2. Parlament Studentów ma prawo do wyrażania opinii i przedstawiania wniosków w sprawach dotyczących ogółu studentów, w tym do opiniowania aktów normatywnych dotyczących studentów. Projekty aktów normatywnych przedstawia Parlamentowi Studentów minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego. Termin wyrażenia opinii w sprawie projektu aktu normatywnego wynosi miesiąc od daty jego przedłożenia.

3. Najwyższym organem Parlamentu Studentów jest zjazd delegatów reprezentujących samorządy studenckie z poszczególnych uczelni, zwany dalej zjazdem delegatów.

4. Zasady organizacji i tryb działania Parlamentu Studentów, w tym rodzaje organów kolegialnych i jednoosobowych, sposób ich wyłaniania oraz kompetencje, określa statut uchwalony przez zjazd delegatów. Statut wchodzi w życie po stwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego jego zgodności z przepisami prawa.

5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do zmian statutu Parlamentu Studentów.

6. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego zapewnia corocznie Parlamentowi Studentów środki finansowe niezbędne do jego funkcjonowania.



Art. 177

1. Studenci, oprócz uprawnień wynikających z ustawy - Prawo o stowarzyszeniach, mają prawo zrzeszania się w uczelnianych organizacjach studenckich, w szczególności w kołach naukowych oraz zespołach artystycznych i sportowych, na zasadach określonych w ustawie.

2. Uczelniane organizacje studenckie, a także działające w uczelni stowarzyszenia zrzeszające wyłącznie studentów lub studentów i nauczycieli akademickich, mają prawo do występowania z wnioskami do organów uczelni lub do organów samorządu studenckiego w sprawach dotyczących studentów uczelni.

3. Organy uczelni mogą przeznaczać środki materialne dla organizacji studenckich, o których mowa w ust.1. Organizacje te przedstawiają władzom uczelni sprawozdanie i rozliczenie z otrzymanych środków, nie rzadziej niż raz w semestrze.



Art. 178

1. Uczelniana organizacja studencka podlega rejestracji. Rejestr uczelnianych organizacji studenckich jest jawny.

2. Organem rejestrującym i prowadzącym rejestr uczelnianych organizacji studenckich jest rektor. Od decyzji rektora w sprawie rejestracji przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.

3. Warunkiem rejestracji uczelnianej organizacji studenckiej jest zgodność statutu (regulaminu, deklaracji założycielskiej) z przepisami prawa i statutem uczelni.

4. Rektor uchyla uchwałę organu uczelnianej organizacji studenckiej niezgodną z przepisami prawa, statutem uczelni lub statutem (regulaminem, deklaracją założycielską) organizacji.

5. Senat, na wniosek rektora, rozwiązuje uczelnianą organizację studencką, jeżeli w jej działalności rażąco lub uporczywie naruszane są przepisy ustawowe, statut uczelni lub statut (regulamin, deklaracja założycielska) organizacji.


Art. 179

1. Samorząd studencki, w tym Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, lub stowarzyszenie o zasięgu ogólnokrajowym, zrzeszające wyłącznie studentów, może – dla poparcia swoich żądań, gdy są one przedmiotem sporu zbiorowego i dotyczą istotnych spraw lub interesów studentów – podjąć akcję protestacyjną, nie naruszającą przepisów obowiązujących w uczelni.

2. Decyzję o przeprowadzeniu akcji protestacyjnej i jej formie podejmuje bezwzględną większością głosów, odpowiednio do jej zasięgu, organ samorządu studenckiego lub stowarzyszenia, o którym mowa w ust.1. O decyzji tej właściwy organ powiadamia rektora lub kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej nie później niż trzy dni przed rozpoczęciem akcji protestacyjnej.

3. Strajk studencki (powstrzymywanie się od uczęszczania na zajęcia z możliwością pozostania w uczelni) może być podjęty wyłącznie przez samorząd studencki lub stowarzyszenie, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wcześniejsze negocjacje z rektorem lub inne niż strajk formy akcji protestacyjnej nie doprowadziły do rozwiązania konfliktu.

4. Udział w strajku lub akcji protestacyjnej jest dobrowolny i nie stanowi naruszenia obowiązków studenta, jeżeli strajk lub akcja protestacyjna zostały zorganizowane zgodnie z ustawą.

5. Organizator strajku lub akcji protestacyjnej jest obowiązany zapewnić taki ich przebieg, ażeby nie zagrażały zdrowiu lub życiu ludzkiemu, mieniu uczelni lub innych osób, ani nie naruszały praw pracowników uczelni, a także studentów nie biorących udziału w proteście.

6. Przepisów ust. 1 – 5 nie stosuje się do uczelni wojskowych oraz uczelni służb państwowych.



Art. 180

1. Do decyzji, o których mowa w art. 155 ust. 5 i 6, decyzji podjętych przez organy uczelni w indywidualnych sprawach studenckich, a także w sprawach nadzoru nad działalnością uczelnianych organizacji studenckich oraz samorządu studenckiego, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

2. Decyzje wydawane przez rektora w pierwszej instancji są ostateczne. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

3. Organem właściwym do wznowienia postępowania w sprawie nadania tytułu zawodowego i wydania dyplomu oraz do stwierdzenia nieważności decyzji o nadaniu tytułu zawodowego i wydaniu dyplomu jest rektor uczelni.




Rozdział 5
Samorząd i organizacje doktorantów



Art. 181

1. Wszyscy doktoranci prowadzonych w uczelni studiów doktoranckich tworzą samorząd doktorantów.

2. Do samorządu doktorantów stosuje się odpowiednio art. 175 ust. 2 - 7 i art. 179.



Art. 182

1. Przedstawiciele samorządów doktorantów w uczelniach mogą utworzyć krajową reprezentację doktorantów.

2. Organizację, zasady i tryb działania krajowej reprezentacji doktorantów określa statut uchwalony przez zjazd delegatów samorządów doktorantów w uczelniach.



Art. 183

1. Doktoranci studiów doktoranckich prowadzonych w uczelni, oprócz uprawnień wynikających z ustawy - Prawo o stowarzyszeniach, mają prawo zrzeszania się w uczelnianych organizacjach doktorantów, w szczególności w kołach naukowych oraz zespołach artystycznych i sportowych, na zasadach określonych w ustawie.

2. Do uczelnianych organizacji doktorantów oraz stowarzyszeń zrzeszających wyłącznie doktorantów lub doktorantów i nauczycieli akademickich stosuje się odpowiednio art. 177 ust. 2 i 3, art. 178 i art. 179.




Rozdział 6
Odpowiedzialność dyscyplinarna studentów



Art. 184

1. Za naruszenie przepisów obowiązujących w uczelni oraz za czyny uchybiające godności studenta, student ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną przed komisją dyscyplinarną albo przed sądem koleżeńskim samorządu studenckiego, zwanym dalej „sądem koleżeńskim”.

2. Za ten sam czyn student nie może być ukarany przez sąd koleżeński i komisję dyscyplinarną.


Art. 185

Karami dyscyplinarnymi są:

1) upomnienie,

2) nagana,

3) nagana z ostrzeżeniem,

4) zawieszenie w określonych prawach studenta na okres do jednego roku,

5) wydalenie z uczelni.



Art. 186

1. W sprawach dyscyplinarnych studentów orzeka komisja dyscyplinarna oraz odwoławcza komisja dyscyplinarna, powołana na okres kadencji spośród nauczycieli akademickich i studentów uczelni, w trybie określonym w statucie.

2. Komisje dyscyplinarne są niezawisłe w zakresie orzekania.

3. Komisje dyscyplinarne rozstrzygają samodzielnie wszelkie zagadnienia faktyczne oraz prawne i nie są związane rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego skazującego wyroku sądu.

4. Komisja dyscyplinarna orzeka w składzie złożonym z przewodniczącego składu orzekającego, którym jest nauczyciel akademicki oraz, w równej liczbie, z nauczycieli akademickich i studentów.



Art. 187

1. Rektor może, z inicjatywy własnej lub na wniosek organu samorządu studenckiego, wskazanego w regulaminie samorządu, przekazać sprawę do sądu koleżeńskiego, zamiast wniesienia jej do komisji dyscyplinarnej. Sąd koleżeński nie może wymierzać kar wymienionych w art. 185 pkt 4 i 5.

2. Za przewinienie mniejszej wagi rektor może, z pominięciem komisji dyscyplinarnej lub sądu koleżeńskiego, wymierzyć studentowi karę upomnienia, po uprzednim wysłuchaniu obwinionego lub jego obrońcy.

3. Student ukarany przez rektora karą upomnienia lub organ samorządu studentów, o którym mowa w ust. 1, może wnieść odwołanie do komisji dyscyplinarnej lub sądu koleżeńskiego. Odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od doręczenia zawiadomienia o ukaraniu. Komisja dyscyplinarna lub sąd koleżeński mogą w tym przypadku wymierzyć tylko karę upomnienia.

4. W razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez studenta przestępstwa, rektor jednocześnie z poleceniem przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego może zawiesić studenta w prawach studenckich do czasu wydania orzeczenia przez komisję dyscyplinarną.




Art. 188

1. Postępowanie wyjaśniające przeprowadza rzecznik dyscyplinarny do spraw studentów, powołany przez rektora na okres kadencji organów uczelni, spośród nauczycieli akademickich uczelni.

2. Rektor może powołać kilku rzeczników dyscyplinarnych.

3. Rzecznik dyscyplinarny pełni funkcję oskarżyciela przed komisją dyscyplinarną i jest związany poleceniami rektora.



Art. 189

1. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na polecenie rektora, którego informuje o dokonanych ustaleniach.

2. Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego rzecznik umarza postępowanie lub kieruje do komisji dyscyplinarnej wniosek o ukaranie.

3. Postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego wydaje rzecznik dyscyplinarny, a zatwierdza rektor. W przypadku odmowy zatwierdzenia postanowienia, rektor może polecić innemu rzecznikowi wniesienie wniosku o ukaranie. Powtórne postanowienie rzecznika dyscyplinarnego o umorzeniu postępowania wyjaśniającego jest ostateczne.



Art. 190

1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna komisja dyscyplinarna na wniosek rzecznika dyscyplinarnego.

2. Wymierzenie studentowi za ten sam czyn kary w postępowaniu karnym lub w postępowaniu w sprawach o wykroczenia nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania przed komisją dyscyplinarną.

3. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie sześciu miesięcy od dnia uzyskania przez rektora wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego nałożenie kary lub po upływie trzech lat od jego popełnienia. Jeżeli czyn stanowi przestępstwo, okres ten pokrywa się z okresem przedawnienia dla tego przestępstwa, przewidzianym w Kodeksie karnym.

4. Przedawnienie orzekania następuje również po upływie roku od opuszczenia uczelni przez studenta.

5. Nie stosuje się przedawnienia w odniesieniu do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego wobec studenta, któremu zarzuca się popełnienie plagiatu.

6. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem można wznowić, jeżeli:

1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia,

2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem, wskazujące na to, że obwiniony jest niewinny.

7. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego może wnieść osoba ukarana lub rzecznik dyscyplinarny, w terminie 30 dni od dnia powzięcia wiadomości o przyczynie uzasadniającej wznowienie.


Art. 191

1. Obwinionemu studentowi służy prawo do korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy.

2. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wnosi o orzeczenie kary, o której mowa w art. 185 pkt 5, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę z urzędu spośród nauczycieli akademickich lub studentów uczelni.



Art. 192

1. Rozprawa przed komisją dyscyplinarną lub sądem koleżeńskim jest jawna.

2. Komisja dyscyplinarna wyłącza jawność postępowania w całości lub części, jeżeli jawność mogłaby obrażać dobre obyczaje albo gdy wymaga tego interes obwinionego, uczelni lub osób trzecich. Wyłączenie jawności nie obejmuje ogłoszenia orzeczenia.

3. Komisja dyscyplinarna wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu rozprawy, podczas której wysłuchuje rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego lub jego obrońcę.

4. Rektor lub komisja dyscyplinarna, po wysłuchaniu rzecznika dyscyplinarnego, może zawiesić studenta w prawach studenckich w przypadku uporczywego nieusprawiedliwionego niestawiania się na wezwanie rzecznika w postępowaniu wyjaśniającym lub na posiedzenie komisji dyscyplinarnej, mimo prawidłowego zawiadomienia.

5. Przepisy ust. 3 stosuje się również do postępowania przed sądem koleżeńskim.



Art. 193

1. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej i orzeczenia sądu koleżeńskiego stronom przysługuje odwołanie.

2. Odwołanie wnosi się odpowiednio do odwoławczej komisji dyscyplinarnej lub sądu koleżeńskiego drugiej instancji w terminie czternastu dni od doręczenia orzeczenia.



Art. 194

Od prawomocnego orzeczenia odwoławczej komisji dyscyplinarnej dla studentów służy skarga do sądu administracyjnego, w trybie i na zasadach określonych w przepisach ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.



Art. 195

1. Zatarcie kary dyscyplinarnej następuje z mocy prawa po upływie trzech lat od uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu.

2. Organ, który orzekł karę dyscyplinarną, może orzec o jej zatarciu na wniosek ukaranego, złożony nie wcześniej niż po upływie roku od uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu.



Art. 196

Do postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego wobec studentów, z wyjątkiem postępowania przed sądem koleżeńskim, w sprawach nieuregulowanych w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, z wyłączeniem art. 82.



Art. 197

Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego, uwzględniający w szczególności:

1) umorzenie postępowania wyjaśniającego przez rzecznika dyscyplinarnego m. in. w przypadkach:

a) upływu terminu przedawnienia,

b) stwierdzenia, że postępowanie dyscyplinarne, co do tego samego czynu tej samej osoby, zostało prawomocnie ukończone lub wcześniej wszczęte jest w toku,

c) znikomej szkodliwości popełnionego czynu,

2) możliwość zawieszenia postępowania dyscyplinarnego przez komisję dyscyplinarną, m. in. w przypadku, gdy o ten sam czyn wszczęto postępowanie karne lub postępowanie w sprawach o wykroczenia, a także możliwość podejmowania przez komisję dyscyplinarną zawieszonego postępowania,

3) przywracanie terminu wniesienia odwołania przez studenta ukaranego karą upomnienia w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu,

4) postępowanie przed komisjami dyscyplinarnymi w uczelni oraz przed odwoławczą komisją dyscyplinarną, obejmujące rozpoznanie wniosku przez skład orzekający na posiedzeniu niejawnym oraz na rozprawie,

5) odrzucenie odwołania studenta przez przewodniczącego odwoławczej komisji dyscyplinarnej, w razie wniesienia odwołania po upływie terminu przewidzianego w art. 195 ust. 2 albo przez osobę nieuprawnioną,

6) tryb wzywania i przesłuchiwania obwinionego, świadków i biegłych oraz przeprowadzania innych dowodów.



Art. 198

Organizację i szczegółowy tryb postępowania przed sądem koleżeńskim określa regulamin samorządu studenckiego.


Rozdział 7

Odpowiedzialność dyscyplinarna doktorantów



Art. 199

1. Za naruszenie przepisów obowiązujących w uczelni oraz za czyny uchybiające godności doktoranta, doktorant ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną przed komisjami dyscyplinarnymi, o których mowa w art. 132.

2. Do odpowiedzialności dyscyplinarnej doktorantów stosuje się odpowiednio przepisy art. 129 ust. 2, art. 131, art. 133 ust. 2 i art. 134 – 136, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

3. Karami dyscyplinarnymi wymierzanymi doktorantom są:

1) upomnienie,

2) nagana,

3) nagana z ostrzeżeniem,

4) zawieszenie w określonych prawach doktoranta na okres do jednego roku,

5) wydalenie z uczelni.

4. Do postępowania dyscyplinarnego wobec doktorantów, w sprawach nieuregulowanych w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia, o którym mowa w art. 139 ust. 2, a w pozostałym zakresie przepisy Kodeksu postępowania karnego, z wyłączeniem art. 82.




Dział V
Utrzymanie porządku i bezpieczeństwa na terenie uczelni



Art. 200

1. Rektor dba o utrzymanie porządku i bezpieczeństwa na terenie uczelni.

2. Teren uczelni określa rektor w porozumieniu z właściwym organem samorządu terytorialnego.

3. Służby państwowe, odpowiedzialne za utrzymanie porządku publicznego i bezpieczeństwa wewnętrznego, mogą wkroczyć na teren uczelni tylko na wezwanie rektora. Służby te mogą jednak wkroczyć z własnej inicjatywy na teren uczelni w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia ludzkiego lub katastrofy żywiołowej, zawiadamiając o tym niezwłocznie rektora.

4. Porozumienia zawarte przez rektora z właściwymi organami służb, o których mowa w ust. 3, mogą określić inne przypadki związane z utrzymaniem porządku i bezpieczeństwa, uzasadniające przebywanie tych służb na terenie uczelni.

5. Służby, o których mowa w ust. 3, zobowiązane są opuścić teren uczelni niezwłocznie po ustaniu przyczyn, które uzasadniały ich wkroczenie na teren uczelni, lub na żądanie rektora.



Art. 201

1. Rektor jest zobowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki osobom pobierającym w uczelni naukę lub odbywającym zajęcia praktyczno – techniczne albo wykonującym prace na rzecz uczelni.

2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w uczelniach, uwzględniając w szczególności:

1) zakres obowiązków rektora w zakresie zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy i nauki,

2) wymogi dotyczące wyposażenia budynków i pomieszczeń uczelni, w tym laboratoriów, warsztatów, pracowni specjalistycznych oraz domów studenckich, tak aby zapewniały bezpieczeństwo ich użytkownikom,

3) warunki zawieszania zajęć w uczelni ze względów bezpieczeństwa.



Art. 202

1. Rektor, w razie powstania okoliczności uniemożliwiających normalne funkcjonowanie uczelni, może czasowo zawiesić zajęcia w uczelni lub w jej jednostkach organizacyjnych albo zarządzić czasowe zamknięcie uczelni lub jej jednostki organizacyjnej.

2. Decyzję podjętą na podstawie przepisu ust. 1 rektor niezwłocznie przedstawia senatowi do zatwierdzenia. W przypadku odmowy zatwierdzenia tej decyzji przez senat, rektor zarządza wznowienie zajęć lub otwarcie uczelni albo przedstawia sprawę do rozstrzygnięcia ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego, który podejmuje decyzję w ciągu siedmiu dni.


Art. 203

1. Pracownicy uczelni i studenci mają prawo organizowania zgromadzeń na terenie uczelni. Na zorganizowanie zgromadzenia w lokalu uczelni niezbędna jest zgoda rektora.

2. O zamiarze zorganizowania zgromadzenia organizatorzy powiadamiają rektora co najmniej na dwadzieścia cztery godziny przed rozpoczęciem zgromadzenia. W sytuacjach uzasadnionych nagłością sprawy rektor może przyjąć powiadomienie złożone w krótszym terminie.

3. Rektor odmawia udzielenia zgody, o której mowa w ust. 1, lub zakazuje zorganizowania i przeprowadzenia zgromadzenia, którego cele lub program naruszają przepisy prawa.

4. Na zgromadzenie rektor może delegować swego przedstawiciela.

5. Statut uczelni określa przepisy porządkowe dotyczące odbywania zgromadzeń.

6. Organizatorzy zgromadzeń odpowiadają przed organami uczelni za ich przebieg.

7. Rektor uczelni albo jego przedstawiciel, po uprzedzeniu organizatorów, rozwiązuje zgromadzenie, jeżeli przebiega ono z naruszeniem przepisów prawa.

Dział VI
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe




Art. 204

W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r. nr 74, poz. 676 z późn. zm.) w art. 2 ust. 4 po wyrazach „studia podyplomowe” dodaje się przecinek i wyrazy „na zasadach określonych w ustawie z dnia ................. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. nr ..., poz. .....)”.


Art. 205

W ustawie z dnia z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. nr 91, poz. 408 z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 43e ust. 1 skreśla się występujący dwukrotnie wyraz „państwowej”,

2) w art. 43e ust. 2 skreśla się występujący dwukrotnie wyraz „państwową”.



Art. 206

W ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254 z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 4 w ust. 4 dodaje się pkt. 4 w brzmieniu:

„3) studenci studiów doktoranckich do ukończenia 30 roku życia.”,

2) w art. 5 w ust. 1 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) studenci studiów doktoranckich do ukończenia 30 roku życia.”



Art. 207

W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1) po art. 15 dodaje się art. 15 a w brzmieniu:

„Art. 15a. 1. Autorskie prawo majątkowe do utworu wykonanego przez studenta uczelni w toku studiów i w związku z nim, przysługuje uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Autorskie prawo majątkowe do pracy dyplomowej studenta przysługuje wspólnie, w częściach równych, uczelni i studentowi, który ją przygotował. Uczelni przysługuje pierwszeństwo w opublikowaniu pracy dyplomowej studenta. Jeżeli uczelnia nie opublikowała pracy dyplomowej w ciągu 6 miesięcy od jej obrony, student, który ją przygotował, może ją opublikować, chyba że praca dyplomowa jest częścią utworu zbiorowego. Uczelnia może bez odrębnego wynagrodzenia korzystać z materiału zawartego w pracy dyplomowej, bez prawa udostępniania go osobom trzecim.”;

2) w art. 93 wyraz „przepis” zastępuje się wyrazami „przepisy art. 15a oraz”.


Art. 208

W ustawie z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. nr 75, poz. 469 z późn. zm.) art. 36 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Instytut może prowadzić:

1) studia doktoranckie, na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. nr nr 65, poz. 595),

2) studia podyplomowe oraz inną działalność z zakresu kształcenia, z wyłączeniem studiów doktoranckich, na zasadach określonych w ustawie z dnia ..................... – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. nr ..., poz. ......).”.


Art. 209

W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 18 w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy „z wyłączeniem nauczycieli akademickich”.

2) w art. 110 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Postanowienia ust. 5 nie dotyczą planowanych rocznych środków przeznaczonych na wynagrodzenia osobowe w szkołach wyższych.”.


Art. 210

W ustawie z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. nr 90, poz. 999 z późn. zm.) w art. 9 skreśla się wyrazy: „w państwowych i niepaństwowych szkołach wyższych”.





Art. 211

W ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. nr 65, poz. 595) Rozdział 6 otrzymuje brzmienie:

"Rozdział 6

Studia doktoranckie w placówkach naukowych

Art. 37. 1. Studia doktoranckie określone w niniejszej ustawie, zwane dalej studiami doktoranckimi, mogą prowadzić placówki naukowe nie będące szkołami wyższymi, posiadające uprawnienie do nadawania stopnia doktora habilitowanego. Przez placówki naukowe nie będące szkołami wyższymi rozumie się instytuty naukowe Polskiej Akademii Nauk albo instytuty naukowo-badawcze działające na podstawie przepisów o jednostkach badawczo-rozwojowych.

2. Studia doktoranckie przygotowują do uzyskania stopnia naukowego doktora.

3. Studia doktoranckie w placówce naukowej są tworzone przez jej dyrektora.

4. Nadzór merytoryczny nad studiami doktoranckimi sprawuje rada placówki naukowej prowadzącej te studia.

5. Studia doktoranckie są prowadzone jako studia stacjonarne lub niestacjonarne.

6. Przeważająca cześć programu stacjonarnych studiów doktoranckich wymaga obecności uczestników tych studiów w prowadzącej je jednostce organizacyjnej i realizowana jest w formie zajęć dydaktycznych i pracy naukowej wymagających bezpośredniego udziału uczestników studiów doktoranckich i ich opiekunów naukowych. Organizacja niestacjonarnych studiów doktoranckich zapewnia możliwość odbywania studiów doktoranckich osobom zatrudnionym w ramach stosunku pracy.

7. Studia doktoranckie stacjonarne są bezpłatne.

8. Wysokość opłat za studia doktoranckie niestacjonarne, jeżeli są one odpłatne, ustala dyrektor placówki naukowej prowadzącej te studia.

9. Studia doktoranckie mogą być studiami środowiskowymi prowadzonymi przez placówki, o których mowa w ust. 2, przy udziale innych jednostek organizacyjnych. Zadania placówki naukowej i innych jednostek organizacyjnych oraz sposób finansowania studiów doktoranckich określają umowy zawarte między placówką naukową i tymi jednostkami.

Art. 38. 1. Do podstawowych obowiązków uczestników studiów doktoranckich należy:

1) uczestnictwo w realizacji programu studiów i składanie wyznaczonych egzaminów;

2) prowadzenie badań naukowych lub działalności artystycznej i składanie sprawozdań z ich przebiegu.

2. Uczestnicy studiów doktoranckich, którzy nie wywiązują się z obowiązków, o których mowa w ust. 1, mogą zostać skreśleni z listy uczestników studiów. Decyzję o skreśleniu podejmuje kierownik studiów. Od tej decyzji służy odwołanie do dyrektora placówki naukowej prowadzącej studia, w terminie czternastu dni od jej otrzymania.

3. Uczestnicy studiów doktoranckich podlegają odpowiednio odpowiedzialności dyscyplinarnej na zasadach określonych dla studentów studiów doktoranckich prowadzonych w szkołach wyższych.

Art. 39. 1. Uczestnicy studiów doktoranckich mają prawo do:

1) corocznej przerwy w okresie wakacji, w wymiarze ośmiu tygodni;

2) ubezpieczenia społecznego i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

2. Okres odbywania studiów doktoranckich, niezależnie od daty ich zakończenia, nie dłuższy niż cztery lata, zalicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, jeżeli obrona rozprawy doktorskiej nastąpiła w ciągu roku od daty zakończenia tych studiów.

3. Do okresu, od którego zależą uprawnienia pracownicze, zalicza się również okres odbywania dziennych studiów doktoranckich, jeżeli zostały one przerwane z powodu podjęcia zatrudnienia w charakterze nauczyciela akademickiego lub pracownika naukowego i w okresie przewidzianym dla tych studiów został uzyskany stopień doktora. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. Jeżeli regulamin, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.), tak stanowi, z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych mogą korzystać także uczestnicy studiów doktoranckich.

Art. 40. 1. Uczestnik studiów doktoranckich może otrzymać stypendium doktoranckie.

2. Minimalna wysokość stypendium, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższa niż 60% minimalnego wynagrodzenia zasadniczego asystenta ustalonego w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli akademickich.

3. Decyzję o przyznaniu stypendium doktoranckiego oraz jego wysokości podejmuje dyrektor placówki naukowej prowadzącej te studia.

4. Uczestnicy stacjonarnych studiów doktoranckich mogą podejmować pracę zarobkową, z zastrzeżeniem ust. 5. Wykonywanie tej pracy nie powinno kolidować z zajęciami wynikającymi z programu studiów doktoranckich.

5. Uczestnicy stacjonarnych studiów doktoranckich otrzymujący stypendium mogą podejmować pracę zarobkową wyłącznie w niepełnym wymiarze czasu pracy, po uzyskaniu zgody kierownika tych studiów.

6. W przypadku skreślenia z listy uczestników studiów doktoranckich podmiot, który przyznał stypendium, może wystąpić o jego zwrot.

Art. 41. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw nauki, określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb organizowania studiów doktoranckich określonych w ustawie, ich prowadzenia i odbywania oraz przyznawania stypendiów osobom je odbywającym, a także zwrotu stypendiów, uwzględniając w szczególności:

1) określenie czasu trwania studiów i możliwość przedłużania go, w tym prawo do dodatkowego przedłużenia okresu odbywania studiów doktoranckich o czas trwania urlopu macierzyńskiego określonego w odrębnych przepisach;

2) sposób przeprowadzania rekrutacji;

3) szczegółowe uprawnienia dyrektora placówki prowadzącej studia doktoranckie, rady placówki i kierownika studiów doktoranckich;

4) wzór legitymacji uczestnika studiów doktoranckich i świadectwa ich ukończenia;

5) wysokość opłat za wydanie legitymacji i świadectwa.”.



Art. 212

1. Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy uczelnie państwowe i niepaństwowe stają się odpowiednio uczelniami publicznymi i niepublicznymi w rozumieniu ustawy.

2. Akademie wojskowe stają się uczelniami wojskowymi - publicznymi uczelniami akademickimi.

3. Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy wyższe szkoły oficerskie stają się uczelniami wojskowymi - publicznymi uczelniami zawodowymi.

4. Ilekroć w odrębnych przepisach mowa jest o wyższych szkołach państwowych lub niepaństwowych należy przez to rozumieć odpowiednio uczelnie publiczne i niepubliczne.


Art. 213

Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego z siedzibą w Warszawie zachowuje uprawnienia do prowadzenia studiów doktoranckich i studiów podyplomowych w dziedzinie nauk medycznych na zasadach określonych w ustawie. Na prowadzenie tych studiów Centrum otrzymuje dotacje z budżetu państwa na zasadach określonych w art. 88.



Art. 214

Do wydziałów nauk kościelnych, o których mowa w umowie z dnia 29 września 1999 r. miedzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Konferencją Episkopatu Polski w sprawie statusu prawnego wydziałów nauk kościelnych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, stosuje się przepisy ustawy dotyczące wydziałów teologicznych.



Art. 215

Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy uczelnie do dnia 31 sierpnia 2010 r. dostosują swe nazwy do wymagań określonych w art. 4.



Art. 216

1. Z dniem wejścia w życie ustawy grunty Skarbu Państwa, pozostające w użytkowaniu wieczystym uczelni publicznej, stają się jej własnością. Wartość tych gruntów zwiększa fundusz zasadniczy uczelni publicznej.

2. Nabycie prawa własności, o którym mowa w ust. 1, stwierdza w drodze decyzji wojewoda.


Art. 217

1. Szkoły wyższe, które w dniu wejścia w życie ustawy nie spełniają warunków określonych w art. 3 pkt 14, stają się uczelniami nieakademickimi w rozumieniu ustawy.

2. Do studiów rozpoczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, stosuje się przepisy dotychczasowe.

3. Studia zawodowe, prowadzone w dniu wejścia w życie ustawy, stają się studiami licencjackimi lub inżynierskimi w rozumieniu ustawy.

4. Studenci jednolitych studiów magisterskich rozpoczętych przed dniem wejścia w życie ustawy mogą je ukończyć w tym trybie albo przenieść się na odpowiednie studia pierwszego stopnia lub – po spełnieniu wymagań określonych w regulaminie studiów – na odpowiednie studia drugiego stopnia.

5. Do studiów doktoranckich rozpoczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy ustawy.

Art. 218

W publicznych uczelniach zawodowych, w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, na wniosek organu uczelni wskazanego w statucie, dokona przyporządkowania specjalności kształcenia do kierunków studiów, o których mowa w art. 10 pkt 1.



Art. 219

W niepublicznych uczelniach zawodowych, nie później niż do dnia 31 grudnia 2005 r., minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, na wniosek założyciela lub organu uczelni wskazanego w statucie, dokona przyporządkowania specjalności kształcenia do kierunków studiów, o których mowa w art. 10 pkt 1.



Art. 220

Uczelnie, które w dniu wejścia w życie ustawy nie spełniają wymagań określonych w art. 53 ust. 2 lub art. 55 ust. 4, nabywają uprawnienia, które przepisy niniejszej ustawy wiążą ze spełnieniem tych wymagań, o ile w dniu wejścia w życie ustawy spełniają wymagania określone w art. 12 ust. 1 lub 2 ustawy powołanej w art. 231 pkt 2. Uczelnie te tracą powyższe uprawnienia z dniem 31 sierpnia 2010 r., chyba że wcześniej spełnią wymagania określone w art. 53 ust. 2 lub art. 55 ust. 4. 


Art. 221

Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może przekształcić w uczelnię zawodową, w drodze rozporządzenia, działającą w dniu wejścia w życie ustawy szkołę pomaturalną, realizującą co najmniej dwuletni program nauczania zawodowego, po spełnieniu warunków wymaganych w ustawie dla utworzenia uczelni zawodowej. Do tak utworzonej uczelni zawodowej stosuje się przepisy niniejszej ustawy.



Art. 222

1. Wnioski dotyczące zmiany struktury wewnętrznej uczelni, zgłoszone, a nie rozpatrzone do dnia wejścia w życie ustawy, podlegają rozpatrzeniu w trybie i na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

2. Właściwe organy uczelni, w terminie roku od wejścia w życie ustawy, dostosują zamiejscowe ośrodki dydaktyczne uczelni do wymagań ustawy. W tym samym terminie rektor przekaże ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego informacje o zamiejscowych jednostkach organizacyjnych, zawierające dane niezbędne do ustalenia, czy jednostki te spełniają wymagania ustawy, o których mowa w art. 10 pkt 5 lit. b i w art. 81 ust. 1 lub 2.

3. Zamiejscowe ośrodki dydaktyczne nie spełniające wymagań ustawy po upływie terminu określonego w ust. 2 podlegają likwidacji.



Art. 223

Kanclerze państwowych wyższych szkół zawodowych stają się dyrektorami administracyjnymi.



Art. 224

1. Do stosunków pracy powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się jej przepisy.

2. Osoba zatrudniona przed dniem wejścia w życie ustawy na stanowisku profesora zwyczajnego lub profesora nadzwyczajnego na podstawie mianowania na stałe pozostaje mianowana na tym stanowisku.

3. Osoba posiadająca przed dniem wejścia w życie ustawy stopień naukowy doktora habilitowanego i zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego na podstawie mianowania na czas nieokreślony pozostaje mianowana na tym stanowisku.

4. Osoba posiadająca przed dniem wejścia w życie ustawy stopień naukowy doktora habilitowanego i zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego na podstawie mianowania na czas określony pozostaje mianowana na tym stanowisku do końca okresu mianowania.

5. Mianowani nauczyciele akademiccy zatrudnieni na stanowisku docenta zgodnie z art. 186 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 235 pkt 2 niniejszej ustawy, pozostają mianowani na tym stanowisku. Organem właściwym sprawach dotyczących stosunku pracy docenta jest rektor szkoły wyższej. Stosunek pracy z docentem wygasa z końcem roku akademickiego, w którym ukończył on 65 lat życia, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia nabycie prawa do emerytury. Jeżeli z ukończeniem 65 lat życia osoba zajmująca stanowisko docenta nie nabyła prawa do emerytury, wygaśnięcie stosunku pracy następuje z końcem roku akademickiego, w którym nabyła to prawo lub w którym ukończyła 70 lat życia.

6. Mianowani nauczyciele akademiccy zajmujący stanowisko adiunkta, starszego wykładowcy, wykładowcy lub asystenta pozostają mianowani na czas nieokreślony na tych stanowiskach, z zastrzeżeniem art. 110.

7. Rektorzy szkół wyższych w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życia ustawy dostosują do przepisów ustawy dokumenty dotyczące nawiązania stosunku pracy z nauczycielami akademickimi oraz pozostałymi mianowanymi pracownikami.

8. Pracownicy dydaktyczni zatrudnieni na podstawie umowy o pracę zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 235 pkt 2, oraz pracownicy naukowo – dydaktyczni i dydaktyczni uczelni niepaństwowych zachowują dotychczasowe stanowiska.

9. Nauczyciele akademiccy zatrudnieni na stanowiskach profesorów w wyższych szkołach zawodowych z dniem wejścia w życie ustawy pozostają zatrudnieni w uczelniach zawodowych na stanowiskach profesorów nadzwyczajnych, o których mowa w art. 106 ust. 2.


Art. 225

Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy ustali, w drodze rozporządzenia, warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w uczelni publicznej, do czasu objęcia ich układem zbiorowym pracy lub regulaminem wynagradzania, ustalając w szczególności:

1) wysokość minimalnej i maksymalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w odniesieniu do poszczególnych stanowisk oraz warunki i wysokość przyznawania innych składników wynagrodzenia tak, aby wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w szkolnictwie wyższym, w poszczególnych grupach pracowników w relacji do kwoty bazowej, określanej w ustawie budżetowej dla pracowników wymienionych w art. 5 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255 z późn. zm.), nie była niższa od dnia 1 września 2004 r.:

- w grupie stanowisk profesorów - od 391,8%

- w grupie stanowisk docentów, adiunktów, starszych wykładowców, starszych kustoszy dyplomowanych, starszych dokumentalistów dyplomowanych i kustoszy dyplomowanych - od 261,2%

- w grupie stanowisk asystentów, wykładowców, lektorów, instruktorów, adiunktów bibliotecznych, adiunktów dokumentacji i informacji naukowej, asystentów bibliotecznych oraz asystentów dokumentacji i informacji naukowej - od 130,6%

- w grupie pracowników niebędących nauczycielami akademickimi - od 130,6%

kwoty bazowej, określanej w ustawie budżetowej na 2004 r.

2) składniki wynagrodzenia, które wypłacane są nauczycielowi akademickiemu miesięcznie z góry, z uwzględnieniem zasady, że prawo do wypłacanego z góry wynagrodzenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym ustał stosunek pracy, a nauczyciel akademicki zachowuje wypłacone za ten miesiąc wynagrodzenie,

3) wysokość i warunki ustalania wynagrodzenia za prowadzenie działalności, o której mowa w art. 103,

4) wykaz podstawowych stanowisk pracy i wymagania kwalifikacyjne dla pracowników niebędących nauczycielami akademickimi.



Art. 226

1. Nauczyciel akademicki, który przed dniem wejścia w życie ustawy podjął dodatkowe zatrudnienie w ramach stosunku pracy lub świadczenie dodatkowej pracy na innej podstawie, może wykonywać je do czasu rozwiązania lub wygaśnięcia, nie dłużej jednak niż przez rok od dnia wejścia w życie ustawy, pod warunkiem poinformowania, w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, właściwego organu, zgodnie z art. 119 ust. 1.

2. Nauczyciel akademicki, który przed dniem wejścia w życie ustawy podjął działalność gospodarczą, może wykonywać ją przez okres nie dłuższy niż przez rok od dnia wejścia w życie ustawy, pod warunkiem poinformowania, w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, właściwego organu, zgodnie z art. 119 ust. 1.

3. Niepoinformowanie właściwego organu uczelni, w terminie określonym w ust. 1 i 2, o podjęciu dodatkowego zatrudnienia, świadczeniu dodatkowej pracy na innej podstawie lub o prowadzeniu działalności gospodarczej, stanowi podstawę do rozwiązania przez uczelnię stosunku pracy z nauczycielem akademickim.

4. Obowiązek powiadomienia rektora o wykonywaniu dodatkowego zatrudnienia uważa się za spełniony w odniesieniu do nauczyciela akademickiego, który przed dniem wejścia w życie ustawy zawiadomił rektora zgodnie z art. 103 ustawy wymienionej w art. 235 pkt 2 niniejszej ustawy.


Art. 227

Nauczyciel akademicki urodzony przed dniem 31 grudnia 1948 r. może, na swój wniosek, przejść na emeryturę, jeżeli ukończył 60 lat życia i przepracował 30 lat, w tym 20 lat w szkolnictwie lub instytucjach naukowych – w przypadku mężczyzny, a w przypadku kobiety – po ukończeniu 55 lat życia i przepracowaniu 25 lat, w tym 20 lat w szkolnictwie lub instytucjach naukowych.



Art. 228

Rektor uczelni, który w dniu wejścia w życie ustawy nie spełnia warunku określonego w art. 69 ust. 1 zdanie drugie, pełni swą funkcję do końca kadencji.




Art. 229

1. Odpłatność za świadczone usługi edukacyjne, o której mowa w art. 93, ponoszą studenci rozpoczynający studia w roku akademickim .........................

2. Studenci przyjęci na studia przed dniem wejścia w życie ustawy wnoszą opłaty za zajęcia dydaktyczne na dotychczasowych zasadach, do końca okresu studiów przewidzianego w programie studiów.


Art. 230

1. Kadencja organów uczelni publicznych, rozpoczynająca się w dniu 1 września 2002 r. upływa z dniem 31 sierpnia 2006 r.

2. Kadencja Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, rozpoczynająca się w dniu 1 stycznia 2003 r. upływa z dniem 31 grudnia 2006 r.

3. Kadencja Państwowej Komisji Akredytacyjnej, rozpoczynająca się w dniu 1 stycznia 2002 r. upływa z dniem 31 grudnia 2005 r.


Art. 231

Istniejący w dniu wejścia w życie ustawy Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej działający na podstawie ustawy wymienionej w art. 235 pkt 2 staje się Parlamentem Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 176 niniejszej ustawy, a jego statut – statutem, o którym mowa w art. 176 ust. 4 niniejszej ustawy.



Art. 232

Przepisów Działu III ustawy nie stosuje się do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, wyznaczonych do wykonywania zadań poza wojskiem, na stanowiskach nauczycieli akademickich w studium wojskowym uczelni albo w innych jednostkach organizacyjnych uczelni.



Art. 233

Właściwe organy uczelni w okresie roku od dnia wejścia w życie ustawy dostosują statuty tych uczelni do przepisów ustawy oraz wydadzą wymagane jej przepisami inne wewnętrzne akty normatywne.



Art. 234

Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż do dnia 1 października 2006 r., pozostają w mocy przepisy dotychczasowych aktów wykonawczych, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą.



Art. 235

Tracą moc:

1) ustawa z dnia 31 marca 1965r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (tekst jednolity Dz. U. z 1992r. Nr 10 z późn. zm.).

2) ustawa z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385 z późn. zm.)

3) ustawa z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590 z późn. zm.).



Art. 236

Ustawa wchodzi w życie z dniem ........................, z tym że:

1) art. 41 ust. 2 pkt 4 i 5 wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.

2) art. 88 oraz art. 141, wchodzą w życie z 1 stycznia 2005 r.