Hasło służące za tytuł tego materiału to motto, którym posługuje się Wydział Humanistyczny AGH. Tak, na AGH istnieje od niemal dwudziestu lat Wydział Humanistyczny, który z wielkim powodzeniem kształci specjalistów (socjologów, kulturoznawców i informatyków ukierunkowanych społecznie) posiadających wiedzę z zakresu nauk społecznych i humanistycznych oraz umiejętności wykorzystywania nowych technologii informatycznych i komunikacyjnych, zwłaszcza Internetu i mediów społecznościowych, w sferze kulturalnej i społecznej. I rzeczywiście każda współczesna technologia, nawet najbardziej skomputeryzowana czy zautomatyzowana, jest tworzona przez ludzi i dla ludzi. Zapewne w dającej się przewidzieć przyszłości, mimo niezwykłego rozwoju robotyki i technologii opartych na sztucznej inteligencji, tak pozostanie. Warto spojrzeć nieco szerzej na treści kryjące się w tym pięknym haśle, bo naprawdę ludzie stoją nie tylko za każdą technologią, ale oni właśnie tworzą wszystkie instytucje, które te technologie wymyślają, opracowują i wdrażają. I taką właśnie instytucją od 100 lat jest krakowska AGH. Prowadzimy badania naukowe, kształcimy studentów i współpracujemy ściśle z otoczeniem społeczno-gospodarczym, a wszystko to jest możliwe dzięki posiadanej infrastrukturze, budynkom, aparaturze naukowej i całemu zapleczu technicznemu. Ale to wszystko działa – i to tak skutecznie – dzięki ludziom. Bo na naszej uczelni najważniejsi są ludzie i więzi ich łączące. „W rzeczach wielkich wystarczy chcieć”.

Takie motto przyświecało jednemu z naszych Ojców Założycieli, profesorowi Janowi Zarańskiemu. Te słowa mogłyby charakteryzować działalność, zaangażowanie, pasję i oddanie sprawom Akademii bardzo wielu wybitnych osobistości, dzięki którym przez 100 lat nasza uczelnia rozwijała się i stopniowo zdobywała pozycję, jaką obecnie posiada. Mieliśmy w naszej historii szczęście do wybitnych naukowców, organizatorów badań naukowych i kształcenia, dzięki którym mamy pełne prawo być dumni z naszej Akademii w dniu jej wspaniałego Jubileuszu. Tym wielkim postaciom przyznajemy tytuły honorowe, uwieczniamy ich na tablicach pamiątkowych, kolejnym pawilonom uczelni nadajemy ich imiona – i bardzo dobrze, bo to dzięki ich pasji i wiedzy możemy dziś świętować. Ale jest również całkiem oczywiste, że nie wszystkim ludziom AGH w jej stuletniej historii dane było czynić wielkie rzeczy. Społeczność Akademii tworzyli, tworzą i będą tworzyć ludzie, którzy czynią małe rzeczy. Co najważniejsze jednak, w naszej historii nigdy nie brakowało ludzi, którzy te małe rzeczy czynili w wielki sposób. I to dzięki nim – rzeszy już często bezimiennych pracowników administracji, laborantów, asystentów – dzięki ich kompetencjom, zaangażowaniu i pasji, dzięki temu, że potrafili z oddaniem, poświęceniem i cierpliwością wypełniać swoje codzienne obowiązki, właśnie te małe rzeczy wykonując w wielki sposób, możemy dziś z dumą patrzyć na naszą AGH. I świętując Jubileusz stulecia uczelni, wspominając naszych wybitnych poprzedników czyniących rzeczy wielkie, pamiętamy z wdzięcznością też o tych, których powołaniem i misją było co prawda czynić rzeczy małe, ale potrafili je czynić w wielki sposób. Warto zauważyć, że w tym krótkim tekście kilkakrotnie powtarzają się słowa „wiedza – pasja – więź”. I nie jest to przypadek. Te trzy słowa to klucz do zrozumienia specyfiki naszej uczelni. Bo ludzie, którzy tworzą naszą wspólnotę, którzy całym życiem służą odkrywaniu i przekazywaniu wiedzy, robią to z pasją i z wielką troską o budowanie wzajemnych więzi. Dlatego właśnie nasze uczelniane motto, powszechnie stosowane we wszelkich materiałach promocyjnych AGH, to trzy koła w naszych barwach: zielonej, czarnej i czerwonej, z trzema słowami: wiedza – pasja – więź. Właśnie dzięki temu, że wspólnotę AGH tworzyli i tworzą wspaniali ludzie, którzy zarówno „rzeczy wielkie”, jak i „rzeczy małe” wykonują w wielki sposób, czyli cierpliwie, z wytrwałością i troską o jakość, we wzajemnej zgodzie i współpracy, z budowaniem więzi, po prostu z sercem, nasza uczelnia jest dla nas drugim domem. I dlatego wielu nas z takim wzruszeniem włącza się podczas każdej akademickiej biesiady we wspólny śpiew naszej ulubionej pieśni z jej refrenem: „Tu jest twoje miejsce, tu jest twój dom”. Nasza stuletnia, lecz wciąż młoda AGH.