Erasmus+ dla pracowników

Ponad 77 tys. pracowników polskich uczelni skorzystało dotychczas z wyjazdów zagranicznych w ramach programu Erasmus+. Swoje kompetencje podnosili najczęściej w Hiszpanii i Słowacji.

Erasmus+ oferuje dwa typy wyjazdów dla pracowników: dydaktyczne, polegające na prowadzeniu zajęć dla studentów, które są integralną częścią programu nauczania uczelni goszczącej (skorzystać mogą tylko nauczyciele akademiccy), oraz szkoleniowe, służące doskonaleniu umiejętności i kwalifikacji potrzebnych w pracy, wymianie doświadczeń, poszerzaniu wiedzy w danej dziedzinie (udział w szkoleniu, seminarium, warsztatach z elementami szkolenia, wizyta typu work shadowing itp.). Poza tym istnieje możliwość uczestnictwa w edukacyjnych projektach międzynarodowych, w które zaangażowana jest macierzysta uczelnia pracownika (np. „Partnerstwa strategiczne”, „Budowanie potencjału w szkolnictwie wyższym w krajach partnerskich)”. Niezależnie od celu, wyjazd powinien być traktowany przez uczelnię jako element strategii rozwoju własnej kadry i narzędzie podnoszenia kompetencji pracowników.

Jako kierunek uczestnicy programu wybierają albo „kraje programu” (w 2019 roku będą to państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz Islandia, Liechtenstein, Norwegia, Serbia, Republika Macedonii i Turcja), w których pobyt może trwać od 2 dni do 2 miesięcy, albo „kraje partnerskie” (większość pozostałych, pobyty od 5 dni do 2 miesięcy).

Stypendium można uzyskać, jeśli pracuje się w uczelni, która posiada Kartę Erasmusa dla szkolnictwa wyższego oraz podpisała w danym roku akademickim umowę obejmującą wyjazdy pracowników. To szkoły wyższe wnioskują o środki na dofinansowanie wyjazdów w ramach projektów mobilności, prowadzą kwalifikację kandydatów i wypłacają dofinansowanie na wyjazd. Uczelnia może zdecydować o preferencyjnym traktowaniu pracowników etatowych, jak również tych kandydatów, którzy ubiegają się o wyjazd po raz pierwszy.

Dofinansowanie Erasmus+ jest przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów związanych z podróżą i utrzymaniem za granicą. Może mieć formę ryczałtu lub zapewnienia świadczeń – wybór należy do uczelni. Ryczałtowa stawka dzienna jest uzależniona od kraju docelowego i czasu trwania wyjazdu. W roku 2018 wynosiła ona od 100 euro przy wyjazdach do krajów o niskich kosztach utrzymania do 130 euro przy wyjazdach do krajów o wysokich kosztach utrzymania. Osoby o dużym stopniu niepełnosprawności mogą ubiegać się o dodatkowe środki ze specjalnego funduszu programu Erasmus dla osób niepełnosprawnych.

W całej Europie od początku programu w 1997 roku zrealizowano ponad 580 tys. wyjazdów pracowników szkół wyższych. Od sześciu lat regularnie liczba ta przekracza każdego roku 50 tys. Najwięcej było ich w 2013 – 57,5 tys. Od dwóch lat można zaobserwować spadek liczby wyjazdów pracowników polskich uczelni. Jeszcze w 2016 roku było ich najwięcej w historii – 8252, rok później – 8078, a w 2018 – 7408. Wśród kierunków (statystyki dotyczą roku 2015) dominują Hiszpania (1086 osób) i Słowacja (1025), nieco mniejszym zainteresowaniem cieszą się Czechy (814), Włochy (813), Niemcy (649) i Portugalia (562). Pierwszą dziesiątkę zamykają Litwa, Francja, Wielka Brytania i Grecja.

Do naszego kraju w ramach programu Erasmus+ przyjechało prawie 37 tys. obcokrajowców. W 2015 roku najwięcej ich było z Turcji (456), Niemiec (400), Hiszpanii (320), Czech (310) oraz Słowacji (278).