Edukacja, praca zawodowa, codzienne kontakty z otaczającym nas światem i ludźmi przynoszą często wiele ciekawych przemyśleń. Część z nich dotyczy naszego jednostkowego przypadku, a część wręcz przeciwnie – jest bardzo uniwersalna. Rzadko kto z nas je spisuje, a jedynie dzieli się nimi z bliskimi.

Na rynku wydawniczym istnieje wiele myśli spisanych – większość z nich ma charakter biograficzny (pamiętnikarski) lub aforystyczny. Nakładem Oficyny Wydawniczej „Impuls” ukazał się zbiór wyjątkowy, bo dotyczący wielu zagadnień, z którymi każdy z nas miał lub ma do czynienia: zbiór przemyśleń Henryka Grabowskiego pod tytułem Myśli o nauce i szkolnictwie wyższym, edukacji, wychowaniu fizycznym i sporcie, kształceniu i pracy nauczycieli, pisaniu, życiu i ludziach .

Henryk Grabowski to emerytowany profesor Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, były członek Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz Komitetu Rehabilitacji, Kultury Fizycznej i Integracji Społecznej PAN. Jest autorem wielu książek z teorii wychowania fizycznego, pedeutologii i metodologii badań naukowych oraz redaktorem naukowych prac zbiorowych. Opublikował także trzy zbiory felietonów publikowanych w latach 2006-2016 na łamach „Forum Akademickiego”, „Lidera” czy „Pulsu AWF”.

Sentencje zebrane w niewielkich rozmiarów zbiorze wyjęte zostały z kilkunastu innych publikacji oraz kilkuset opublikowanych wcześniej artykułów. Podzielono je tematycznie na sześć rozdziałów, które zgodnie z tytułem odnoszą się do tego, czym przez całe życie zawodowe zajmował się prof. Grabowski, czyli nauki i szkolnictwa wyższego, edukacji, wychowania fizycznego i sportu, kształcenia i pracy nauczycieli oraz pisania. Ostatni rozdział poświęcony jest funkcjonowaniu w określonym środowisku i dotyczy życia i ludzi.

Grabowski jest wnikliwym obserwatorem rzeczywistości, jednak jako twórca wielu publikacji naukowych doskonale wie, jakie czyhają na niego wyzwania i informuje o tym swoich czytelników już na wstępie: „(…) tym, co w pisaniu tekstu naukowego, popularnonaukowego lub publicystycznego wydaje się najtrudniejsze, a zarazem najbardziej pożądane jest spełnienie wymogu, aby kwestie wcześniej sformułowane były uzasadnieniem tych sformułowanych później, a równocześnie każda zawierała samodzielną porcję informacji. Dowolne akapity wyjęte z takiego tekstu nie zakłócają ciągłości wywodu. Świadczy to o tym, że każda fraza, oprócz logicznych powiązań z sąsiednimi, ma również swoją autonomiczną wartość”.

Ocenę czy akapity zawarte w zbiorze myśli spełniają warunek bycia samodzielną jednostką informacji, autor zostawia oczywiście czytelnikowi. A każdy czytelnik Myśli o nauce i szkolnictwie wyższym… nie będzie miał wątpliwości, że tak właśnie jest.

Autor potrafi w kilku zdaniach zawrzeć bardzo trafne oceny tego, co go otacza. Jeśli z czymś się nie zgadza, umie mówić o tym otwarcie. Jego obserwacje dotyczą zarówno edukacji, jak i życia w społeczeństwie: polityki, kultury, wolności, a nawet alkoholu. Jako praktyk posiada Grabowski zupełnie inną perspektywę, z której formułuje swoje przemyślenia. Perspektywę człowieka z niezbędną wiedzą i doświadczeniem, dzięki czemu jego myśli są niezwykle ciekawe i trafne. Dobitność i aktualność wielu cytatów nie tylko wywołuje uśmiech na twarzy, często prowadzi czytelnika do refleksji czy wręcz zadumy nad kondycją człowieka i świata, w którym przyszło mu żyć. Dlatego po książkę powinni sięgnąć nie tylko studenci czy pracownicy naukowi, lecz wszyscy, którzy cenią sobie opinie innego człowieka na ważkie dla nas tematy.