Uczelnie i instytuty naukowe Lublina

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

 

 

 

 

(Fot. Stefan Ciechan)

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie to uczelnia z 73-letnią tradycją, największa we wschodniej Polsce. Kształci ogółem ok. 22 tys. studentów na 80 kierunkach i w 250 specjalnościach, na 11 wydziałach w Lublinie i Wydziale Zamiejscowym w Puławach. Doliczyć tu trzeba 1500 osób na 100 kierunkach studiów podyplomowych oraz 750 doktorantów. Pośród słuchaczy lubelskiego uniwersytetu kształci się około 1500 cudzoziemców.

Potencjał naukowy uczelni to 1665 nauczycieli akademickich, w tym 129 profesorów zwyczajnych i 214 nadzwyczajnych, którym sekunduje 819 adiunktów oraz 281 asystentów.

Misją UMCS jest prowadzenie wysokiej jakości badań. Od 2011 roku do chwili obecnej uczelnia podpisała 185 umów o realizację projektów badawczych krajowych na łączną kwotę ok. 51 milionów złotych. Dodatkowo, w ciągu ostatnich 5 lat pracownicy UMCS zrealizowali ponad 40 projektów badawczych z programów międzynarodowych, które opiewały na kwotę ponad 20 mln zł. UMCS ma także sukcesy na polu komercjalizacji wyników badań naukowych. Prace nad enzymem mutanazy, opatentowanym przez zespół prof. Janusza Szczodraka, zaowocowały powstaniem w 2015 r. spółki „Bioinnova”, której współwłaścicielem jest UMCS. Ta firma to doskonały przykład efektywnej współpracy biznesu z uczelnią.

Pośród innych uczelni, nie tylko w regionie, ale i w Polsce, UMCS wyróżnia unikatowy kampus studencki zlokalizowany w centrum miasta, na który składają się budynki dydaktyczne, biblioteka, dziewięć akademików (2600 miejsc), kluby, obiekty sportowe i kulturalne – a wśród nich Akademickie Centrum Kultury „Chatka Żaka”.

Uniwersytet to miejsce, w którym spotyka się również sport akademicki i lubelski biznes. Owocem tej współpracy był start trzech zawodników na niedawno zakończonych Igrzyskach Olimpijskich w Rio (Monika Brzostek i Kinga Kołosińska – siatkówka plażowa oraz Rafał Fedaczyński – chód sportowy). Zespół Pszczółka AZS UMCS Lublin wywalczył w 2016 roku Puchar Polski w koszykówce kobiet.

(fig)

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

(Fot. Stefan Ciechan)

Katolicki Uniwersytet Lubelski powstał w 1918 roku. Misją uniwersytetu jest prowadzenie badań naukowych w duchu harmonii między nauką i wiarą, kształcenie inteligencji katolickiej oraz współtworzenie kultury chrześcijańskiej. Decyzja o umiejscowieniu uniwersytetu właśnie w Lublinie znacząco wpłynęła na losy miasta, dając początek jego akademickiej karcie. Od ponad 10 lat uczelnia nosi imię Jana Pawła II, który przez 25 lat był profesorem KUL.

Obecnie strukturę uniwersytetu stanowi 8 wydziałów: 7 w Lublinie oraz wydział zamiejscowy w Stalowej Woli. Uniwersytet kształci na 40 kierunkach studiów oraz w Kolegium Międzyobszarowych Indywidualnych Studiów Humanistyczno-Społecznych. Na uniwersytecie studiuje ponad 12,5 tys. studentów, w tym ponad 1,7 tys. doktorantów (sic!) oraz 614 cudzoziemców. Kadra naukowo-dydaktyczna uniwersytetu to 1097 osób (92 z tytułem naukowym profesora, 338 doktorów habilitowanych, 512 doktorów i 154 magistrów).

Ważnym obszarem badawczym jest humanistyka, a do czołowych projektów NPRH należą: „Literatura a religia – wyzwania epoki świeckiej”, „Ekumeniczna nauka społeczna. Systematyka politycznych i społecznych aplikacji dialogów ekumenicznych” czy „Bibliografia podmiotowa Cypriana Norwida”.

Spośród finansowanych przez NCN i NCBR można wymienić badania nad aktywnością metanogeniczną węgla (zespół prof. Zofii Stępniewskiej), badania nad strukturą i ewolucją kompleksów Rennera u wiesiołka i trzykrotki (zespół dr. hab. Heronima Golczyka), psychologiczne badania uwarunkowań sądów estetycznych (zespół prof. Piotra Francuza) czy międzynarodowy projekt badawczy dr hab. Marioli Łaguny „Wielopoziomowa analiza sukcesu przedsiębiorczego”. Ważną inicjatywą badawczą, realizowaną przez prof. Mirosława Wróbla, jest pierwszy w Polsce przekład Biblii Aramejskiej. Do innych osiągnięć należy zaliczyć uzyskanie przez prof. Piotra Gutowskiego z Wydziału Filozofii prestiżowego subsydium profesorskiego w programie MISTRZ FNP.

Na KUL opracowana i wydana została 20-tomowa Encyklopedia Katolicka. Biblioteka Uniwersytecka KUL należy do najlepszych tego typu placówek w kraju. Jej księgozbiór liczy prawie 2 miliony jednostek.

KUL jest uczelnią otwartą na cywilizacyjne i naukowe wyzwania współczesności, w prowadzonych badaniach i nauczaniu uwzględnia wymiar moralny i duchowy. KUL realizuje także misję na rzecz zagrożonych obszarów kultury, chroniąc kierunki uznane za kulturotwórcze, takie jak filozofia czy filologia klasyczna.

(fig)

Politechnika Lubelska

Wieczorowa Szkoła Inżynierska w Lublinie z Wydziałem Mechanicznym powstała w 1953 r. W roku akademickim 1953/1954 rozpoczęło tam studia 107 studentów. Uczelnię przekształcono w 1965 r. w Wyższą Szkołę Inżynierską. Kolejne lata przyniosły gruntowne przeobrażenia WSI, które w 1977 r. doprowadziły do powstania Politechniki Lubelskiej.

Dziś lubelska uczelnia techniczna zatrudnia na sześciu wydziałach 566 nauczycieli akademickich (44 profesorów tytularnych, 80 doktorów habilitowanych, 282 doktorów i 160 magistrów). Kształcą oni ponad 10 tys. studentów (7786 stacjonarnych, 2309 niestacjonarnych, prócz tego 220 słuchaczy studiów podyplomowych i 167 doktorantów). Politechnika Lubelska wykształciła dotąd ponad 46 tys. inżynierów.

W roku 2015 pracownicy Politechniki Lubelskiej opublikowali 1866 prac, w tym 253 z impact factor, 342 z listy filadelfijskiej i 974 z listy MNiSW. W 2015 r. cytowanych było 2341 prac mających afiliację Politechniki Lubelskiej.

W 2015 r. pracownicy naukowo-dydaktyczni politechniki realizowali 39 projektów badawczych. Łączna ich wartość wyniosła blisko 13 mln zł. Potencjał innowacyjny uczelni wyraża się w liczbie patentów, wdrożeń i wzorów użytkowych. Uczelnia zgłosiła do ochrony 64 projekty wynalazcze, uzyskała ochronę w formie patentów na 86 wynalazków oraz dwa wzory przemysłowe.

Innowacyjność jest mocną stroną politechniki, która stała się liderem w opracowaniu i realizacji nowych technologii oraz narzędzi w obszarze badawczo-rozwojowym. Pod względem liczby zgłoszonych wynalazków oraz uzyskanych patentów i praw ochronnych plasuje się w ścisłej czołówce, a biorąc pod uwagę liczbę zgłoszeń i patentów na jednego pracownika, zajmuje pierwszą pozycję. Innowacyjność studentów sprawia, że zostają laureatami konkursu „Student-Wynalazca” i zdobywają medale na Międzynarodowej Wystawie Wynalazków w Genewie. Reaktor plazmowy, statek powietrzny i udoskonalony kabestan to rozwiązania opracowane właśnie przez studentów.

Uczelnia w 2015 r. oddała do użytku Centralne Laboratorium Wdrożeń. Za blisko 60 mln zł powstały 23 laboratoria oraz 191 stanowisk badawczych.

(fig)

Uniwersytet Przyrodniczy

(Fot. Stefan Ciechan)

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie wywodzi swoją tradycję od wydziałów rolniczych powołanego w roku 1944 Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej. W postaci samodzielnej uczelni z wydziałem rolnym, weterynaryjnym i zootechnicznym placówka zaistniała w 1955 roku jako Wyższa Szkoła Rolnicza. Od 1972 do 2008 uczelnia prowadziła działalność pod nazwą pięciowydziałowej Akademii Rolniczej (doszło ogrodnictwo i technika rolnicza), a uniwersytetem została w roku 2008.
Uniwersytet jest warsztatem pracy dla 788 nauczycieli akademickich, wśród których spotkamy 79 profesorów zwyczajnych i 89 nadzwyczajnych. Wspomaga ich 434 adiunktów (110 ze stopniem dr. hab.) i 92 asystentów. Kadra ta kształci 7276 studiujących stacjonarnie i 1406 niestacjonarnie na 35 kierunkach studiów I i II stopnia, przy czym warto zauważyć, że Wydział Medycyny Weterynaryjnej jako jedyny oferuje jednolite studia magisterskie. Ale są też studenci podyplomowi (213 osób) i wreszcie 139 doktorantów. Mury alma mater opuściło dotąd 66 tys. absolwentów.

Do najważniejszych osiągnięć naukowych lubelskiego Uniwersytetu Przyrodniczego trzeba zaliczyć koncepcję sadów karłowych, powszechną dziś w sadownictwie, a także wprowadzenie lub restaurowanie nowych ras zwierząt: kuca felińskiego, świni puławskiej, polskiej owcy nizinnej, krowy białogrzbietej czy kury polbar. To naukowcy z lubelskiej uczelni wprowadzili geny karłowatości do polskich odmian pszenicy i pszenżyta. W Lublinie opracowano też metody zagospodarowania zdewastowanych pól górniczych i terenów po eksploatacji gazu łupkowego oraz udoskonalono wytwarzanie folii biodegradowalnej.

Uniwersytet prowadzi badania nie tylko w laboratoriach, lecz także w klinikach medycyny weterynaryjnej i czterech gospodarstwach doświadczalnych o łącznej powierzchni 1646 ha.

Do wizytówek uczelni należą Chór Akademicki oraz Zespół Pieśni i Tańca „Jawor”, a Centrum Kongresowe oferuje salę koncertową, popularną w mieście i regionie. Architektura nowych budynków Uniwersytetu wyróżnia się w Lublinie i podnosi walory estetyczne miasta.

(fig)

Uniwersytet Medyczny

(Fot. Stefan Ciechan)

Uczelnia powstała w 1950 roku z przekształcenia w Akademię Lekarską dwóch wydziałów UMCS – lekarskiego i farmaceutycznego. Po kilku miesiącach przyjęła nazwę Akademii Medycznej. W 2008 roku AM otrzymała formalnie status uniwersytetu.

W lubelskim Uniwersytecie Medycznym wykładali i prowadzili badania naukowe wybitni przedstawiciele lekarskiej profesji. Tu pracował przed ponad półwieczem prof. Ludwik Hirszfeld – odkrywca zasad dziedziczenia grup krwi, dobre imię uczelni rozsławił w świecie także prof. Tadeusz Krwawicz – twórca kriooftalmologii.

Na czterech wydziałach i 15 kierunkach uniwersytet kształci 6734 studentów (5308 osób na studiach stacjonarnych, 1058 na niestacjonarnych). Przygotowuje do pracy naukowej 313 doktorantów, a 55 osób pobiera naukę na studiach podyplomowych. Uniwersytet Medyczny kształci 1203 studentów zagranicznych pochodzących z 53 krajów świata. Prof. Andrzej Drop, rektor UM, mówi: – Dokonaliśmy przed laty trafnego wyboru kierunków rozwoju Uniwersytetu, wśród których na czoło wybija się nauczanie anglojęzyczne medycyny. Przyniosło to uczelni rozpoznawalną w świecie markę edukacyjną.
Uniwersytet Medyczny zatrudnia 1270 osób, wśród których jest 115 profesorów, 160 doktorów habilitowanych, 415 doktorów, 562 pracowników inżynieryjno-technicznych, administracji i obsługi.

W latach 2011-2016 naukowcy opublikowali 11 516 artykułów naukowych (łączna wartość IF – 6054, MNiSW – 98735).
W ostatnim pięcioleciu uczelnia prowadziła kilkadziesiąt projektów naukowych finansowanych przez NCN, NCBR, realizowała kilkanaście prestiżowych grantów z udziałem partnerów zagranicznych, korzystając w tym względzie z nowoczesnego zaplecza badawczego m.in. Ośrodka Medycyny Doświadczalnej, oddanego do użytku w roku ubiegłym. Kilka bieżących projektów dotyczy robotyki, skonstruowania urządzenia do nieinwazyjnej diagnostyki chorób kardiologicznych „na odległość” oraz nowatorskiego robota zapewniającego pomoc pacjentom z chorobami neurodegeneracyjnymi, m.in. w chorobie Alzheimera.

Uniwersytet dynamicznie się rozwija, powiększając i modernizując bazę dydaktyczną i naukową. W rejonie ulic Jaczewskiego i Chodźki powstał nowoczesny kampus, tworząc wraz z Samodzielnym Publicznym Szpitalem Klinicznym nr 4 oraz Uniwersyteckim Szpitalem Dziecięcym wielki kompleks medyczny.

(Włodzimierz Matysiak, pik)

Wyższa Szkoła Ekonomii i Innowacji

Wyższa Szkoła Ekonomii i Innowacji w Lublinie została utworzona w 2000 roku. Od tamtej pory wykształciła 33 tys. absolwentów. Założycielem uczelni jest Polska Fundacja Ośrodków Wspomagania Rozwoju Gospodarczego „OIC Poland”, której misją jest zapobieganie bezrobociu i promowanie rozwoju gospodarczego poprzez projektowanie i wdrażanie programów edukacyjnych i doradczych.

Uczelnia prowadzi studia na 13 kierunkach i w 65 specjalnościach. Oferuje też 81 kierunków studiów podyplomowych. Dziś na studiach stacjonarnych kształci się tu 1,2 tys. studentów, na niestacjonarnych 5,5 tys. Ponad 500 studentów to cudzoziemcy. 1250 osób to słuchacze studiów podyplomowych. W roku akademickim 2015/2016 uczelnia przyznała studentom stypendia o łącznej wartości ponad 5 mln zł. Studenci rozpoczynający w roku akademickim 2016/2017 studia na specjalności programista–operator centrów obróbkowych CNC na kierunku mechanika i budowa maszyn otrzymają stypendia w wysokości 1 tys. zł z programu stypendialnego Fundacji Gene’a Haasa. Proces dydaktyczny realizuje 23 profesorów, 34 doktorów habilitowanych, 120 doktorów oraz 75 magistrów.

WSEI stworzyła własną bazę dydaktyczną o powierzchni 12 tys. m2. Jest w niej Centrum Nowych Technologii z Laboratorium Obrabiarek Sterowanych Numerycznie – Centrum Edukacji Technicznej Haas. Centrum Informatyzacji i Bezpieczeństwa Transportu to 11 laboratoriów (m.in. badań wytrzymałości materiałów i mechaniki uszkodzeń środków transportu; szybkiego prototypowania, wibroakustycznej diagnostyki środków transportowych; bezpieczeństwa usług sieciowych; technologii multimedialnych; jakości usług sieciowych IP oraz psychologiczne do badania kierowców). W Innowacyjnym Centrum Diagnostyki, Badań i Analiz są cztery nowoczesne laboratoria, w których prowadzi się badania z zakresu transportu, zdrowia publicznego oraz psychologii eksperymentalnej. Uczelnia oraz Fundacja „OIC Poland” w okresie 2007-2014 pozyskała 190 mln zł z programów unijnych, w tym EFS.

WSEI posiada skomputeryzowaną bibliotekę z dwiema czytelniami i księgozbiorem liczącym 48 tys. woluminów. Dom Studenta WSEI oferuje 300 miejsc mieszkalnych, dysponuje też parkingiem podziemnym.

(pik)

Wyższa Szkoła Społeczno-Przyrodnicza im. Wincentego Pola

Wyższa Szkoła Społeczno-Przyrodnicza im. Wincentego Pola w Lublinie powstała w 2000 r. Kształci w systemie stacjonarnym i niestacjonarnym, na studiach magisterskich i licencjackich na kierunkach: fizjoterapia, turystyka i rekreacja, kosmetologia, filologia angielska, wychowanie fizyczne oraz na 37 kierunkach studiów podyplomowych.

Kadrę akademicką WSSP stanowi 18 profesorów tytularnych, 11 doktorów habilitowanych, w tym 9 profesorów WSSP, oraz 64 doktorów. W uczelni zatrudnionych jest też 29 pracowników administracji.

Programy studiów w języku angielskim na kierunkach turystyka i rekreacja, wychowanie fizyczne i fizjoterapia oraz kosmetologia sprawiają, że edukację podejmują tu studenci z 39 państw z całego świata. Atrakcyjną ofertą WSSP są studia w programie 2+1. W ramach tego programu studenci mają możliwość kształcenia się przez dwa lata w WSSP i rok w uczelniach w Wielkiej Brytanii, z którymi uczelnia współpracuje. Po ukończeniu studiów w tym programie, studenci otrzymują dwa dyplomy – ukończenia WSSP i brytyjskich uczelni. WSSP rozwija międzynarodową współpracę naukową oraz w ramach programu Erasmus+.

WSSP dysponuje aulą na 200 osób, gabinetami fizykoterapii, kinezyterapii, kosmetyki, biomechaniki, masażu, laboratorium chemicznym, pracowniami turystyki, hotelarstwa, gastronomii, geografii i informatyki. Na terenie uczelni znajdują się: sala gimnastyczna, siłownia, sale do aerobiku i ćwiczeń na trenażerach oraz sale ćwiczeń ruchowych ogólnorozwojowych. Dla potrzeb mieszkańców Lubelszczyzny i studentów fizjoterapii uruchomiono Akademickie Centrum Fizjoterapii. WSSP posiada też Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy w Piotrawinie nad Wisłą.

Wizytówką uczelni jest sport. Klub AZS WSSP prowadzi sekcje: lekkoatletyki, piłki nożnej, piłki siatkowej, kickboxingu, judo, karate tradycyjnego i tenisa stołowego. Jednak najbardziej znana jest drużyna piłki ręcznej kobiet, która kilkakrotnie zdobywała tytuły akademickich mistrzyń Polski i aż sześciokrotnie wywalczyła akademickie mistrzostwo Europy.

(pik)

Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Administracji

Biblioteka i czytelnia WSPA

Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Administracji w Lublinie powstała w 1998 roku. Od tamtego czasu wypromowała niemal 8,5 tys. absolwentów studiów licencjackich, inżynierskich i magisterskich, a studia podyplomowe w uczelni ukończyło 10,4 tys. osób.

Obecnie w WSPA kształci się 1,2 tys. studentów i 600 słuchaczy studiów podyplomowych. 380 studentów (niemal 25%) to cudzoziemcy, m.in. z Ukrainy, Rosji, Białorusi, Francji, Kazachstanu, Indii, Nepalu, Armenii, Bangladeszu, Tadżykistanu i Pakistanu. Uczelnia oferuje 7 kierunków studiów licencjackich (translatoryka biznesowa, administracja, dziennikarstwo i komunikacja społeczna, finanse i rachunkowość, socjologia, stosunki międzynarodowe, zarządzanie), 4 kierunki inżynierskie (architektura, gospodarka przestrzenna, informatyka, transport) oraz socjologiczne studia magisterskie. Na uczelni można studiować w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym. Studia niestacjonarne mogą być prowadzone również z wykorzystaniem systemu online. Pełna oferta uczelni jest także udostępniona w języku angielskim. Paletę oferty edukacyjnej uzupełnia 50 kierunków studiów podyplomowych.

WSPA zatrudnia na etacie niemal 70 doktorów i doktorów habilitowanych oraz 13 profesorów tytularnych. Zajęcia prowadzą też wykładowcy-praktycy – umowy z uczelnią podpisało ok. 300 specjalistów z różnych dziedzin.

We własnym budynku WSPA, przystosowanym do potrzeb niepełnosprawnych, na powierzchni 4,5 tys. m2 znajdują się 2 aule (łącznie mogą pomieścić ponad 500 osób), sale wykładowe i ćwiczeniowe, laboratorium językowe, 7 klimatyzowanych laboratoriów komputerowych oraz pracownia CISCO. Księgozbiór Biblioteki WSPA liczy ponad 32 tys. woluminów.
WSPA działa w partnerstwie z 10 uczelniami w Polsce oraz 26 z zagranicy (m.in. z Niemiec, Francji, Norwegii, Słowenii, Islandii, Wielkiej Brytanii, Kazachstanu, Ukrainy, USA czy Tajwanu).

(pik)

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych z siedzibą w Lublinie powstała w 2001 roku. Posiada status wyższej szkoły zawodowej. Kształci w obszarze nauk społecznych i medycznych na 3-letnich studiach licencjackich na kierunkach: socjologia, praca socjalna, dietetyka, kosmetologia, ratownictwo medyczne, techniki dentystyczne i psychologia.

Aktualnie na Wydziale Nauk Społecznych i Nauk Medycznych kształci się prawie 500 studentów studiów licencjackich. WSNS oferuje również studia podyplomowe na kilkudziesięciu kierunkach z tematyki socjologiczno-psychologicznej, pedagogiki, pracy socjalnej, kosmetologii oraz dietetyki. Aktualnie na studiach podyplomowych kształci się prawie 800 słuchaczy. Dzięki temu, że zajęcia są wspomagane przez Internet, w gronie słuchaczy znajdują się osoby niemal z całej Polski.

W roku akademickim 2016/2017 zajęcia będzie prowadziło blisko 70 wykładowców. Jest wśród nich 6 profesorów zwyczajnych, 5 doktorów habilitowanych, 20 doktorów oraz 6 magistrów. Ze względu na praktyczny charakter kształcenia zajęcia prowadzi także ok. 30 specjalistów praktyków. – Jesteśmy na rynku lubelskim już 15 lat. Przyjazna atmosfera, profesjonalizm wykładowców i życzliwe ich nastawienie do studentów nadaje komfort studiowaniu. Kładziemy większy nacisk nie na liczbę studentów, ale jakość studiowania – mówi dr Emilia Żerel, rektor WSNS. – Nastawiamy się na rozwój kompetencji miękkich, które wzmocnią poczucie pewności siebie, wiarę w swoje możliwości, odbiorą strach i lęk przed przyszłością – kończy rektor WSNS.

Ze względu na indywidualne podejście do studenta ograniczono liczbę miejsc na poszczególnych kierunkach studiów, a rekrutacja odbywa się wyłącznie według kolejności składanych dokumentów.
Uczelnia ma własną siedzibę o powierzchni 3 tys. m2 z parkingiem oraz windą dostosowaną dla osób niepełnosprawnych. Pierwsza inauguracja roku akademickiego w tym budynku miała miejsce w roku 2013. Obiekt spełnia oczekiwania wykładowców i studentów. Są w nim sale wykładowe, biblioteka, laboratorium kosmetologiczne oraz pracownia technik dentystycznych.

(pik)

Instytut Agrofizyki im. Bohdana Dobrzańskiego PAN

Instytut Agrofizyki im. Bohdana Dobrzańskiego Polskiej Akademii Nauk został utworzony w 1968 r. Strukturę instytutu tworzy 6 zakładów naukowych, w których znajdują się 22 laboratoria wyposażone w aparaturę do badań stanu środowiska rolniczego, emisji gazów cieplarnianych, biomateriałów rolno-spożywczych oraz projektowania i optymalizacji technologii pozyskiwania nowych produktów i energii z surowców rolniczych.

W instytucie działają ponadzakładowe jednostki do wsparcia badań i transferu technologii: Centrum Doskonałości AGROPHYSICS, Środowiskowe Laboratorium Energii Odnawialnej, Centrum Badawczo-Innowacyjne oraz Międzyzakładowa Pracownia Modelowania Komputerowego.

IA PAN zatrudnia 97 osób, w tym: 12 profesorów zwyczajnych, 9 profesorów nadzwyczajnych, 23 adiunktów, 5 asystentów, 17 pracowników inżynieryjnych i technicznych, 26 pracowników administracyjnych i 5 pracowników obsługi. W badaniach uczestniczy 24 doktorantów. Instytut ma uprawnienia do nadawania stopnia doktora i doktora habilitowanego w zakresie agronomii-agrofizyki i prowadzi studia doktoranckie.

Pracownicy instytutu prowadzą badania w zakresie: zrównoważonego zarządzania i wykorzystania systemu gleba-roślina-atmosfera; opracowywania nowych usług klimatycznych i predykcji zmian klimatu; minimalizacji wpływu rolnictwa na zmiany klimatu; bezpieczeństwa żywności; wykorzystania biomateriałów roślinno-spożywczych w celu projektowania nowej żywności, biodegradowalnych materiałów oraz nowych usług; waloryzacji odpadów; wykorzystania biomasy roślinno-spożywczej na cele energetyczne; optymalizacji procesów w zakresie odnawialnych źródeł energii. Prace prowadzone w IA mają w dużym stopniu charakter interdyscyplinarny.

Dorobek badaczy z Instytutu Agrofizyki stanowi przeszło 6 tys. publikacji naukowych, setki monografii i książek i 110 patentów. Pracownicy jednostki zrealizowali 110 krajowych oraz 30 międzynarodowych projektów badawczych. O jakości prowadzonych badań świadczy m.in. kategoria A, przyznana Instytutowi w ocenie parametrycznej. Instytut uzyskał też logo HR Research Excellence.

(pik)

Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki

Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki powstał w 1955 r. Podlega Ministrowi Zdrowia. Pierwotnie miał nazwę Instytut Medycyny Pracy i Higieny Wsi. Utworzenie placówki zainicjowała grupa lekarzy i naukowców skupionych wokół dr. Chodźki, pierwszego ministra zdrowia publicznego II Rzeczypospolitej, obecnego patrona IMW. Początek powstania Instytut miał w 1951 r. kiedy powstał przy Akademii Medycznej w Lublinie Zespół Naukowo-Badawczy – Instytut Medycyny Pracy Wsi.

Obecnie, od 1984 roku, decyzją Rządu Polskiego Instytut nosi nazwę Instytut Medycyny Wsi im. W. Chodźki w Lublinie.
IMW skupia specjalistów higieny ogólnej i komunalnej wsi, higieny żywienia i oświaty sanitarnej, higieny pracy ze szczególnym podkreśleniem mechanizacji, chemizacji i zootechniki, antropozoonoz i parazytologii, w klinicznych chorobach zawodowych i chorobach specyficznych dla środowiska wiejskiego oraz demografii i organizacji wiejskiej służby zdrowia. Kadrę naukową placówki tworzy 68 osób, w tym 12. to profesorowie tytularni, 20 – doktorzy habilitowani. Pracownicy IMW od 2011 r. uzyskali 12 grantów Narodowego Centrum Nauki lub Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Placówka uzyskała w parametryzacji Ministra Nauki w 2013 r. zaszczytną kategorię A.

Strukturę Instytutu tworzą dwa piony: leczniczy (m.in. 50 specjalistycznych poradni, 3 kliniki, 4 zakłady, 2 ośrodki: ambulatoryjnej rehabilitacji oraz dzienny dom opieki medycznej) oraz badawczy (14 struktur naukowych). Instytut ogółem zatrudnia bez mała 300 osób, w tym 80 lekarzy rezydentów. Instytut jest ośrodkiem rezydenckim w ramach podyplomowego specjalizacyjnego kształcenia lekarzy w zakresie m.in. chorób wewnętrznych, diabetologii, medycyny rodzinnej, rehabilitacji, zdrowia publicznego.

Instytut praktycznie jako jedyny w kraju prowadzi kompleksowe badania naukowo-eksperckie w dziedzinie higieny pracy, higieny ogólnej i komunalnej wsi oraz zwalczania chorób zawodowych występujących w związku z pracą na wsi oraz w leśnictwie. Instytut dokonuje oceny warunków bytowania ludności wiejskiej, określa ilościowy i jakościowy stan zaopatrzenia wsi w wodę, podnosi zagadnienia prawidłowej asenizacji oraz problem prawidłowej przestrzennej zabudowy wsi. W dziedzinie higieny bytowania instytut opracowuje program działania higienizacji i patronuje społecznemu ruchowi higienizacji wsi.

Reasumując, Instytut prowadzi badania we wszystkich zakresach biologii medycznej i nanotechnologii oraz pełnoprofilowych aspektów zdrowia człowieka szczególnie związanych z obszarami wiejskimi, a m.in. w wymiarach medycznych – klinicznych, jak i pozamedycznych – w tym zdrowia publicznego.

(pik)