Ścienna bariera termiczna

Dr hab. inż. Marek Krzaczek z Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki Gdańskiej opracował innowacyjną technologię ogrzewania budynków. Dzięki Ściennej Barierze Termicznej można zmagazynować ciepło słońca pod ziemią i wykorzystać je, kiedy będzie potrzebne do ogrzania lub chłodzenia domu.

Ścienna Bariera Termiczna obala mit, według którego w polskim klimacie nie jest możliwe zgromadzenie na tyle dużych zapasów energii słonecznej w gruncie, by móc wykorzystać ją później do ogrzewania lub chłodzenia budynku. Wynalazek dr. Krzaczka umożliwia obniżenie zapotrzebowania budynku na energię grzewczą kilkunastokrotnie.

ŚBT wykorzystuje grunt pod budynkiem jako magazyn energii słonecznej. Rozwiązanie polega na umieszczeniu w ścianie zewnętrznej budynku systemu rurek polipropylenowych, tworzących pseudo-powierzchnię o stałej średniej temperaturze przez cały rok. Jest ona regulowana i wynosi 19-20°C. Przez rurki przepływa płyn transportujący energię z Gruntowego Magazynu Energii (GME), który jest zasilany z dachowych kolektorów słonecznych. ŚBT jest w stanie zarówno ogrzewać, jak i chłodzić pomieszczenia, w zależności od potrzeby.

Wszystkie elementy systemu rurek są łatwo dostępne na rynku. Autorski jest zaś system sterowania SVC Controller, który może być uruchomiony na bardzo prostym komputerze lub działać w elektronicznym systemie sterowania.

Docelowymi odbiorcami technologii mają być firmy budowlano-deweloperskie, a także klienci indywidualni.

– Wzrost kosztów inwestycji przy zastosowaniu Ściennej Bariery Termicznej nie przekroczyłby 4-5% – szacuje dr Krzaczek. Ogromną zaletą jest to, że można zastosować ten system zarówno dla nowo powstających budynków, jak i dla budowli już istniejących, w tym zabytkowych. Rozwiązanie wpisuje się tym samym w projekt renowacji, tzw. retrofittingu budynków zabytkowych, który został ogłoszony przez Unię Europejską na rok 2015.

Dr Krzaczek pracuje nad ŚBT od 2009 r. Aktualnie trwa potwierdzanie założeń projektowych w środowisku naturalnym – w domu testowym o powierzchni 300 m2, który powstał specjalnie na potrzeby badawcze w miejscowości Warzno (woj. pomorskie). Wyniki testów powinny być znane wiosną 2015 r. Technologia jest w fazie ostatnich przygotowań do komercjalizacji.

W 2011 roku projekt zdobył II nagrodę w międzynarodowym konkursie „Lafarge Invention Awards”. W 2013 r. twórca wspólnie z firmą Sewaco uzyskał grant z NCBR. Projekt został także wyróżniony przez europejskie konsorcjum KIC InnoEnergy w ramach inicjatywy „Call for Proposals 2014”. Naukowiec z WILiŚ otrzymał wsparcie w pierwszym naborze projektu „Inkubator Innowacyjności”, prowadzonego przez Centrum Transferu Wiedzy i Technologii PG