Jakość kształcenia po KRK

10 grudnia 2013 roku w Warszawie odbyła się Ogólnopolska konferencja naukowo-szkoleniowa „Akredytacja na kierunkach społecznych, humanistycznych i ekonomicznych po wejściu w życie Krajowych Ram Kwalifikacji”. Przedsięwzięcie zorganizowały wspólnie Fundacja Rozwoju Edukacji i Szkolnictwa Wyższego oraz Akademia Edukacji Praktycznej „Meritum”.

– Nowe rozwiązania w zakresie jakości kształcenia wciąż sprawiają uczelniom trudności. Bywa, że tylko połowicznie wprowadziły one standardy KRK: zdefiniowały efekty kształcenia i opracowały nowe sylabusy, ale zapomniały np. o wszystkich wymogach odnoszących się do ECTS, wewnętrznych systemów zapewniania jakości czy koncepcji kształcenia – mówił Marek Kaczmarczyk z FREiSW. Potwierdzał to prof. Stanisław Kondracki, ekspert PKA. – Ważnym elementem oceny programowej kierunku studiów jest ocena koncepcji kształcenia. Do najczęściej popełnianych błędów w jej przedstawianiu należą: brak jasno przedstawionej koncepcji kształcenia oraz jej powiązania z misją i strategią uczelni, a także brak udokumentowanego udziału wszystkich grup interesariuszy wewnętrznych i zewnętrznych w jej tworzeniu. Przedmiotem oceny programowej kierunku studiów jest także proces kształcenia. W jego opisie, przedstawianym do oceny ekspertom PKA, często brakuje wskazania, do jakich kandydatów kierowana jest oferta edukacyjna, niewłaściwie określane są też efekty kształcenia i sposoby ich osiągania. Słabością procesu kształcenia jest także nikłe powiązanie zakładanych efektów z programem studiów i sylwetką absolwenta, nadmierna liczba zakładanych efektów kształcenia oraz brak lub słaba dokumentacja osiągania tych efektów – wyliczał prof. Stanisław Kondracki.

Prof. Bożena Rozwadowska z Instytutu Filologii Angielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego i ekspertka PKA charakteryzowała przykładowe rozwiązania stosowane przez uczelnie w systemach zapewniania jakości kształcenia. – Powinny one być oparte na własnych doświadczeniach uczelni i autoocenie stosowanych w szkole wyższej rozwiązań. Zakres działania tych systemów to m.in. analiza zasad i organizacji rekrutacji na studia, analiza, ocena i okresowy przegląd programów kształcenia, a także ocena efektów kształcenia oraz metod ich weryfikacji. Systemy powinny także umożliwiać uczelniom ocenę prawidłowości obsady zajęć dydaktycznych, warunków ich prowadzenia i bazy dydaktycznej. Nie można również pomijać kwestii obsługi procesu dydaktycznego, oceny warunków socjalnych studiujących, w tym dostępności akademików, a także warunków uzyskiwania wsparcia finansowego – wymieniała prof. Rozwadowska. – Nie wszystkie uczelnie opierają swoje systemy jakości na wskazanych tu zasadach, co budzi zastrzeżenia zespołów PKA w trakcie wizytacji.

Wkrótce FREiSW zorganizuje konferencję poświęconą roli badań jakościowych w monitorowaniu karier zawodowych absolwentów uczelni.