Złoty Inżynier 2012

4 marca w Warszawie wręczono wyróżnienia w plebiscycie Złoty Inżynier 2012 . Plebiscyt organizowany jest od 19 lat (XIX edycja) przez miesięcznik „Przegląd Techniczny”. Wyróżnia on wybitnych przedstawicieli środowiska technicznego w kategoriach: jakość, zarządzanie, nauka, ekologia i high-tech.

Tytuł Diamentowego Inżyniera 2012 – najwyższe wyróżnienie poza kategoriami – przyznano dr. hab. inż. Antoniemu Świątkowi (na fot. w środku). Uhonorowano go za prywatyzację dużej jednostki badawczo-rozwojowej z branży motoryzacyjnej metodą akcjonariatu pracowniczego. Obecnie w miejsce dawnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Samochodów Małolitrażowych BOSMAL funkcjonuje w Bielsku Białej Instytut Badań i Rozwoju Motoryzacji BOSMAL Spółka z o.o. Prezesem Zarządu jest właśnie dr hab. inż. A. Świątek. BOSMAL świadczy usługi dla koncernów motoryzacyjnych w Europie i na świecie, spłaca raty leasingowe i uzyskuje dobre wyniki ekonomiczne. A. Świątek jest laureatem tytułu Złotego Inżyniera 2008.

Tytuł Złotego Inżyniera 2012 w kategorii „Nauka” otrzymał prof. inż. Jan Lubaś, absolwent AGH, zastępca dyrektora w krakowskim Instytucie Nafty i Gazu. Kieruje on oddziałem INiG w Krośnie. Jego zespół opracował wiele technologii umożliwiających „wyssanie” do końca ropy z polskich złóż. Obecnie współpracuje z PGNiG nad skutecznym i bezpiecznym zagospodarowaniem zawartości polskich złóż łupkowych. Szuka też sposobu na pozyskanie gazu ziemnego rozpuszczonego w głębokich poziomach solankowych.

Tytuł Srebrnego Inżyniera 2012 w kategorii „Nauka” przypadł prof. inż. rolnictwa Markowi Mrówczyńskiemu, absolwentowi poznańskiej Akademii Rolniczej. Pod jego kierownictwem Instytut Ochrony Roślin uzyskał status Państwowego Instytutu Badawczego. Wdrożono tam zintegrowane metody ochrony wielu roślin, w tym rzepaku oraz rozwinięto badania służące producentom żywności ekologicznej. W IOR działa Europejskie Centrum Badawcze.

Wyróżnienie 2012 otrzymał prof. Zygmunt Kowalski, dziekan Wydziału Inżynierii i Ochrony Środowiska Politechniki Krakowskiej. To nietypowy naukowiec. Pracował w wielu zakładach chemicznych i ceramicznych w rejonie Krakowa. Opracował i wdrożył wiele technologii znajdujących zastosowanie w wielu dziedzinach gospodarki od przemysłu paszowego i nawozowego, poprzez przemysł szklarski i ceramiczny, a kończąc na ochronie środowiska, z którą jest najbardziej w ostatnich latach związany. Był też dyrektorem Instytutu Szkła i Ceramiki.