Grupa studentów z Wydziału Nauk o Ziemi pod opieką prof. Andrzeja Witkowskiego po raz kolejny udała się do Afryki Południowej badać okrzemki zasiedlające strefę przybrzeżną. Wyjazd był świetną okazją do zdobycia przez młodych badaczy doświadczenia zawodowego, jak również nawiązania znajomości międzynarodowych oraz zacieśnienia już istniejących.

Rok temu szczecińscy studenci prowadzili badania na zachodnim wybrzeżu Afryki Południowej. Podczas tegorocznej wyprawy pobierano próby w strefie przybrzeżnej na drugim skraju południowej części kontynentu. Przedmiotem zainteresowania polskich badaczy były okrzemki, niezwykle pożyteczne samożywne organizmy jednokomórkowe. Okrzemki wytwarzają około 25 proc. tlenu na Ziemi, mają wiele zastosowań w przemyśle, są organizmami wskaźnikowymi oraz mają wiele innych funkcji. Zakład Paleooceanologii USz prowadzi hodowlę tych organizmów od 2011 r. i jest drugim tego typu ośrodkiem w Polsce. Materiał zebrany w Afryce po szczegółowej analizie zostanie dołączony do zbiorów hodowli.

Afryka Południowa jest idealnym miejscem do poboru tego typu prób. Ta część kontynentu jest niezwykle bogata we florę okrzemkową ze względu na wzajemne relacje pomiędzy dwoma różnymi masami wód oceanicznych. Po zachodniej stronie brzegi Afryki Pd. omywa zimny Prąd Benguelski, a od strony Oceanu Indyjskiego ciepły Prąd Igielny. Na tym obszarze występuje wiele gatunków okrzemek, których nie znajdzie się nigdzie indziej, dlatego właśnie ten obszar został wyznaczony do badań.

Kolejnym zadaniem studentów w Afryce było odnalezienie i zebranie toksycznego wodorostu morskiego, Caulerpa taxifolia (Vahl) C. Agardh, na którym prof. Witkowski i jego doktorantka Ana Car znaleźli nowy gatunek okrzemki Cocconeis caulerpacola (praca w druku). Caulerpa taxifolia zamieszkuje wszystkie oceany strefy tropikalnej i subtropikalnej. Zyskała sławę z uwagi na niekontrolowane rozprzestrzenianie się w wielu miejscach na Ziemi. Występuje również w Morzu Śródziemnym, gdzie została wprowadzona przez przypadek. Ze względu na swą toksyczność stanowi zagrożenie dla rodzimych gatunków roślin i zwierząt. Cieszy się ponurą sławą wodorostu zabójcy (killer seaweed). Rozprzestrzenia się w sposób niekontrolowany, zajmując ogromne obszary, gdyż żaden inny organizm nie jest przystosowany do toksyn wytwarzanych przez Caulerpa taxifolia. Celem naukowców jest porównanie okrzemek porastających zebrane glony i odpowiedź na pytanie, co powoduje, że te okrzemki chętniej porastają toksyczne glony.

Studenci z Polski wzięli też udział w konferencji naukowej oraz pracowali w laboratorium Nelson w Mandela Metropolitan University w Port Elizabeth.