W dniach 17-18 września Biblioteka Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie gościła dyrektorów bibliotek uczelni akademickich.

Gorącą dyskusję w środowisku bibliotekarskim wywołało objęcie tzw. ustawą deregulacyjną stanowiska bibliotekarza dyplomowanego, które zostało potraktowane jak odrębny zawód. Problem ten dotyczy niewielkiej grupy zawodowej (ok. 350 osób w skali kraju) prawie w całości zatrudnionej w bibliotekach akademickich. Projekt zakłada usunięcie z ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym artykułu 117. Określa on warunki, jakie powinien spełniać kandydat na dyplomowanego bibliotekarza oraz dyplomowanego pracownika dokumentacji i informacji naukowej, formę i tryb postępowania kwalifikacyjnego stanowiącego podstawę do przyznawania uprawnień bibliotekarza dyplomowanego oraz warunki zatrudnienia na poszczególnych stanowiskach. Twórcy projektu tzw. ustawy deregulacyjnej uznali, że bibliotekarze dyplomowani to korporacja, a nie kolejny szczebel w karierze zawodowej. Przyjęto błędne założenie, że bibliotekarz dyplomowany to każdy legitymujący się dyplomem bibliotekoznawstwa, a egzamin kwalifikacyjny stanowi zbędną barierę w ich zatrudnianiu. Tymczasem absolwenci studiów bibliotekoznawczych zatrudniani są na stanowiskach bibliotekarskich od młodszego bibliotekarza do kustosza bez żadnych dodatkowych wymagań kwalifikacyjnych i bez konieczności zdawania dodatkowego egzaminu przez komisją państwową. Natomiast jeśli spełniają dodatkowe wymagania, obejmujące działalność badawczą i publikacyjną, mogą starać się o uzyskanie statusu bibliotekarza dyplomowanego. Ich kwalifikacje weryfikuje wówczas komisja ministerialna. W proponowanych zmianach legislacyjnych zakłada się pozostawienie grupy bibliotekarzy dyplomowanych, a o wymaganiach kwalifikacyjnych mają decydować statuty poszczególnych uczelni. To sprawi, że w skali kraju będą one niejednorodne. Postanowiono podjąć działania zmierzające do opracowania ramowych wymagań kwalifikacyjnych dla poszczególnych stanowisk przeznaczonych dla grupy bibliotekarzy dyplomowanych, a następnie przedłożyć wniosek do KRASP o rozważenie przyjęcia tych wymagań przez rektorów jako zalecenia do zastosowania w polskich szkołach akademickich.

Podnoszono kwestię rozbieżności w analizach dorobku naukowego, które powodowane są m.in. różną interpretacją aktów prawnych przez poszczególne uczelnie. Zobowiązano Annę Grygorowicz, dyrektora Biblioteki Głównej Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, do przygotowania dla KRASP informacji naświetlającej problemy bibliometryczne oraz przedstawiającej ideę utworzenia ogólnopolskiej bazy publikacji.

Referat Krajowe Ramy Kwalifikacyjne – w odniesieniu do studentów polskich uczelni w zakresie wymaganego minimum znajomości zagadnień związanych z informacją naukową wygłosiła dr hab. Maria Próchnicka. Błażej Feret, dyrektor Biblioteki Politechniki Łódzkiej, który od kilku lat zajmuje się zbieraniem danych dotyczących wysokości wynagrodzeń w polskich bibliotekach akademickich, stwierdził, że od kilku lat nie nastąpiła żadna istotna, pozytywna zmiana wysokości płac osób zatrudnionych w bibliotekach akademickich. Skutkuje to dalszą pauperyzacją tej grupy zawodowej. Płace młodszych pracowników niejednokrotnie kształtują się na granicy tzw. płacy minimalnej, co utrudnia prowadzenie racjonalnej polityki zatrudnienia i awansowania. Zniechęca też kandydatów do podejmowania pracy w bibliotekach.

Ewa Dobrzyńska-Lankosz, dyrektor BG AGH, przedstawiła stan prac zespołu roboczego ds. analizy dostępnych na rynku multiwyszukiwarek. Prof. Zdzisław Pietrzyk, dyrektor Biblioteki Jagiellońskiej, zdał relację z obrad Krajowej Rady Bibliotecznej. Elżbieta Stefańczyk, przewodnicząca Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich poinformowała, że gotowy jest kolejny projekt ustawy o bibliotekach. W programie znalazło się także sprawozdanie Rady Wykonawczej z prac podjętych w ostatnim roku akademickim.