65-lecie Wydziału Medycyny Weterynaryjnej
Pierwsze zajęcia dla 152 studentów Wydziału Medycyny Weterynaryjnej odbyły się 21 listopada 1945 r. Wydział był jednym z fakultetów Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. W 1951 roku został przeniesiony do nowo utworzonej Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu jako Wydział Weterynaryjny. Tradycyjną nazwę przywrócono mu w 1989 roku.
Wrocławski Wydział Medycyny Weterynaryjnej, jako jeden z czterech w Polsce, ma uprawnienia do nadawania tytułu zawodowego lekarza weterynarii oraz stopnia naukowego doktora i doktora habilitowanego nauk weterynaryjnych. Wydział zatrudnia 178 pracowników, w tym 105 nauczycieli akademickich; 20 z nich to profesorowie tytularni, 6 – profesorowie nadzwyczajni UP, 7 – adiunkci z habilitacją, a 62 – adiunkci z doktoratami. Pracownicy naukowi WMW w 2009 r. realizowali 19 grantów MNiSW o wartości 886 883,69 zł oraz 9 umów z podmiotami gospodarczymi o wartości 422 147,95 zł. W tym samym roku opublikowali 148 prac.
W strukturze wydziału znajduje się 9 katedr: Biochemii, Farmakologii i Toksykologii; Biostruktury i Fizjologii Zwierząt; Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni, Psów i Kotów; Epizootiologii z Kliniką Ptaków i Zwierząt Egzotycznych: Higieny Żywności i Ochrony Zdrowia Konsumenta; Immunologii, Patofizjologii i Prewencji Weterynaryjnej; Patologii; Rozrodu z Kliniką Zwierząt Gospodarskich oraz Katedra i Klinika Chirurgii.
Obecnie na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Wydział kształci 1350 studentów, a także 52 słuchaczy na studiach doktoranckich. Przy wydziale prowadzone są studia specjalizacyjne w zakresie chirurgii weterynaryjnej, chorób drobiu oraz ptaków ozdobnych, chorób psów i kotów, epizootiologii i administracji weterynaryjnej, higieny zwierząt rzeźnych i żywności pochodzenia zwierzęcego, rozrodu zwierząt, weterynaryjnej diagnostyki laboratoryjnej, radiologii oraz chorób owadów użytkowych.
Wydział należy do Europejskiego Stowarzyszenia Oceny Jakości Kształcenia Wydziałów Medycyny Weterynaryjnej (European Association of Establishments of Veterinary Education – EAEVE), które jest gałęzią Europejskiej Federacji Lekarzy Weterynarii (Federation of Veterinarians of Europe – FVE). Jest też członkiem Konfederacji Wydziałów Medycyny Weterynaryjnej w Polsce.
Najnowszą inicjatywą wydziału jest uruchomienie Ośrodka Leczenia i Rehabilitacji Dzikich Zwierząt w Złotówku.
Złotówek to miejscowość w powiecie trzebnickim oddalona 35 km od Wrocławia. Od 10 lat istnieje tam Ośrodek Badań Środowiska Leśnego i Hodowli Zwierząt Łownych Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. W tym roku otwarto też Ośrodek Leczenia i Rehabilitacji Dzikich Zwierząt. Chore i ranne dzikie zwierzęta będą tam leczone, rehabilitowane, a po wyleczeniu wypuszczane na wolność. Inicjatywa Uniwersytetu Przyrodniczego uzyskała pomoc Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej we Wrocławiu oraz Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Urzędu Miejskiego we Wrocławiu. Pracę ośrodka nadzoruje pełnomocnik rektora prof. Józef Nicpoń. Od trzech lat prowadzi on w Złotówku badania nad etiologią schorzeń występujących u zająca szaraka (Lepus europaeus). Prace te mają dać odpowiedź na pytanie o przyczyny gwałtownego zmniejszania liczebności tego sympatycznego zwierzęcia w naszym krajobrazie.
Projekt, nadzorowanie powstania ośrodka oraz jego funkcjonowanie powierzono lek. wet. Piotrowi Szymańskiemu, który zajmuje się leczeniem dzikich ptaków od 20 lat. Bierze on udział w badaniach nad dziką populacją jastrzębia (Accipiter gentilis), wykonywanych częściowo na terenie ośrodka w Złotówku. Badaniami kieruje prof. Marek Houszka z Pracowni Ekologii i Chorób Zwierząt Łownych wrocławskiego UP. Obecnie właśnie ptaki są najliczniejszymi „pacjentami” złotowskiego ośrodka. Znajdują się tam m.in.: 2 jastrzębie gołębiarze, 2 orły bieliki, puszczyk, 2 myszołowy i pustułka. Są też 2 strusie, przekazane przez starsze małżeństwo, które nie mogło już podołać opiece nad zwierzętami. W ośrodku znajdują się też zające, sarny, dziki, daniele i muflon.
Małgorzata Wanke-Jakubowska